Alone But With The Badboys (Voltooid)

43. Letters

Phealana stopt meteen. "Jij bent de heks.... De heks die Steven helpt." zeg ik. Phealana knipt in haar vingers en ze is weg.

Pov Jayden

Iedereen kijkt om zich heen. "Waar is die bitch?!" Roept Bella uit.
"Noem haar niet zo!" roepen Tendai en Roos terug.
"Jezus doe rustig!" roept Jack.
Zo roepen ze door elkaar. Ik kijk Jai aan.

"Grom even op je allerhardst." mindlink ik hem.

Hij knikt en gromt heel hard. Iedereen valt meteen stil. "Oke dit schiet niks op. We moeten Phealana vinden en haar krachten voor Steven weg laten halen." zeg ik.
Iedereen stemt erin mee.

"Ik ga naar haar toe. Ik weet misschien waar ze is. Niemand moet me gaan volgen. Ik ga alleen." zegt Tendai.
Iedereen begint te praten.
Ik knik naar Tendai en ze loopt naar de auto. Ze rijd weg. Iedereen valt stil als ze de auto horen rijden.

"Waar gaat zij nou weer heen?" vraagt Bella.

"Bella! Doe iets aan je gedrag. Roos ga naar huis en vind van alles wat misschien naar Mere kan lijden. Jai en Jack, jullie kunnen gaan kijken of jullie de geur van Steven nog kunnen vinden. Adam, ga doen waar je goed in ben. Ik ga naar Mere's kamer om naar.... Ik heb het gewoon nodig." Ik zucht en kijk weg.

Iedereen knikt. Ze lopen weg maar Bella blijft staan. "Sorry...." mompelt ze.

Ik glimlach.

"Moet ik met je mee gaan?" vraagt ze dan.

Ik schud meteen mijn hoofd. "Ik wil even alleen zijn." zeg ik.

Bella knikt en pakt mijn hoofd vast. "We vinden haar wel. Dat beloof ik je." zegt ze.

Ik glimlach flauwtjes.

Ik loop de kamer van Mere binnen. Haar geur komt me tegemoet. God wat mis ik de geur.

"Bureau! Eerste la!" hoor ik haar roepen.

Ik loop naar haar bureau en open de eerste la. Er ligt een boekje in en ook een aantal brieven. Ik haal ze eruit. Er staan namen op: Roos, Tendai, Phealana, Jai, Jack, Annemijn, de zus en tot slot mijn naam. Ik leg de brieven neer behalve de mijne. Ik open hem en pak de brief eruit.

Lieve Jayden,

Ik wist dat deze dag eraan kwam. De dag dat Steven me mee neemt. Daarom deze brief. Zodat ik afscheid kan nemen van je als dat niet meer in real life kan.

Je wil niet weten hoe veel ik van je houd. Eigenlijk wel toch? Nou laat me de redenen noemen:

Je maakt me blij. Ik voel me goed bij je. Ik voel me veilig bij je ondanks je echt gevaarlijk ben. Je bent eerlijk. Je bent lief. Je bent zorgzaam. Het maakt niet uit hoeveel ik zou zeggen want je weet al dat ik van je houd.

Ik houd zo veel van je dat mijn hart bijna explodeerd. En weet je... het is het beste gevoel ever. Ik ben zo blij dat je mijn vriendje bent. Nou eigenlijk mate. Je bent zo charmant, sexy, liefdevol en vol met passie. Je doet me geen pijn en je luistert naar me. Dat is belangrijk: Luisteren. Als je niet luistert doe je iemand al snel pijn. Jij hebt me nooit pijn gedaan. Onthoud dat.

Je had dit niet kunnen voorkomen. Je hebt gedaan wat je kunt. Ik ben niet bang voor ze... het meest bang ben ik voor het gevoel dat je bij me weg bent en dat ik je nooit meer terug zie. Daarom wil ik zo graag dat je me vindt. Ik kan niet zonder je. Je bent alles dat mij gelukkig maakt.

Ik houd zo zo zo veel van je. Alleen van jou. Ik houd van je. Ik houd van jou. Ik hou van jou. Zoek voor me. Alsjebliefd.... Onthoud dat je hier niks aan kon doen.