Parang napakabilis ng nangyari, isang iglap nawala sila sakin... ang sakit lang kasi wala akong nagawa para pigilan sila..
Its been 2 days... na nagkukulong lang ako sa kwarto ko,.. hindi ko kayang harapin lahat ng sakit...
Gabi gabi umiiyak ako...
"I need someone to talk to..." Still im crying in my room
But then suddenly one of my angel fell... dun ko narealize...
"Mama.." tuluyan na umagos ang luha ko..
I decided tomorrow morning.. na puntahan si Mama...
When i got there.. with the flower... red roses, paborito ni Mama,
"Hi Ma'.. grabe tagal ko nadin pala ko kayong hindi nadalaw.. , sorry po ha?.. medyo naging busy lang.." habang nililinisan ko yung puntod niya...
..."Ma' kamusta ka na? ako.. eto, hindi okay...," nagsimula nang mangilid ang luha ko..
"Sana Mama andito ka...
pa--para may mayakap ako at maiyakan..." humikbi nako ng humikbi...
"Kasi Mama, feeling ko mag-isa nalang ako... iniwan na nila akong lahat... Mama-- bumalik ka na pleasssseee.. i just need you right now..."
..."Si Papa, si Liz.. si Ed at si--- si-- Aate, silang lahat, iniwan nila ko Mama... iniwan nila ko... huhuhuhu!" napadukdok nako sa sahig..
I cant control it anymore... si Mama, alam kong nakikinig siya kahit diko siya nkikita...
"Ganon bako kasama para iwan nila??.. or ganon bako kawalang kwenta???.. haysss..."
"Mama sana andito ka nalang, katabi ko, nang sa gayon.. Kahit pagalitan mo pako, okay lang kasi alam kong sa huli.. hindi mo din ako matitiis ehhh..."
Im so desperate to have someone right now... kahit si Mama gusto kong bumalik kahit alam kong imposible...
Hikbi padin ako ng hikbi... ayoko munang umalis sa tabi ni Mama... dito lang ako...
Nakayuko lang ako... then suddenly...
"Mama... sorrry.. sorry po talaga.." sambit ng boses na nasa likod ko...
nung tingnan ko...
si ate...
She's crying...
"Sorry po Ma' kung hindi ko natupad yung pangako ko sayo na hindi ko pababayaan si Alex... sorry po kasi naging selfish ako...
Sorry po kasi iniwan ko siyang nag-iisa... not knowing na nahirapan pala siya... at sorry Ma' kung binigo kita kasi hinayaan ko siyang harapin ang mundo ng mag-isa..." lalo akong naiyak kay ate..
"Napakapabaya kong ate.. sorry Ma'... sorry talaga, i never thought na sobrang nag-alala pala sakin ang kapatid ko nung umalis ako,.. binali ko lahat ng pinangako ko sa inyo... lahat yun hindi ko natupad.. sorry talaga.. sorryy!! sorryy!!! sorry talaga!!!"
..."Mama... i want to do anything para mapatawad moko... ill do anything..!"
Pagkatapos niyang sabihin yun saka siya dumipa(squat)...
..."Kahit dumipa ako dito ng 24hours, gagawin ko mapatawad mo lang ako Ma"
Ikinagulat ko yung ginawa niya...
Ilang minuto na ang nakalipas hindi padin siya umaalis sa ganong pwesto...
..."Aaaaa--ateeee... tama na..." saka ko siya niyakap ng sobrang higpit...
Umiyak ako lalo nung yakapin din niya ko...
"Sorry Alex... sorry.." pareho kaming iyak ng iyak..habang magkayakap...
Mahal na mahal ko padin pala si Ate... hindi ko padin siya kayang tiisin,
"Aateee...!" Sambit ko naman...
"Alex... patawarin mo si ate ha??... sorry, hindi kita inintindi, sorry ha?.. kung naging selfish si ate... Sorry kung hindi kita nasamahan sa pinakamahalagang birthday mo... sorry... sorry...sorry" habang hawak ang mukha ko..
Tulo ng tulo ang luha ko.. i cant even say a word...
.." Atee... okay na yun, i just need you to hug me..." saka niya niyakap muli..
Thats all i need, a hug from her... feeling ko tuloy isa akong batang inagawan ng lollipop at nagsusumbong sa Mama niya...
"... umiyak ka lang... im here.. Andito si ate.." nung marinig ko yun, lalo akong humagulgol ng iyak..
Eto ang kailangan ko.. thank you Mama.. for sending her... here beside me.. nabunutan ng tinik ang lalamunan ko...
"Promise ill make up everything that i missed...bati na tayo ha? b2?" saka niya hinarap ako..
Tumango ako at ngumiti lang..
"My gad Alex, nagsalamin ka na ba?.. look at yourself, ang panget mo na.." inasar pa niya ko kaya natawa ako..
