Meet The WarFreak II [OFFICIALLY ONGOING NA!]

♡ freaky 54: Sheri

"Eiko! lumabas ka diyan! ako ito! si Onyx!"

pilit kong ginigiba ang pintuan ng tahanan kung nasaan sila Eiko.. pero tila ba ayaw nilang lumabas

"palabasin niyo si Eiko!" 

pinilit kong sipain yoong pintuan nila pero ang tibay hindi man lang tumumba

"Eiko!" ang daming tumtakbo sa isipan ko. bakit hindi ako maalala ni Eiko, bakit siya natakot sakin, bakit kung protektahan ni Julius si Eiko parang ang tagal na nilang magkakilala, bakit nila tinatago si Eiko sakin

"Eiko!" agad na bumukas ang pintuan at tinutok sakin ni Julius ang hawak niyang itak

"Binantaan kita, umalis na kayo dito kung hindi, hindi na kayo makakauwi pa"

"Wala akong pakealam! kelangan kong makita si Eiko! kelangan kong kumpirmahin na si Eiko yon!"

"ano bang nangyayari sayo?!" sigaw ng nanay palabas ng bahay at hinarap ako

"pwede ba iho? umuwi na kayo, hindi kayo kilala ng bata! nakakagulo lang kayo, tignan niyo pinagtitinginan na kayo!" nilingon ko ang mga nasa paligid ko at nakita kong madami na ngang nagmamasid sa amin.. nilingon ko sila papa na mukhang sumuko na din

nilapitan ko sila

"pa, alam ko nakita niyo yon, si Eiko yon diba? si Eiko yon! huwag niyo naman akong sukuan"

napabuntung hininga si papa

"anak, oo si Eiko nga iyon.. pero kung patuloy mong ipipilit na tawagin siya.. hindi ba mas matatakot lalo siya sayo.. naisip ko din na kaya ganun siya natakot, dahil baka wala siyang maalala.. hindi mo ba napansin kung saan siya nakatingala?"

"stop! no!"

"Onyx.. mukhang nabulag si--"

"STOP!" sa mga oras na ito nawalan na ako bait.. screw these people looking at me.. but i can't control what i feel anymore..

nakita ko na si Eiko, pero bakit hindi niya ako tinignan sa mata? screw this! i'm so damn confused!

napaluhod nalang ako sa lupa at humagulgol na parang bata.. 

"Eiko! bakit... b-bakit..." lahat ng sakit at pagka-miss ko kay Eiko.. nararamdaman ko ulit.. sa mga panahong tinaboy ko siya noong wala akong maalala.. ngayon siya na walang maalala, hindi pa niya ako makita, tinaguan niya na din ako.. ngayon alam ko na yung pakiramdam niya noong tinaboy ko siya sa hospital...i hate what i've done.. i hate how our lives turned out this way..

matapos kong nilabas lahat, umupo na lamang ako sa lupa, at yumuko.. papalubog na din lang ang araw at nagsisialisan na yong mga chismoso at chismosang mga tao

"Onyx.. let's go"

I looked at him straight up sharp in the eye

"go where dad?" mocking him in anger

"home"

"HOME? i found my home! and she's inside that fucking house!"

"Onyx.." ani ni Julie

"balikan mo nalang ulit siya bukas.. please, umuwi tayo at magpahinga ka muna, saka mo siya balikan.."

tumutol ako...pero matapos ang ilang rason nila, napapayag nila ako... mabigat ang loob ko na umalis sa lugar na yon, paakyat na kami ulit sa bundok tahak tahak ang ilog, ay nag-aya sila na magpahinga..