He is Mine (under revision)

Chapter Fifty

Hindi po ako writer, gumawa lang ako ng story kasi gusto ko. Sa nag co-comment ng hindi maganda, #bitter Te? Kung ayaw mo sa story ko, bahala ka sa buhay mo. Kahit ganito man to'ng story ko pinag hirapan ko pa din gawa ko, hindi mo ako binayaran para mag demand ka ng maganda.... Kaya kung ako ikaw gawa ka din ng sarili mo'ng istorya baka sakali perfect mo mga gawa mo!!! Let we see!!!

 ********

-Iyana-

Mugtong – mugto na ang aking mga mata. Halos sa araw-araw na dumadaan nag lalaan talaga ng luha itong aking mga mata para  lang iyakan itong pangyayari sa buhay ko na hindi ko inaasahan.

Since 2 months ago that my Nanay called me hindi parin ako naka move-on. I am still in the state of shocked.  Still pretending that I have an idea to the people who’s always calling me asking about the wedding, pretending that I am happy and excited every time they asked me about the details, kung paanu ko na lampasan  iyon sa mga nag daang araw ay hindi ko alam, I talked to his Mom Tita Sol na wariy excited din ako, I have a long conversation with Tita Ana too, pretended that just like them I am so eager about the wedding.  She was excited as my Mother.  So who I am to spoil their happiness? Ang selfish ko.

God! At ang hudyo kung asawa after he called me last 2 months ago hindi na nag paramdam pa. Argh! At wala din ako'ng news sa kanya, ang hinayupak na yon mas lalo yata akong ginagalit.  Minsan na babangit nina Tita Sol na abala daw si hudyo sa pag hahanda sa kasal namin pretend lang ako na masaya kasi hands-on siya, pero dispite of that I want to break his neck!! GRR!!Hindi manlang nag paramdam sa akin para mag explain, bwesit talaga sarap ipasok sa drum ang hudyo na iyon at ipakain sa pating. Ginawa lang niya akong sunod-sunuran na parang di susi na manyika! Hindi ko matangap-tangap mga pinag gagawa niyang ito. Yes! I am dreaming for a grand church wedding. But not like this way! Gusto ko hands –on ako, from small details to big one.  Hindi iyong parang hinila lang ako papasok sa loob ng simbahan.  Mabuti nga damit ko ako na gumawa ng designs, kung masusuot ko iyon? Sheet talaga!

Napaiyak na naman ako! Sheet! Wala na akong ginawa kundi umiyak nalang! 10 days nalang  at big day ko na at buo parin pasya ko na hindi ako uuwi, wala pa akong ticket.  I files 3 months Vacation Leave from my work at ngayon nga naka leave na ako, pero narito lang ako sa loob ng kwarto ko limang araw na at iyak lang ginagawa ko. Kung paanu ko gagamitin vacation leave ko aba ay hindi ko alam, basta ang alam ko ayaw kung umuwi ng Pilipinas, gusto kung gantihan ang dimonyong iyon, kung kinakailangang mag bakasyon ako sa planet Nimic aba eh gagawin ko maiwasan ko lang ang araw ng kasal ko. Sana lang huwag ako isumpa ng pamilya ko at ng mga taong nag mamahal sa aming dalawa ng hudyong yon.

I wrinkled my forehead as I heard my phone ring. Darn! As much as possible ayaw ko muna sana ng phone calls, allergic na ako sa phone calls, kakapagod man pretend. Swear! Gusto kung maging ermintanya, I preferred being alone right now.

Pinunasan ko’ng muli mga luha ko bago ko pahinamad na inabot cp ko. Bigla akong napaupo sa kama ko ng makita ko kung sino caller ko, si Nanay. Gosh! Anu sasabihin ko this time kapag na bangit na naman niya about the wedding? Ah bahala na! swear batman tanan mo nalang ako para makaiwas ako sa gulo. My big reason ako.

