That Famous GUY?!

Chapter 37

 Dedicated kay Caryl. Hi there! Thank you my friend for reading my story. Hihi. Kinikilig daw kasi sya sa story ko. Yiiieee. Oh eto na yung hinihiling mo :))

Shane <3

____________________________________________________________

Chapter 37

Kath’s POV.

March 26.

Maya-maya may lumapit sa amin.

“Uhm. Kath. Pwede ba tayong mag-usap muna?”

Tumingin ako sa kanila lahat naman sila agree. Siguro eto na yung time. Gusto ko nang mawala ang mga nasa isip ko ngayon. Siguro kailangan na rin naming magusap.

“S-sige.”

Lumabas kami. Malapit lang kami sa party. Medyo lumayo kami doon sa walang tao.

“Kath?”

“Hm?”

Nakayuko lang ako. Ayokong umiyak. Please Daniel. Wag mo kong paiyakin.

“Please tumingin ka sa akin?”

Nag-NO sign lang ako.

Malakas sya kaya nataas nya yung ulo ko. Ngayon nakikita ko sya nang malapitan. Ang gwapo nya pa rin. Namimiss ko na tong Daniel na to. Bakit mo ba kasi ako iniwan? Haay. Ayoko talagang umiyak.

“Kath. Sorry. Please. Patawarin mo ko. Alam mo nanaman ang dahilan diba? Tsaka sinabi ko rin sa’yo na ‘I’LL ALWAYS LOVE YOU’”

Di ko na napigilan.

“Oo. Sinabi mo na sa akin yung dahilan. Pero Daniel sinabi mo ba na magpapakasal ka sa ibang babae? Oo sinabi mo ngang mahal mo ko. Pero para saan naman yun kung may kasama kang ibang babae?”

Di sya nakasagot. Ngayon sya naman ang nakayuko. At sinabi ang katagang.

“Sorry.”

“Sorry? Lahat nang tao kapag may nagawang kasalanan sorry nang sorry. Eh ano bang magagawa nang sorry. Mabubuo ba nyan yung puso ko na dinurog mo? Mawawala ba  agad lahat nang ginawa mo sa akin kapag nag-sorry ka?*sobs*”

Doon na ako napaiyak. Tapos sumabay pa yung bwisit na ulan. Bakit ba laging sumasabay ang ulan kapag umiiyak ako? Ako ba si Gumiho? Na kapag umiyak sasabay ang ulan? Yung sa palabas na My Girlfriend is a Gumiho.

“Alam ko.”

“Alam mo pala eh. *sniff* Pero bakit mo pa sinabi? BOBO KA BA?”

“Wag kang umiyak please.”

“Panong hindi ako iiyak? Kung ikaw kaya niloko? Magiging Masaya ka ba? Magcecelebrate ka ba kasi niloko ka ng mahal mo? Ngayon ko lang napatunayan na bobo ka nga.”

“Kath. Wala ako sa tabi mo. Kaya please alagaan mo sarili mo. Kumain ka araw-araw.”

“WOW. Sinasabi mo yan sa harap ko? Bakit? Ano mo ba ako? Bisita mo lang naman ako sa party mo. Panira lang naman ako dito eh. *sobs* Eto ako ngayon magsasabi. SORRY HUH? Kasi nasira ko party mo. Ngayon anong feeling nasinabihan ka ng sorry? Gagaan ba loob mo? Isang ‘sorry’ lang ba? Ganun lang ba kadali? Tss. Daniel utak. Oo. Alam ko nakakagaan ang sorry. Kung galing sa puso. Eh ikaw? Oo sinabi mong sorry. Ang tanong ko lang galing ba sa puso?”