MPMMN 2: Still In Love

Chapter 11 ♥

Chelsea POV

Argghh.

Parang sakit ng ulo ko. Nagmulat ako ng dalawa kong mata.

Teka. Nasaan ako?

Inilibot ko tingin ko sa kabuuan ng kwarto kung saan ako nakatulog.

All pink.

Hanla. Asan ba talaga ako.

*eccckkkkkk*

"KYLE?"

"Gising ka na pala baby ko."

Lumapit sya dito sa hinihigaan kong kama. "N-Nasaan tayo?"

Kasi naman pagkakatanda ko nakipagkita ako sa kaniya para mag-usap kami.

"Resthouse ko sa tagaytay. Bago lang 'to. Para sa future natin. This room is yours." Sagot nya.

What? Kwarto ko 'to? Para sa future namin? Pfffttt..

"Tagaytay? Bakit nandito tayo. Diba mag-uusap lang tayo?"

Naguguluhan ako.

"Gusto kong makasama ka ng masinsinan. Yung walang iistorbo. Kaya dito kita dinala. Sorry baby ko." He held my hand pero tinanggal ko yun.

"Mali ito Kyle. Hindi mo ako pwedeng basta-basta nalang dalhin kung saan-saan. Pumayag na nga akong makipag-usap sayo sana eh. Tapos-"

He kissed me. His lips still moving against mine. Ewan ko. Nakatulala lang ako. Gusto ko siyang itulak pero ayaw makisama ng sarili ko. He still kissing me until I began to response on his kisses.

His kiss was deep. Di ko alam kung bakit nagagawa kong sumabay. Ayoko. Mali ito paero tina-traydor ako ng sarili ko.

Why do I need to response on him? Bakit hindi ko siya magawang itulak? MyGod. I can't believe it's happening.

Natapos ang paghalik nya sakin. "Baby ko."

Tulala lang ako sa kaniya. Bakit ganito? Ang lakas ng impact sakin ng halik niya. It's been a year.

"I'm sorry. Don't worry uuwi din naman agad tayo. We'll just have to talk."

Bumangon ako sa kama at umupo nalang din. "Then let's talk now para makauwi na. Baka hinahanap na'ko nina Adrian. Where's my phone?"

Napansin kong parang naiinis siya. Then he gave me my phone.

"Start talking." Sabi ko.

Kailangan ko na ding umuwi. Mamaya hinahanap na nila ako.

"I love you baby. I know galit kapa din sakin. Pero ginagawa ko naman lahat. Lahat ng effort. I just want to ask you, do I have a chance?"

Parang na-pipi ako dahil hindi ko siya masagot. Am I ready to give him a chance? Diko pa alam.

"I'll take that as a no."

Napatingin ako sa mga mata niya. Hindi lang sumagot, no na agad? Aish.

"Mahal na mahal naman kita baby ko. Napatunayan ko na ang sarili ko sayo. I know kahit papaano napangiti naman kita diba? Diba?"

Anong sasabihin ko?

"I'll take that again as a no."

Bakit ba ganyan sya mag-isip? Hindi lang ako makasagot dahil naguguluhan ako. It doesn't mean "NO".

"Gusto mo bang tigilan na kita? Gusto mo bang pansamantala muna akong lumayo sayo? Sabihin mo lang baby ko." Napansin ko yung pagbagsak ng mga mata niya. He looks miserable.