“Hey Mother dear! How are you?” I greeted her cheerfully.Ako na ang plastic...Orocan!

“We are okay Anak. Ikaw kamusta na? Ilang araw kang hindi nag paramdam sa amin ah!”

 

I cleared my throat! Nah! Guilt, guilt and guilt!!! Sheet!

“Sorry Nay, a little busy sa work.” Dahil as always ever. Tss!

 

“Okay lang Anak, we understand you. Medyo nag alala lang kami ng mga kapatid mo. “ Madam-daming pahayag nito. Napalunok ako! Ito na naman kami!

“Naku kayo talaga! I’m fine here Nay! Don't worry about me, tatawagan  ko din sila, , busy lang po talaga!” Napalunok na naman ako! Sinungaling ko tagala!

“Hmm... Nak, alam kung may pinag dadaanan ka ngayon, alam kung may mabigat kang problema. Ayaw ko sanang mag tanong gusto ko kusang  ikaw mismo ang mag sabi pero sa tingin ko tatahimik ka nanaman eh, at mag sosolo. Nak, Nanay mo ako, may mga kapatid ka dito, handa kaming makinig at umintindi sa iyo, diba sabi ko naman sa iyo dati na narito lang kami? Bakit ngayon parang nag so-solo ka na nanaman? Kahit gaano pa a bigat  iyan Anak sabihin mo naman sa Nanay oh!”

 

Nah! Bakit nag-iinit na nanaman sulok ng aking mga mata? Tila batang nakakita ng karamay pakiramdam ko ngayon ah.

“May problema kayo ni Anthon diba?”

I swallowed hard. Tumutulo na luha ko! Ito na nga ba sabi ko eh! Confession day na ba? Hmm.. But as of now I need my family, I need their support, their understanding and love. I need them to help me to brighten those darkness thoughts inside my mind.

I took a deep breath first. My lungs need an air. Ito na talaga Nanay!

“Nanay sorry! This time nag sinungaling na naman po ako sa inyo, sorry hindi na naman ako nag sabi ng totoo.” I said between my sob.

“Dahil pakiramdam na naman namin iniisip mo? Dahil sa ayaw mong ma dismaya na nanaman kami? Anak bat kami nalang ba iniisip mo? Isipin mo naman sarili mo Iyana. Diba sabi ko sa iyo nandito lang kami? Bat nag lihim ka?”  Madam-daming pahayag nito. Argh!

“Sorry Nanay! Sorry po talaga.” I said in tears.

“Kung may pinagdadaanan kayo ayusin nyo Anak. Kung hindi mo kayang  harapin siya hanga’t maaga mag desisyon ka na. Narito lang kami kung anu man kinahihinatnan ng lahat. Hindi ka namin pa babayaan Iyana, narito lang kami ng mga kapatid mo.” My mother is crying too, halatang halata sa boses niya. 

“Nay hindi pa po ako handa na mag pakasal sa kanya sa simbahan. Hindi ko pa po tiyak kung anu man ang kanyang nararamdaman sa akin, ayaw ko po’ng sa huli tulad ng una pareho kaming magsisi.” I sniffed.

“Mahal mo pa ba siya Anak?”

Naipikit ko ng mariin mga mata ko sa tanong ni Nanay. Mahal ko pa nga ba siya? I took a deep breath! Ah sheet! Ayaw tanggapin ng isipan ko iyong isinisigaw ng puso ko.  Hindi lang mahal, kundi Mahal na Mahal. Akala ko nawala na iyong pag mamahal ko sa kanya pero that night we spent here inside my room mas minahal ko pa siyang lalo, almost every night naalala ko bawat halik na pinag saluhan namin. And I miss him so much!

“Mahal na mahal po Nanay.” I said between in tears.

“Fight Anak! Ipag laban mo iyang nararamdaman mo. Narito lang kami para sa iyo. We will support you! Don't think negtive okay! Fight anak!”

****

Kung ayaw mo huwag mo...... di to para sa iyo....