Ella's revenge.

OO9.

KAYLEIGH POV

‘ Kay ontbijt is klaar.’ schreeuwt mijn moeder van beneden. ik sla de laatste bladzijde om en gooi het dagboek naast me. ‘ ik kom eraan mam.’ roep ik terug. ik doe mijn haar in een slordig knotje en sla de dekens van mijn deken af. ik kan het nog steeds niet geloven. ik had al die tijd gelijk! Nikki was de gene die Ella zo liet voelen, ik kan niet geloven dat mijn zus met zoveel  pijn en pesterij moest leven.

‘ Kayleigh!’

‘ ja ja ja.’ mompel ik en trek mijn voetbal broekje aan. ik loop naar de spiegel en pak mijn eyeliner en maak wat dikke lijnen boven mijn ogen, ik pak ook mijn oogpotlood en maak mijn ogen nog zwarter, mijn blauwe ogen komen er mooier door uit. ik glimlach even naar mijn spiegelbeeld en went me af van de spiegel en loop de kamer uit de trap af, als ik bij de laatste tree ben hoor ik nog een stem die niet op die van mijn vader lijkt. als ik de keuken binnenloop zie ik de enige echte blonde duivel, Nikki.

‘ goedemorgen Kaytje.’ lacht ze lief, ik geef haar een droog knikje en schuif de stoel tegenover haar uit zodat ik kan zitten.  ' heb je lekker geslapen?' ik negeer haar vraag en smeer mijn boterham dik met pindakaas. ik kan niet geloven dat Nikki zo onmenselijk is en Ella nooit iets heeft gezegd, ik wist altijd al dat mijn zus een grote bitch was maar dat zo gemeen kon doen tegen haar eigen vlees en bloed, was gewoon ziekelijk. ze waren een tweeling! 

ik kauw langzaam op mijn brood terwijl ik voor me uit staar, mijn moeder en Nikki hebben een gesprek die ik niet helemaal volg maar ik hoor mijn naam wel een paar keer vallen. mijn vader is ook nergens te bekennen. die is vast naar het werk, tegenwoordig is werken zijn pijnstiller. sinds Ella's ongeluk werkt hij nog alleen maar en is hij zelden thuis, en als hij thuis is drinkt hij er op los en moet ik al zijn shit opruimen. 

' Kayleigh?' ik kijk op naar mijn moeder die me aandachtig aankijkt. ' heb je gehoord wat ik zei?' ik schud mijn hoofd en neem een slok van mijn melk. alsof het mij iets kan schelen waar zei en de duivel over praten. ' Macy heeft gevraagd of her vrijwilligers op de boerderij konden werken dus ik heb je aangemeld omdat je vroeger zo van dieren hield en daar vaak naartoe ging.' mijn ogen schieten omhoog naar mijn moeder. 'wat? mam ik ben geen kleuter meer! ik hou niet van die shit en zoals je het weet gaan Shay en ik niet meer met elkaar om en de laatste keer heb ik gehoord dat Macy heeft gezegd dat ik een rot gothic ben, dus waarom heb je me aangemeld?!' mijn moeder kijkt me met grote ogen aan, volgens mij hebbe zelfs de buren mijn geschreeuw gehoord.

'Kaytje ik-''

' Kaytje me niet! godverdomme mam! snap je dan niet, dat ik niet meer de oude Kayleigh ben? je kan me niet veranderen! oke? niks gaat helpen helemaal niks!' sis ik en schuif mijn stoel met een harde duw aan. mijn moeder kijkt me nog steeds geschrokken aan terwijl Nikki met haar armen overelkaar heengeslagen en een grijns op haar gezicht naar ons kijkt. 

' oja en jij cocaine hoer? ga zo door en ik vertel mam alles.' haar grijns verdwijnt gelijk en ze kijkt me woest aan. ik richt m'n blik weer om mijn moeder en kijk haar strak aan. 

' ik wordt nooit meer dezelfde Kayleigh, hou op met proberen.' en met dat draai ik me om en loop de keuken uit. 

