Alone But With The Badboys (Voltooid)

Nu

Pov Meredith

Ik schrik wakker.

Hij is hier. Help. Mam. Pap

Tranen lopen over mijn wangen. Ik kan niet goed ademhalen. Ik sluit mijn ogen en adem diep in en diep uit. 

Angst vult mijn lichaam.

Ik durf niet meer te slapen. De nachtmerries zullen terug komen.

Dan maar naar beneden. Wacht hoe laat is het?

03.48 jezus. Nou oke het kon erger.

Ik stap uit bed en loop naar beneden. Zoekend in het donker naar een lichtknopje.
Nadat ik hem heb gevonden klik ik hem aan. 

Ik zet mijn bril op en pak een boek. Dat is de manier om even aan niks te denken.

Telkens hoor ik hem mijn naam zeggen en voel ik zijn handen op mijn lichaam. Ik ben bang en alleen. Maar alleen zijn is goed want iedereen waar ik van houd komt te overlijden. Ik wil mensen dat niet aan doen. Ik ben beter alleen af.

Vandaag zou ik naar een nieuwe school gaan. Een nieuw begin. Nieuwe mensen. Nieuwe meningen. Woehoe. Geweldig. Hoor de sarcasme

Ineens hoor een bonk op het raam en ik schrik wakker.

What the... omg er zit bloed op het raam!

Heel voorzichtig en stil loop ik naar het raam. Ik verwacht iets heel ergs.

Aaaah... het is een vogeltje.

Zijn vleugel hangt scheef en hij fluit zachtjes om hulp. Snel loop ik naar buiten en loop ik naar het vogeltje. Hij begint als een bezetende te bewegen.

Oke oke sorry. Wat zou hem afleiden? Misschien eten want dat leid mij snel af... ik heb ook best honger eigenlijk...
Nee nee eerst zijn leven daarna de mijne.

Ik loop weer terug naar binnen om wat brood te zoeken. Ik open wat lades en vind een droog bruin broodje.

Ik zou dit nooit eten, maar ja vogels wel... Toch?

Ik pak het broodje en loop weer naar buiten. Het vogeltje begint weer te bewegen.
"Nee nee, blijf maar liggen." Fluisterde ik. 

Het vogeltje werd wat rustiger door mijn stem en ik liep gehurkt met een stukje brood naar hem toe. Hij piepte zachtjes en ik begin een liedje te zingen want ja waarom niet iets raars proberen. Hij was gelijk stil. Hij hapte naar het broodje en begon te eten. Ik legde het broodje neer en trok mij tshirt uit. Dat kon ik dan als doek gebruiken om hem te dragen. 

Ik wikkelde hem in mijn tshirt terwijl ik weer begon te zingen. Het was een slaapliedje dat mijn moeder vroeger zong als ik bang was. Ze kon heel mooi zingen. Ik glimlachtte bij die herrinnering maar ook liep er een traan over mijn wang. Ik mis haar.

Ik liep naar binnen met het vogeltje in mijn armen.

Ik kan hem nu niet op het koude aanrecht leggen. Dan krijgt hij het koud. Wacht misschien mijn picknickmand.

Ik liep naar het kastje waar de mand lag en pakte daarna een kussen om op de bodem te leggen. Heel voorzichtig legde ik de vogel erin. Ik liep naar de telfoon om de dierenarts te bellen.

"De dierenarts is helaas gesloten maak een afspraak na de piep of bel voor informatie om 14.00 uur tot 16.00 uur. Piiiieeeeeppp." Hoorde ik door de telefoon.

Ik dacht dat je altijd naar de dierenarts kon gaan.

Ik loop naar de verbanddoos.

Ik pak een schaar, wat verband en een nat doekje voor de wond. Dit zou wel goed zijn. Ik loop weer naar de mand en kijk naar het vogeltje die rustig in de mand staat. Hij kijkt me aan. Ik begin weer zachtjes te zingen.
Voorzichtig maar de wond schoon maar soms hoor ik hem piepen en dan stop ik even. Als de wond schoon is draai ik het verband er om heen. 

"Zo helemaal mooi... je komt er wel hoor vogeltje. Ik stuur je niet naar de dierenarts want anders moet je daar ik een hokje zitten. Ik ga wel naar de boze buurman naast ons. Hij is arts. En ik betaal hem wel want anders doet hij het nooit. Hahaha." Fluister ik hem toe.

