The Only Exception (Ara Galang -Thomas Torres Fanfiction)

Prologue

"Papa, Mama, huhuhu"

"Hoy bata ka tumigil ka nga!"

"Huhuhu.. Help me please.." Bulong ko. Takot na takot na talaga.

"Hoy ikaw, pasakan niyo yang bibig ng batang yan, nakakarindi! Wala pa ba si Sir?" Habang nagsisindi ng yosi si Kuya Panget.

"Okay boss." Sagot naman nung mas panget. "Ikaw kasi, iyakin." Iiling iling pa habang nilalagyan ng busal ang aking bibig.

"Boss, nandiyan na si Sir!" Sigaw nung isang lalaki habang may baril na hawak.

I'm so scared, and there's nothing I can do. My tears are continuously running down my face. Mommy. Daddy. Save me.

"Tinawagan niyo na ba ang magulang niyang bata? Sinabi niyo ba ang request ko?" Biglang salita nung lalaki na kakapasok pa lang dun sa big gate nitong bodegang pinagtataguan sakin.

I can't see his face, he's wearing a big hat and shades while nakaside view lang sakin. Pero kahit ganoon, nakakatakot pa din ang boses niya, parang siya yung evilest of them all.

"Yes Sir, 100 milyon po."

****blaaag

"Ano?!" Sigaw niya. Nagulat ako, i was so shocked and terrified at the same time. He just punched the guy on the face. "Sabi ko dalawang daang milyon di ba? Punyeta! Inutil!" Sinipa pa niya, mukhang natakot din yung mga ibang kasamahan nila.

"S-sir, a-ayaw p-o p-umayag.." Namimilipit sa sakit yung lalaki.

**Bang bang

Kung kanina takot lang ako ngayon parang mamatay na ako sa takot, he just shot the guy on the head. I saw it. My God, help me please.

"Bobo." Sipa niya dun sa katawan.

Papalapit siya sa akin, takot na takot na ako. Babarilin niya din ata ako, Lord, alagaan niyo po si Mommy and Daddy and my sister and Kuya. Pinikit ko ang mata at nagdasal na lang.

***siren

"Punyeta paano tayo nasundan ng parak?!" Sigaw nung Niya, tinry ko sumilip at nagkakagulo na sila, siya naman ay lumabas from the back side of this factory.

"Bilis bata." Hila nung lalaki sakin kaya sumunod ako pagkakakalag niya. "Magtago ka lang sa likod ko ah."

*****Bang bang bang

I heard gunshots all over the place, I'm so scared. Pero hawak lang ako nitong isang lalaki, medyo matanda na siya, I call him Manong Bait, he's working with them pero I think he's mabait kasi while nandito ako, siya ang nagpapakain sa akin at he'd tell me stories about his family. Siguro para kahit papaano eh maginhawaan ang loob ko. Siya din ang nagproprtekta sa akin pag inaaway ako nung mga Kuya Panget, kahit hindi niya sila kaya, at least he's trying.

"Safe ka na dito. Sorry talaga bata ah, naipit lang ako dito. Para sa asawa ko, may sakit kasi siya kaya kailangan kong kumapit sa patalim. Pero alam kong mali ako. Patawarin mo sana ako. Sana mapatawad nila ako." Kahit bata pa ako naiintindihan ko naman ang sinasabi niya at kita sa mata niya ang sincerity.

May bigla siyang inabot sakin. Necklace with dog tag.

"Bata pakitago ah. Sayo muna yan. Lalabas ako para maprotektahan kita, paglabas ko doon ka dumaan sa may butas na yun" turo sa isang part ng pader na sira "diretso na yun sa mga pulis at sa mga magulang mo."

"M-manong" abot ko sa kamay niya, natatakot kasi talaga ako, sobra.

"Ako bahala sayo. Hawakan mo lang ng mahigpit yang dog tag ko para alam mong safe ka." Binigyan niya ako ng reassuring smile. Hindi ko naman maiwasang yakapin siya.

"Thanks Sir, thank you. See you sa labas. I'll tell my parents about you and we'll help your wife." Smile ko sa kanya, bata pa ako pero alam ko naman ang sinsabi ko, at ngumiti din siya sa akin at bumilang

"Salamat bata. Sige na. 1,2,3 Sige takbo!" Tinulak niya ako, kaya sinunod ko siya, bago ako makalabas sa butas, sinilip ko siya.

I froze for a second, I saw him gunned down by his own gang, sa takot ko agad na lang ako lumabas, then I heard someone familiar, I think that's Mom..

"Mom?!" Sigaw ko."Dad!!"

"Thomas!!!!" Nakita ko silang tumatakbo papalapit sakin, then they hugged me at nawalan na ako ng malay.. "Thomas, Thomas..."

"Thomas..."

"Thomas.."

"Baby..."

"Thomas! Wake up."

O.o

Napaupo ako sa kama na hingal na hingal. Then I saw my Mom sitting on my bed with her worried face.

"Thomas, ayos ka lang ba?" Kapa sakin ni Mommy

"Ye Mom, its just a dream."

"You're still having bad dreams? Dumadalas na naman ba?"

"No. Ngayon na lang po uli.." Hay, she's worried again, bakit naman kasi pumapasok sa kwarto ko.

"Thom.." She hugged me, hay, kaya ako nababansagang Mommy's boy eh. i rolled my eyes. "its been 10 years anak, kung hindi ka pa okay pwedeng bumalik sa pagthetherapy?"

"No Mom, no need. I'm okay. Wala na po yun. Thanks"

"Are you sure?"

"Of course Mom! Haha, kayo pa po ata ang hindi makapagmove on, dahil hanggang ngayong may bodyguards pa din ako, about that pala, I think we need to talk, I'm a college student na Mom..." Tumayo siya bigla at pinigilang akong magsalita.

"There's nothing to talk about Thomas, we want you safe. And having bodyguards ang magpapanatag sa amin ng Daddy mo. Ayaw na namin mangyari pa ulit yun." At tuluyan na siyang umalis ng kwarto ko.

"Hay, I lost again." Napakamot na lang ako sa ulo ko at tumayo and went to the shower.

10 years ago, I was kidnapped. Minsan napapaginipan ko pa din ang nangyare, and sometimes its haunting me, pero I feel safe with this dog tag. Nakakatawa, I'm still wearing it even if I'm in a shower, its stainless naman so I don't have to worry, its not gonna fade or rust just like how I feel safe with this, around my neck. Alam kong hindi niya ako papabayaan.. I know beacause He's my hero.

_____

Hello!:)))

My first fanfic ever: The Only Exception

New fanifc po, and I think Thomara po siya. Hahaha

Hi guys! I'm new at this! please bare with me. Hehehe i can't update everyday, but I'll try to update at least once or twice a week, so sana support niyo pa din po. :D

fan ako ni Ara and lady spikers. And I'm addicted to Thomara/Gabara/Jera/Kara fanfics, anything na nadun si Ara. Hahaha.

So ayon, daldal ko, pasensya na po. Haha. please support my fanfiction, the only exception! Thanks!