:

:

:

:

' CHIKAA!' Paola komt lachend op me afrennen zodra ik het verlaten terrein op loop. ze slaat haar armen om me heen en drukt zich dicht tegen me aan. ' ik heb je gemist.' we laten elkaar los en gegiechelen even. ik zie nu dat haar niet meer roze is maar felblauw en het ziet er geweldig uit. de ring in haar neus glimt onder het licht van de lantaarnpaal. ' waar was je al die tijd joh?' vraagt ze terwijl we samen naar de rest lopen die in een kringetje zitten rond het vuur. ' thuis, dingen uitzoeken.' Paola knikt, ze is de enige die alles weet over mij. ik wil niet dat de rest van de groep mijn verleden weet, het gaat hun niks aan. als we bij de groep komen groet ik iedereen en loop dan naar Toby die in een hoekje zit. ik ga zitten op zijn schoot en druk een kus tegen zijn wang. ' Hi.' fluister ik zacht, hij draait zijn hoofd naar mij, ik zie een glimlach op zijn gezicht verschijnen. ' Hi.' 

hij slaat zijn armen om me heen en legt zijn hoofd op mijn schouder terwijl we luisteren naar Johny die een verhaal verteld. deze mensen zijn nu mijn nieuwe vrienden, ik  voel me thuis bij hun, ze hebben allemaal verschillende haarkleuren, stylen, tattoo, piercings en het is oke, hun durfen te zijn wie ze zijn, ze schamen zich er niet voor en ik ben blij dat ik een keer ergens bij hoor waar je niet op wordt aangekeken hoe je eruit ziet. 

:

:

:

:

:

:

:

:

:

zodra iedereen bijna het terrein heeft verlaten en Toby verderop met een paar jongens aan het praten is en het vuur aan het doven is pak ik Paola's arm. 'woah Kay, chill.' grijnst ze en klopt om mijn schouder. 

' Paola ik heb je hulp nodig en snel.' mompel ik en kijk in het rond. Paola kijkt me raar aan. 

' met wat heb je hulp nodig?' ik zie angst in haar ogen, misschien voelt ze die shit ook aan? haar tante is tenslotte..

' Kayleigh met wat?' dringt ze aan. ik zucht even en kijk weer in het rond om te kijken of er niemand in de buurt staat of ons afluistert. ' je tante is toch een medium ofzo?' vraag ik zacht. Paola knikt nog steeds niet begrijpend. 

' ik heb haar hulp nodig Ella's geest op te roepen.'

JESSICA"S POV

 ik duw het hek deur dicht en loop langzaam naar mijn appartement. ik duw de deur open van het appartement en leg mijn tas op de grond en trek mijn jas uit en hang hem op. de universiteit was zo veel werk, ik was gewoon moe om 5 uur. ik zucht en sjok naar de keuken.  ik schenk wat drinken in en loop weer terug naar de woonkamer, ik laat van schrik het glas drinken op de grond vallen als ik zie wil op de bank zit. het glas springt kapot en ik voel de sap die net nog in mijn glas zat  door mijn sokken heen gaan.

‘ Hallo Jessica.’

' Hallo Jessica.' ik slik even en blijf haar aanstaren. ' wat doet u hier?' rechercheur Beckett staat op en loopt langzaam naar me toe. ' hebben jullie Ella's moordenaar gevonden?' vraag ik rustig en bijt op mijn lip. Beckett schudt haar hoofd. ' je was in vorige week in Willow Town toch?' ik knik, ik snap niet waar ze dit gesprek naartoe wil leiden maar ik heb er geen goed gevoel over. ' en je hebt de familie Bell niet bezocht?' 

' correct.' knik ik, Beckett knikt ook en begint een rondje om me heen te lopen. ' waarom was je in Willow Town en waarom heb je de familie Bell niet bezocht? dat doe je toch altijd?'

ik slik even. ' i-ik had een schoolproject en ik had niet veel tijd om ze te bezoeken, is er iets gebeurd met hun?' stotter ik. ik was bang voor Rechercheur Beckett zij leed Ella's zaak en ze was gewoon eng en haar nu in mijn apartement vinden aan de andere kant van de wereld van waar zij woont is ook gewoon eng. 

'' nee er is niks met de familie Bell gebeurd maar wel met iemand die hun kennen.' antwoord ze droogjes en kijkt me strak aan. ' die gene is vermoord.' 

ik krijg opeens een droog gevoel in mijn keel. ' v-vermoord?' ze knikt. 

' wat heb ik er mee te maken?' ze negeert mijn vraag en kijkt me strak aan kijken. 

' jij en Ella spraken latijns tegen elkaar eh?''

' uh ja soms.' mompel ik. Beckett knikt.' ik weet genoeg.' ze draait zich om en loopt weg, even later hoor ik de voordeur dicht slaan en is alles weer stil. 

fijn er was dus weer iemand vermoord in Willow Town.. 

~*~*~*~

hello hello.

dit is even een filler, want ik wou super graag updaten. ;D

dus comment or vote?

vertel je vrienden of wattpad vrienden over dit verhaal als je het leuk vind? het betekend superveel voor me als je dat doet ! 

xo