Our Real Love: 18TH & 19TH STEP

42.6K 808 400
                                    

[If malaki ang spacing, si watty may aksalanan di ako lols. Happy readin sana magustuhan niyu. If may major mistakes, paki comment po kung what page and scene, THANKYOU!]

I dedicate this chapter to all readers na walang sawa at hindi sumuko sa paghahantay at pagsuporta sa'kin. Maraming salamat po.

-----------

STEP 18&19:

Only begins...

Twenty-four hours in one day.

Sixty minutes in one hour, and sixty seconds in one minute. Everything is calculated, ano na lang ba ang hindi? But now I've realized na ang pagbibilang ay hindi simpleng act lang isang tao. It can also be one of the saddest parts for you who have been waiting for someone to comeback...

Bakit ba lagi na lang akong naghihintay? Hssh!

"Don't leave me... Please." Nakatalikod siya sa'kin at hindi ko makita ang mukha niya. I know it's him pero hindi siya humarap sa'kin. What's happening?

"Jarret!" I yelled. Pero hindi siya lumilingon at tuloy ang paglakad niya palayo sa'kin. Gusto ko siyang sundan, habulin, tanungin kung bakit niya ako iiwan, but I can't move sa kinakatayuan ko. "Jarret!!" I cried. "Why are you leaving me!!?" I even cried out.

What's happening?

The only question I'm thinking right now.

Hanggang sa nakita ko siyang nasa malayo na at unti-unting kinakain ng madilim na ulap.

Why are you leaving without even saying goodbye and showing your face?

"Please... Comeback."

"Adeline! Adeline, gising."

I feel stuffy and hot, nakaa-irita. Unti-unti kong minulat ang mga mata o seeing a pair of eyes staring at me. Eyes that explain the words unending love and care... Father.

"'Tay." Ang una kong nasabi. Nagulat ako ng bigla akong hawakan ni Tatay sa magkabilang braso at hinila pa-upo, he hugged me tight. "Tay?" Hindi ko makita ang expression ni Tatay but I can feel the tension all over his arms around me. "Tay, what's the matter? Anything wrong?" Tanong ko.

Tatay released me after that and looked at me. Eyes tired and worrying... "What the hell are you dreaming now, Adeline!?" That voice... That anger that's capable of loving... He stood up at naglakad ng ilang hakbang palayo sa kama.

Hindi ko alam ang eksaktong nasa isip niya. Ang alam ko lang, I did something wrong again. "Now I'm thinking if I did the best decision na hayaan kang hintayin ang lalaking 'yun. Hssh!" Galit na pagkakasabi ni Tatay.

"Tay—."

Bigla siyang humarap sa'kin. "Cut it, Adeline. Not now, or I'll chase that guy and break him into pieces. " Ah, now I'm getting the picture. It's because of him, Jarret.

Tatay raked his hair in disgust. And I'm thinking if I can hide below my blanket para ilabas ang sarili kong inis sa isang taong walang ginawa kung hindi ang paghintayin ako.

"This is the last time I'll be saying this, Adeline." Dagdag ni Tatay. Tumingin ako sa kaniya, at alam kong seryoso si Tatay sa kung ano mang sasabihin niya ngayon. "Don't do anything related to that guy. And most specially? Don't wait him, hssh!" He drew a deep breath and sighed.

At maya-maya, tumunog ang cellphone ni Tatay.

"Rhian? Yes, papunta na 'ko diyan. Hmm? No, I'm okay." Biglang tumingin sa'kin si Tatay. "Yes, she's here. Okay," Saka lumapit si Tatay sa'kin and handed me his phone. "She wants to talk to you," Inabot ko naman at saka sinabi ni Tatay na "I'll be downstairs."

Our Real Love by A.B.Castueras (3RD BOOK OF SMITH TRILOGY)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon