TVFN 6 : Between The Sheets

Chapter 20

Chapter 20

I was a fool that I never realized what I had until I lost her. This pain seems never end, so much pain I've gone through these past few years.

Oo nga't gwapo ako at mayaman at kung titignan mo ay parang nasakin na ang lahat pero mali iyon. May isang malaking puwang sa puso na kahit sino ay walang makakapunan. Isa akong malaking gago! Minahal niya ako ng buong buo, wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, kung ano ang ibigay ko ay dinodoble niya na minsan di ko mapigilang isipin na hindi ko na kayang tapatan pa iyong pagmamahal niya.

I love my freedom, takot akong magpatali, takot ako sa isang seryosong relasyon. I took her for granted dahil kampante akong hindi niya ako iiwan dahil mahal na mahal niya ako pero siguro nga'y masyado ko na siyang nasagad kaya nagawa niya akong talikuran at iwan. Masakit pala. 

Yes, I love her so much! Ilang taon ba akong naghintay para tumuntong siya sa tamang edad? Mahal ko na siya bata palang siya, wala naman akong makitang mali sa pagmamahalan namin pero hindi ko naman ata kayang sirain ang buhay niya. God knows how much I love her. I never intend to hurt but I did. She's barely 18 back then for blood's sake! Gustong gusto ko na siyang pakasalan para hindi na kami magkahiwalay pa pero hindi ko kaya dahil nag-aaral pa siya. Kahit baligtarin pa natin ang lahat estudyante palang siya at umaasa palang sa magulang niya.

Kung mayroon man akong pinagsisihan sa mga nangyari ay iyong mga masasakit at wala sa katwiran kong rason. Fvck! Kung maibabalik ko lang yung oras! Kung maibabalik ko lang siya!

"Janine! Janine please let's talk!" halos namamaos na ako kakasigaw para lang lumabas si Janine. Ilang araw na akong pabalik-balik pero hindi niya ako hinaharap. Basang basa na ako ngayon sa ulan pero hindi ko iyon iniinda, kakayanin kong magkasakit pero hindi ko kakayanin kapag nawala sa akin si Janine. Noong mga nakaraang araw akala ko okay lang na mawala siya at mag-break kami pero sa paglipas ng mga araw hindi ko pala kaya. Hinahanap-hanap ko siya. Umatake na naman kasi ang pagiging impulsive ko! Napagsalitaan ko na naman siya ng masasakit. Mahal na mahal ko siya pero bakit nasasaktan ko siya?

"I'm sorry Ja---" bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay sinalubong na agad ako ng isang malutong na sampal mula kayTita Jackie. Bata pa lamang kami ni Elaine ay ayaw na niya sa amin dahil pinapahirapan daw namin si mommy gayong hindi naman daw kami tunay na anak. Aware naman ako roon kaya sanay na ako sa malaking disgusto niya sa akin.

"Sorry mo yang mukha mo! Wala na si Janine dito! Kapal ng egg mong pumunta pa rito para hanapin ang anak ko! Ano sasaktan mo na naman siya?!! Pasalamat ka pa nga Ivan dahil ako palang ang nakakaharap mo, papatayin ka sa bugbog ni Stanley kapag nagkataon! Lumayas ka na bago ka pa niya maabutan! Hinatid niya si Janine sa airport! Huwag mo na siyang hanapin pa!!" para akong pinagbagsakan ng malamig na tubig sa sinabi ni Tita Jackie. Umalis ng bansa si Janine?!! Saan?!! Kailan siya babalik?!! 

"Sapat na lahat ng sakit na ibinigay mo! Una palang ayoko na saiyo kahit na anak-anakan ka pa ng kaibigan ko. Katulad ka ng ina mo walang puso! Akala mo ba hindi ko alam na ginalaw mo si Janine? Kung talaga nirerespeto mo ako, kung talagang nirerespeto mo si Janine hindi mo gagawin iyon. Alam mong menor de edad siya Ivan! Iresponsable ka! Twenty four ka na! Putangina lumayas ka na nga!" 

 

Ipinilig ko ang ulo ko sa ala-alang iyon. Ilang beses kong sinubukang hanapin si Janine pero mahirap hanapin ang taong ayaw magpahanap. Tatlong taon na ang nakalipas pero ni anino niya wala akong nakita. Naging miserable ang buhay ko, nawalan ako ng gana sa lahat ng bagay. I lost her. I lost my everything.

"Lover boy!" napa-iling nalang ako ng bumungad sa harapan ko si Yvette na nakangisi sa akin. Wala na talaga siyang nakita kundi ako. Tatlong taon na niya akong binubulabog. Kilala ko siya dahil magka-ugali kami kaya kahit anong gawin niyang pang-aakit sa akin ay hindi iyon tumatalab.