"Parang ikaw din, panget mo din no.. mamaga yung mga mata mo.." banat ko sakanya.. kaya't nagtawanan na kami..
Gumaan talaga ng madami ang pakiramdam ko nun...
Im energized...
Nung araw na yun, sabi ko sa sarili ko...
"Ibabalik ko lahat ng nawala sakin, ill do anything to bring them back.. even if it means for me to suffer mapatawad lang nila ko...promise.." gagawin ko yan..
Ang saya ko na naging okay na kami ni Ate... suddenly dati na parang may harang, ngayon bumalik ulit kami sa dati, kung gaano kami kaclose..
...........................
The next day... I planned to went to my bestfriend's house...
Andun ako sa labas...
Inantay ko siyang lumabas, tanghali na nun...
Nung dumating siya..
"Liz.." tawag ko sakanya pagbaba niya sa kotse..
"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya ng may konting taray pa..
"Hihingi ng tawad..Sorry na" sabi ko pa..
"Not everything, madadaan ng sorry, kasi nakasakit ka na... sige na bye, umuwi ka na.. sayang lang paghihintay mo dyan..." saka niya sinarado yung gate..
"Hindi ako aalis dito hanggat dimo ko pinapatawad!!!" sigaw ko sakanya.. at gumitna pako sa daanan.. sa sobrang init na part...at napakaaraw...
"Bahala ka!" sagot pa niya..
Sobrang init, feeling ko masusunod na ang balat ko.. pero i need to do this... i dont wanna lose my bestfriend..
Lumipas ang 20minutes...
Binuksan niya gate..
"Adik ka ba?!! napakainit oh!.. gusto mo bang sirain yang buhok mo sa kakabilad dyan?! diba mahalaga yang buhok mo sayo???!" sigaw niya
"Mas mahalaga ang bestfriend ko..." sagot ko lang.. napahinto siya sa narinig niya..
Nakita kong medyo naluha siya.. at ako din...
"Adik ka talaga Alex!!.. halika na nga dito!! mahal mahal magpasalon eh!! sisirain mo lang!.." saka ako hinila sa bahay nila..
Napangiti ako... Pinigil ko siyang sa paghila.. hinawakan ko ang mga kamay niya...
"Sorry Lisa.. sorry talaga.." Napaluha nako nun...
"Nakaaasar ka! alam mo talagang hindi kita matitiis..!" sabi niya saka ako niyakap.. at lumuha nadin siya.. para nga kaming shunga dun..
"Hindi ako papayag na mawalan ako ng bestfriend, treasure kaya kita, kahit haliparot ka..." sabi ko pa..
"Tse! okay na sana.. inasar mo pa talaga ko!.. tara na nga.. pasok ka na.. at may chichika ko sayo... yieh.." naku eto na naman kami...saka ako kinurot sa tagiliran...
Ang saya ko talaga.. that i got back my bff..
....................
The last one i want to bring back is Ed....
Nagpatulong nako kay ate.. Para makausap si Ed kaso.. Ayaw padin, even his brother doesnt know kung nasan siya...
Ilang linggo ko na siyang itinatanong kung kani kanino... but then no one knows, even in our school, hindi na siya pumapasok..
Napadukdok nalang ako sa lamesa namin... asan ba siya?...hayss..
"Ate.. mukhang wala nang pag-asa para makapag-ayos pa kami..." sabi ko habang malungkot
"Nope Alex, magiging okay din ang lahat, just give him some space muna, hayaan mo muna siyang makapag-isip isip, at kumalma... he needs time to heal... kaya dapat irespeto mu muna yun, okay?.." sabi ni ate, she's right din naman, hindi biglaan na kaya akong patawarin ni Ed...
"Im willing to wait.. kung kelan moko kayang patawarin..." sabi ko habang tinitingnan ung picture niya
Over-all?
Masaya ako dahil i got back my ate and my bff...pero magiging lalong masaya kung maging okay na kami ni Ed. im hoping na makausap ko na siya...
Hinding hindi ako susuko... mahal na mahal ko siya,..at yun ang panghahawakan ko para lakasan ako ng loob at hindi ako mag-gigiveup!...
Goo
Fight! Alex!!..
...........<<<<<~~~>>>......
End of Chapter 23:)))
Where na kaya si Ed??????
Abangan next chapter... :))
BINABASA MO ANG
Revenge To My Sister's Ex (COMPLETED)
Romance"Gaganti ako, bwisit na lalaki yun pinaglaruan ang ate ko... Humanda ka Ed Guevarra". Yan ang pangako ni Alex sa sarili niya.. Gagawin niya ang lahat para lang maipaghiganti ang mahal niyang ate na nasira ang buhay dahil sa lalaking nan...
