Ella's revenge.

OO1.

[edited ››bewerkt]  

ELLA POV

ik leg mijn boeken op tafel en probeer zo weinig mogelijk contact te maken met iedereen. ik wil niet dat ze me weer pakken zoals ze gister deden. meestal laten ze met rust,maar dat komt heel weinig voor. ' oke klas, vandaag gaan we het hebben over de wortels van getallen.'  riep de leraar door de klas. de hele klas protesteert, maar ik blijf stil. ik blijf altijd stil,ik wil zo min mogelijk worden opgemerkt. ik was goed in wortels, het was simpel, als het ik een andere wereld had geleefd waar ik niet werd gepest zou ik mijn hand hebben opgestoken en heel slim het antwoord hebben gegeven op de vraag die de leraar stelt, maar ik ben niet in een andere wereld en ik wordt wel gepest, dus ik hou mijn mond. de les verloopt heel langzaam en ik kan niet wachten tot ik me weer in mijn kamer kan opsluiten en weer mijn eigen rust kan hebben. als de bel gaat, gooi ik snel mijn boeken in mijn tas en loop zo snel mogelijk uit de klas. ik ren naar de kantine waar het helemaal leeg is en neem snel wat eten en ren zo snel mogelijk de kantine weer uit voordat 1 van mijn pesters me kan pakken. ik ren de school uit naar het bankje ergens achter de school. als ik het bankje inzicht zie begin ik wat rustiger te lopen en neem rustig plaats op het bankje. ik pak mijn sandwich en neem rustig een hap en kijk rond de plek die ik al duizenden keren had gezien, over 3 dagen zou ik hier vanaf zijn, dan zou ik naar Australië verhuizen om te studeren en dan zou ik af zijn van het gepest en martelingen. ik zou mijn ouders missen en natuurlijk Kayleigh en eindelijk af zijn van mijn  duivel tweelingzus Nikki.  

over de duivel gesproken, daar komt ze aan lopen met haar possie. ik slikte even en probeerde hun niet aan te kijken, ik mocht ze nooit aankijken, als ik dat deed kreeg ik thuis meer klappen van  Nikki en dat wil ik dus echt niet...  

' Hallo Ella.' zegt Nikki, ik knik even, ik maak nog steeds geen oogcontact.  

' waarom zit je hier zo alleen? vraagt ze poeslief. ik heb geen vrienden trut. ' gewoon.' mompel ik en speel met mijn overgebleven stukje brood. ' oh ik snap het al, je hebt geen vrienden eh.' sist ze in mijn oor, haar vrienden beginnen te lachen terwijl ze haar lange rode nep nagels in mijn arm zet, ik verkrimp van de pijn maar maak geen geluid, ik ga haar laten zien dat ze me niet nog zwakker kan maken dan dat ze al doet. ' zal je dat wel op eten varken? anders wordt je nog dikker.' sist Jason, een van Nikki's zogenaamde vrienden. ik zeg niks en staar nog steeds naar de grond. ik had hier geen zin in. ik had hier nooit om gevraagd ,maar toch gebeurde het elke dag. ik moest toch een keer voor mezelf opkomen? dit kon niet zo doorgaan? de woorden van Kayleigh spookte door mijn hoofd. ' Ellie je bent mijn grote voorbeeld, ik hou van je.' had ze gezegd toen ik haar advies had gegeven. ik slik en trek mijn arm weg zodat Nikki's nagels er niet meer in zitten. ' laat me met rust.' zeg ik zachtjes en schuif van haar weg. het blijkt akelig stil, ik kijk stiekem omhoog en zie Nikki's vrienden met open mond naar me kijken. dit was de eerste keer dat ik iets had gezegd en mezelf had los getrokken, het was iets kleins ,maar voor hun iets groots, sinds ik dit nog nooit had gedaan.  

wat zei je? snauwt Izzy, Nikki's beste vriendin en de grootste slet van de school. ik slik weer en kijk haar recht in haar dik opgemaakte ogen aan. ' laat me met rust.' snauw ik terug. Izzy kijkt me met grote ogen aan en voor dat ik het weet krijg ik een klap in mijn gezicht van Nikki waardoor ik op de grond val. de rest van haar vrienden beginnen op me in te schoppen en allemaal dingen naar me schreeuwen.  

slet !  

varken !  

trut !  

ugh ik schaam me echt dat jij mijn tweeling zus bent !  

stom wijf !  

lelijkerd !  

bij elk woord en elk schop en klap, krimp ik meer in. alles doet pijn als ze uit eindelijk zijn gestopt. ' de volgende keer weet je wel beter eh varken.' sist Nikki en tuft in mijn gezicht en geeft me nog een schop in mijn buik voordat ze wegloopt met haar vrienden. alles doet pijn en ik kan haast niet bewegen. voordat ik het weet wordt alles voor mijn ogen.