you're my sky | Vkook ✔️

040822

(proste Tae, kursywa jk)

calling: ciasteczko ≧◡≦ 

would u like to answer the phone?      yes      no

- Jungkookieeeeee! - Taehyung zawołał przeciągle do przyjaciela, rzucając się przy tym na łóżko. Niesamowicie się za nim stęsknił, więc nie wyobrażał sobie, by ktokolwiek śmiał przerwać mu sielankę z młodszym chłopcem.

- Jejku, Taehyungie! Dawno cię nie słyszałem! - Pisnął Jungkook, przyciskając telefon jeszcze bardziej do ucha, by móc jak najwyraźniej usłyszeć każde słowo wypowiedziane przez przyjaciela.

- Tydzień?

- Mniej więcej, a to bez ciebie przecież wieczność, aj.

- Słodziak! 

- Dostałem dwóję... Mama mnie zabije. I tak już jestem głupi, a te oceny tylko to udowadniają! - Zawołał zażenowany brunet do słuchawki, jednak na tyle, by rodzicielka go nie usłyszała. 

- Jesteś super mądry, mój króliczku, tylko oni nie potrafią cię docenić. 

- Jesteś...

- Za to ja dostałem czwórkę z angielskiego, to prawie najwyższa ocena! - Zawołał zadowolony z siebie Taehyung, trzymając w rączkach ostatnią kartkówkę. Uśmiechnął się jednak nieco smutno, ponieważ chciałby móc pokazać pracę Jungkookowi, by ten przytulił go i pochwalił, jednak nie było na to nawet procenta szansy. 

- Mój genialny Taetae!

- Nie twój!

- A kogo? - Jęknął zawiedziony, gdyż słowa blondyna wziął sobie do serduszka. 

- Jacksona!

- To ten twój fajny kolega? Cieszę się, że masz tam przyjaciół, Taehyungie! 

- Wolałbym mieć...

- Mnie. - Jungkook dokończył za niego smutnym głosem, przyciskając do klatki zdjęcie z Taehyungiem w złotej ramce, które zrobione zostało tydzień przed jego wyjazdem. Była to zdecydowanie najcenniejsza rzecz w jego niewielkim pokoiku. 

- Willę z basenem, ale ty też nie byłbyś głupim pomysłem. 

- Głupi głupek, nie możesz tak mówić. - Jungkook przewrócił oczami, mimo że starszy nie mógł tego zobaczyć, jednak wgłębi serca cieszył się, że był w stanie rozmawiać z Taehyungiem jak dawniej.

- Robię sobie kakao, chcesz trochę? 

- Która jest u ciebie godzina? Dwudziesta? 

- Pierwsza. 

- Odrobiłeś lekcje?

- Nie miałem. - Zaśmiał się cicho Tae, który przyzwyczajony był do braku prac domowych, jednak doskonale wiedział, że w Korei zadają ich czasem aż nadto. Sam pamiętał dni, kiedy to wracał do domu wykończony z sześciokilogramowym plecakiem, po czym siadał przy biurku i do późnego wieczora odrabiał niezrozumiałe zadania matematyczne, mimo że polegały one na liczeniu jabłek bądź odejmowaniu bananów. Taehyung był z matematyki zwyczajnie głupi i wiedział o tym każdy. 

- Farciaaarz! 

- Przyzwyczaiłem się. Czasem ci współczuję, ale pamiętaj, będziesz ode mnie mądrzejszy!

- Od ciebie każdy jest. 

- Ała... 

- Pytali o ciebie w szkole. Mnie. 

- To chyba nic dziwnego? Każdy wie, że się przyjaźnimy, ciasio. 

- Już zapomniałem, jak uroczo to brzmi, kiedy to mówisz. - Szepnął, ponieważ nie należał do zbyt uczuciowych dzieci, jeżeli chodziło o bezpośredni kontakt. Zwyczajnie się wstydził, podczas gdy Taehyungowi przychodziło to z niesamowitą prostotą. Nigdy nie pojął, dlaczego tak się dzieje, a gdy opowiedział o tym mamie, to ta poinformowała go, że kiedyś to zrozumie. 

- Wstydzioszek! - Pisnął blondyn, niespodziewanie zawstydzając przyjaciela jeszcze bardziej. A może zrobił to zupełnie świadomie?

- Yoongi dostał ospy. Wygląda brzydko i ciągle wysyła mi zdjęcia z jakąś maścią na twarzy, fuj. Ja już miałem, pamiętasz?

- Każdy się z ciebie śmiał...

- Taehyungie...

- Przepraszam, ale taka prawda. Dla mnie zawsze wyglądałeś słodziaśnie!

- Uh. - Jungkook westchnął ciężko, przewracając przy tym oczami. Kolejny raz się zawstydził. - Niedługo szkoła... Nie chcę.

- Ja też nie, króliczku. Bez ciebie to nie szkoła. Lubię inne dzieci, ale nikt nie jest jak Jeon Jungkook. 

- I nikt nie jest jak Kim Taehyung. 

- Myślisz, że jeszcze kiedyś się spotkamy?

- A to podobno ja z naszej dwójki jestem tym głupszym? - Zaśmiał się cicho młodszy i przytulił poduszkę, zupełnie jakby obejmował przyjaciela. 

- Nigdy nie przestanę w to wierzyć, wiesz. - Odparł stanowczo, ściskając w dłoni telefon, jakby to miało odpędzić zbierające się w jego oczach łezki. - Będziesz moim marzeniem!

- Więc ty moim też, herbatko. Na pewno jeszcze się zobaczymy i to milion razy!

- Obiecujesz, ciasteczko? - Westchnął Taehyung, który nie był zbyt przekonany do słów przyjaciela. Mamusia obiecywała mu wiele razy, że przyjadą do Jungkooka, że nie wyprowadzą się aż tak daleko.

- Obiecuję, blondasku. Jesteś dla mnie taaaaki ważny! - Ponownie zachichotał, szczerząc się przy tym jak głupi. Kochał swojego blondaska całym sercem, to było więcej niż pewne.

- Ty dla mnie też, mój króliczku, baaardzo! Przyjaciele na zawsze!

- Na zawsze, Taetae. - Przytaknął młodszy, oddychając przy tym z ulgą. Lubił, gdy Taehyung nazywał ich przyjaciółmi, gdy nazywał go swoim króliczkiem czy też ciasteczkiem i wiedział, że to nigdy, przenigdy mu się nie znudzi.

:)))))))))))))))))))))