Ineens hoor ik de kerkklokken luiden. Snel kijk ik op de klok 07.00 uur.

Shit, ik moest me om 08.00 uur melden op school omdat ik 'de niewe' ben!

Snel trek ik een zwarte broek aan met een zalmroze polo shirt. Ik doe wat mascara op en werk mijn wenkies (dat is een leuk woord, geef maar toe haha) bij. Dan ren ik weer naar benden en kijk ik snel of het goed gaat met de vogel.

Ik breng het vogeltje naar de boze buurman want hij loopt net naar buiten. "Goedemorgen meneer!" Zeg ik vrolijk. "Moguh" antwoord hij terug. Snel loop ik naar hem toe. "Ik wil u graag wat vragen. Vanmorgen is er een vogel tegen mijn raam aan gevlogen en ik probeerde nog de dierenarts te bellen voor hulp maar die waren nog niet open. Dus ik vroeg me af of ik misschien de vogel bij u mag laten tot bij beter is?" Zei ik met mijn please-gezichtje. Hij keek me aan met een ben-je-serieus-blik aan en mompelde toen iets van: "Oke, wat krijg ik ervoor? Want ik doe het tot hij beter is."
"Nou je hoeft hem alleen maar wat eten te geven en soms zijn wond te verzorgen. Veder moet u hem het grootste hok geven dus ik geaf je €10,00 per dag en ik kom na school dan verder voor hem zorgen... is dat goed?" Legde ik hem uit. "Okey omdat je het zo lief vroeg." En voor het eerst zie ik hem glimlachen. "Dankje dankje dankje." En ik spring klappend in de lucht. Ik geef het de vogel. En loop weer naar huis en pak een appel. Ik pak mijn tas met wat boeken en schriften erin en ren dan naar mijn fiets. Maar al snel loop ik weer naar binnen om geld te pakken voor de lunch. Daarna fiets in naar school.

Denk er aan: geen oogcontact, geen vrienden. Het is te gevaarlijk.

Pov Jayden

Ik word wakker door een vinger die over mijn gespierde buik gaat. "Goedemorgen knapperd." Zegt het meisje naast mij.

Wie is zij? Wat doet ze in mijn bed? Ohja: feestje, dansen, dronken, dat meisje. Ik weet alles weer.

Ugh, waarom slaap je dan ook met haar. Wacht dan toch op je mate!" zegt mijn demon wolf , Black, boos. (uitleg hierover komt later)

"Hou je bek, Black! Ik heb geen mate. En by the way ik overleef het ook wel met lekkere meiden." roep ik boos terug

Ja dat lees je goed: demon wolf. Ik ben een demon en een wolf. Ik communiceer met hem als ik denk aan praten met hem. Niemand anders kan dat horen alleen ik en Black, de demon wolf dus. (Meer info komt later!)

"Ik wil mijn mateeeeee..." zucht Black smekend.

Ik zucht en verbreek de connectie

"Zal ik een lekker ontbijt maken voor ons?" Vraagt ze met een glimlach. "Nee rot op. Ga mijn huis uit!" Roep ik boos naar haar. Geschrokken kijkt ze me aan en pakt dan snel haar spullen en rent dan huilend mijn kamer uit.

Ik grinnik. Ik heb zo veel macht. Met mijn uiterlijk krijg ik elke meid.

Vandaag komt er een nieuwe alleen niemand weet iets over hem of haar.
Ik stap mijn bed uit en trek kleren aan die lekker ruiken. Doe wat deo op en breng mijn haar in model met een ronde borstel.

Jippie weer naar school. En ook nog die geweldige mevrouw Kneutel. Woehoe. Hoor de sarcasme
~~~~~~~~~~~
IK ZWEER! HET BOEK WORDT BETER DAN HET NU IS! IK LAS HET TERUG, EEN JAAR LATER, EN HET BEGIN IS ERG KUT😂
Heyyy even voor de duidelijkheid: schuine letters: gedachtes ondersteept: belangrijk en dik: A/N

Pov: point of vieuw (je ziet dat stuk verhaal in dat persoons leven)

En ja dat was het weer.
Doeii!!

Sorry voor spellingsfouten!