Chapter 9

394 51 8
                                    

"Dus wat eerst? Honeydukes of de Drie Bezemstelen?" Zegt Evelyn als we door de vertrouwde straten van Zweinsveld lopen. "Honeydukes!" Zegt Sofia enthousiast. We lopen Honeydukes binnen en ik word zelf gelijk gek van de drukte binnen. "Kom mee!" Zegt Sofia giebelend als ze mij aan mijn pols mee trekt. Ik geef haar een zwakke glimlach en loop met hun mee. "Kijk dit dan!" Zegt Evelyn als ze naar de pepermunten kikkers wijst. Ze springen rond in het potje en het is best lachwekkend.

"Zou Joseph dat leuk vinden?" Zegt Evelyn waardoor Sofia en ik raar opkijken. "Wat is er?!" Giebelt Evelyn. "Sinds wanneer vind je hem zo leuk?" Zeg ik afkeurend, Joseph irriteerde mij altijd vreselijk. "Sinds we gezoend hebben vorige week!" Lacht ze verlegen.
"Wat?!" Zegt Sofia veel enthousiaster dan ik. "Vertel het me!"

Ik rol met mijn ogen, als er iets is waar ik geen zin in heb is het dit wel.... "Eh jongens ik ga even wat gesuikerde vlinder vleugels pakken!" Zeg ik snel, ik hoef al dat gepraat over Joseph niet te horen, de gedachte aan hem maakt mij misselijk.... Ik loop door de drukke winkel naar de kast waar de snoepjes staan.

"Vlindervleugels, vlindervleugels...." Mompel ik tegen mezelf als ik mijn vinger over de schappen laat glijden. "Zoek je deze?" Er verschijnt gelijk een glimlach op mijn gezicht, ik herkende de stem meteen, en kreeg weer zo een apart gevoel van binnen dat ik afgelopen maand steeds kreeg als ik aan hem dacht.

"Oliver!" Zeg ik als ik me omdraai. "Julia Gaunt! Ik moet zeggen, het is een genoegen om jou hier tegen te komen!" Zegt hij met een perfecte glimlach. "Dat kan ik ook tegen jou zeggen! " zeg ik zo zelfverzekerd mogelijk.  "Je studeert op Zweinstein toch? Zoals de meeste bezoekers van Zweinsveld.."

Ik knik. "Het is mijn laatste schooljaar op Zweinstein. Als ik ben afgestudeert zou ik van het schoolhoofd terug mogen keren als docent." Zeg ik trots. Oliver kijkt verbaasd. "En welke positie zou je dan in willen nemen?"

"Verweer tegen de Zwarte Kunsten.." Zeg ik verlegen. "Zwarte Kunsten, ja?"
"Ja..." Hij kijkt goedkeurend. "Vind je de Zwarte Kunsten interessant?"
"Heel erg interessant, ik vind alles wat niet 'normaal' is interessant eigenlijk, nieuwe dingen ontdekken vind ik geweldig!"

"Oh ja? Ik kan je misschien wel een keer een paar dingen laten zien die ik bij de Klammfels heb geleerd! Wel behoorlijk duister ..." Zegt hij voorzichtig. "Oh dat vind ik juist fascinerend! Zo lang het maar niet voor foute dingen word gebruikt..."
"Dat ben ik helemaal met je eens!" Zegt hij blij.

"Ik zag op school trouwens dat je het Toverschool Toernooi een paar jaar geleden had gewonnen! Hoe heb je dat in Merlijns baard ooit voor elkaar gekregen?!"
Oliver begon te lachen en streek met zijn hand over zijn baard. "Dat is denk ik meer een verhaal voor een andere keer!"

"Ah, vertel het me!" Zeg ik nieuwsgierig. Oliver kijkt bedenkelijk. "Wanneer ben je weer in Zweinsveld?"
Ik haal mijn schouders op. "Ik heb geen idee... Waarschijnlijk pas over een maand of twee." Oliver kijkt verslagen. "Dan zie ik je nog wel een keer denk ik..." En met dat wilt hij weglopen maar ik grijp hem bij zijn arm. "Wacht..- eh ik kan wel misschien morgenmiddag komen?" Zeg ik in een flits zonder erover na te denken.

"Echt? Zou je dat willen?" Zegt hij blij. Ik knik snel, normaal zou ik dat niet voor iemand doen, maar Oliver was anders dan anderen.... "Waar zullen we dan afspreken?"

"De krijsende krot?" Zegt Oliver en ik kijk hem verschrikt aan. "Waarom daar?" Oliver lacht. "Je bent toch niet bang?" Ik schud met mijn hoofd. "Gelukkig maar, want die spookverhalen zijn allemaal verzonnen door Tovernaars die anderen graag bang wilden maken..." Ik giebel verlegen, niet wetend wat ik moet zeggen. "Dus... Wat denk je ervan? Durf je het aan?" Lacht hij.

Ik knik met mijn hoofd. Ik laat me niet zomaar kennen, en daarnaast zou Oliver bij mij zijn, ik zou niet alleen in de krijsende krot zijn...
"Dan zie ik je daar, Julia Gaunt" zegt hij met een knipoog. "Ik zie jou eh..- ook" zeg ik ongemakkelijk waardoor Oliver begint te lachen.
Ik kijk hem na als hij de winkel verlaat, ik loop terugnaar Sofia en Evelyn met de Vlinders die Oliver aan mij had gegeven.

"Dus, hebben jullie alles?" Zeg ik. Ze knikken allebei. "Waarom bleef je zo lang weg Julia?" Zegt Sofia bezorgd. "Oh.. Ik kon het niet vinden.." Lach ik zenuwachtig. "Laten we het maar af gaan rekenen dan en daarna naar de drie bezemstelen!" Zegt Evelyn

Hidden Secrets , The Beginning - Harry Potter fanficWhere stories live. Discover now