You want a fairy tale, don't you? Well I'm not sure I can give you that.
This is no Fairy Tale. This is my story. And it tastes blood.
DEAD MAN SERIES #2 [COMPLETED]
(Photos aren't mine, only edits, credits to the rightful owners)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
POINT OF VIEW: LUKE MARTIN
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I was dying.
"Ha ha ha!" I laughed bitterly for I'm a god yet I can't save myself.
I remembered Hera so I vanished in thin air and visited her for the last time. Gising na siya. I saw her sitting on her bed, confused.
"Nadia's gone," I said. Gulat siyang napalingon sa akin. "Kumusta pakiramdam mo?" tanong ko. "Pasensya na, nagulat kita." I smiled at her, she smiled back. Lumapit ako sa kanya at umupo ako sa tabi niya, tinitigan niya ako at pinagmasdan ang aking mukha.
"A-anong nangyari sa iyo?" she asked. "Bakit ganyan ang itsura mo?" pagtukoy niya sa tila itim na mga ugat na kumakalat sa mukha at buo kong katawan.
"I'm dying," nakangiti kong sagot sa kanya. She was speechless but I saw a single tear in her eyes.
"You're kidding," she said looking away from me.
"I'm serious," sagot ko kasabay ng paghawak sa kanyang mukha upang muling ibaling ang kanyang tingin sa akin. Hindi niya ako magawang tignan sa aking mga mata, "Do not be sad, one way or another, everything comes to an end. My stay here is over, but I can live with you forever..." Itinuro ko ang kanyang puso, "...in there."
Nagsimula nang pumatak ang kanyang mga luha.
"Pero ikaw lang ang nag-iisa kong kaibigan," sumbat niya. Muli kong hinawakan ang kanyang mukha. "Muli na naman akong mag-iisa," malungkot niyang pahayag.
"Pumikit ka," saad ko sa kanya. Tiningnan niya ako sa aking mga mata. Ngumiti ako sa kanya, tumango siya at sinunod ang aking sinabi. Ipinikit niya ang kanyang mga mata kasabay ng muling pagtulo ng kanyang mga luha, pinunasan ko ang mga ito.
"Nararamdaman mo ba ang ihip ng hangin?" I asked her, tumango siya at bahagyang ngumiti. "That's me," dagdag ko. "You'll always hear my voice in the air. You'll always feel my touch in the air," hinaplos ko ang kanyang pisngi. "And I'll always follow and guide you forever. Hinding-hindi ka mag-iisa kailanman."
