Aking Prinsesa

Chapter 37

Its raining here in Bulacan.. Buti naman kahit pano lumamig.. Sobrang inet kasi ngayon e! woo.. Nkkasweat.. HAHAHA. Eto na ang next update. Dalawang POV ang nandito. Trip ko lang pagsamahin POV nina Quen at DJ! HAHAHA Enjoy! :)

I want to dedicate this to JoanaLyraIngalla .. Thanks sa pag-add ng story ko sa list mo!

Enrique's POV

May POV ako. Kelangan lang. Dahil nag-aalala na ko kay Prinsesa Kathryn. Pag lagi akong pumupunt sa kanilang kaharian, laging tugon sa akin ng kanyang mahal na hari ay lagi siyang maysakit. Pag walang sakit, lagi daw itong namamasyal o kaya laging tulog. Kelangan niyang magpahinga kung gnon. Di porket ayos na ang kanyang pakiramdam, kelangan niya ulit pagurin ang kanyang sarili. Andito ako ngayon sa kanilang kaharian, para kamustahin siya ulit. Araw-araw ko tong ginagawa para matiyak kong maayos ang kanyang pakiramdam.

Mahal na hari, ano na po ang balita sa ating Prinsesa Kathyn? Tanong ko sa mahal na hari.

Wala pa ding pagbabago. Laging ganun na lang ang tugon sa akin ni Ms. Thompson. Ako'y nababahala na. Pag-alalang sabi ng Mahal na hari. Ganun din ako, sobra na kong nababahala. Ni hindi ko pa siya nakakausap. Kaya npagdesisyunan kong...

Kung mararapatin nyo aking mahal na hari, lumuhod ako, maaari ko pa ba siyang sundan sa Pilipinas? Pinatayo niya ko.

Ngunit, hindi mo alam ang bansang iyon. Kaya nga hindi ko pinayagan ang mahal na prinsesa na tumungo don. Baka naman ikaw ang mapahamak.

Para po sa mahal na prinsesa. Kahit ano pang kapahamakan, kaya kong lagpasan. Gusto ko lang po matiyak ang kanyang kaligtasan. Sabik na po akong makita at makausap siya. Nag-aalala na po ako sa knyang kalagayan.

Naiintindihan kita. Pero paano ang iyong ama't ina? Nakpagpaalam ka na ba sa knila na ika'y lilisan? Tanong ng mahal na hari skin.

Sumang-ayon naman po sila sa aking nais. Nasa tamang edad na ako para magdesisyon sa aking sarili.

Kahit walang kasiguraduhan ang pagtungo ko sa Pilipinas. Sinunod ko pa rin ang sabi ng puso ko. Isa pang dahilan para makita at makausap ko si Prinsesa Kathryn, ay para ayain siya magpakasal. Sadya bang ang bilis ng aking desisyon? Ito ang aking nararamdaman. Sigurado naman akong mahal ko siya at ganun din siya skin. Dumating na ang araw ng aking pagpunta sa Pilipinas. Itinawag na daw ito ng mahal na hari sa knyang kakilala na si Ms. Thompson ang aking pagdating. Pero humiling ako na wag na akong bigyan ng magarbong pagsalubong at bigyan ng maraming bantay.

Ako'y lilisan na po aking mahal na hari, lumuhod ako para magbigay galang, at ako din ay kanyang pinatayo

Mag-ingat ka sa iyong paglalakbay. At ako'y kanyang hinagkan.

Iyakap mo na lang din ako sa aking anak. Dahil sabik na sabik na kong makita at mahagkan siyang muli. Tumango na lang ako at ngumiti. Nagpaalam na ko sa knila, hanggang sa ako'y umalis.. Nilsan ang Birtanya upang sundan ang aking prinsesa. Mahaba-habang biyahe din pala itong pagpunta sa Pilipinas. May kalayuan sa aming bansa. At pagdating ko sa airport, airport kung tawagin nila. May narining akong tunog. Paglingon ko sa aking kaliwa, may nakita akong 5 klalakihan. Di ko alam kung ano mga hawak nilang yun, pero tumutunog ito. Kakaiba pala dito, hawakan mo lang ang isang bagay, tumutunog. Biyolina lang meron sa amin. Di ko napansin na may lumapit sa akin na babae.

Prinsipe Enrique. Bigla siyang yumuko, pagbibgay galang. At yinukuan ko din siya, ngunit di ko siya kilala.

Kayo po ba si Ms. Thompson? Tanong ko sa kanya.