Chapter 7 (Part I)
Sofia’s Point of view
“Oh, iiwan mo ba ko? Diba IHAHATID pa kita?”
“Ah—eh, ano. Ahm, wag mo na ko ihatid, kaya ko na”
“K”
Shemay naman oh. Nagpapakipot lang e. tsk ><
Umalis na siya, pumasok ulit sa loob ng bahay nila, ako naman, nagbyahe na pauwi >< Kelangan ng kasama ni Mama, buntis kasi siya e. HAHAHA :)
Tomorrow morning
“Oi. Anong nangyari sa inyo ni Zhake kahapon? Bakit sabay kayo lumabas at umuwi? Kayo nab a?”
Tanong ng isa kong kaklase. Ano bay an? Bakit ang bilis naman nilang mag-conclude? Tsk. >< Sinabi ko nalang sa kanila ang nangyari kahit alam kong wala naman silang paki-alam sa pinaggagagawa ko, dahil buhay ko naman to e. After 10 minutes, dumating na si Zhake sa school, pero hindi man lang ako pinansin, parang wala lang nangyari.. so dun na yata nagtatapos ang.. lahat T_T
Cheska’s Point of view
Wala akong balak pumasok ngayon, pero kailangan, under observation pa kami, baka bigla na lang ako mapunta sa last section dahil lang sa isang absent. Tss. Napakatalaga. Talagang talaga! ><
Pumasok na ko, at laking gulat ko ng kami lang ni Ran Dane ang nasa loob ng room. At bakit naman kami lang?! Kabwiseeeeeeeeeeeet! Lalo tuloy akong nagagalit sa kanya, sa tuwing maaalala ko ang nangyari kahapon, pero.. swear! I don’t like him. Hundred and one percent.
“Goodmorning Franchesca” – Ran
Yeah. Feel na feel niya ang pagtawag sa’kin ng Franchesca. Kung bakit ba kasi ang haba ng pangalan ko e. Pero ayos lang, maganda naman e :)
“Yeah” – me
Yung bang sagot na tamad na tamad. Lels. Waley e. natatamad akong kausapin siya.
“Ba’t wala ka yata sa mood? Pangit ba gising mo?” – Ran
“Hindi naman, pangit lang ang kausap ko” – me
Oh. Well.
“Oh, sino bang nakausap mo?”
Shemay naman nito oh. Yung sarili ko, kausap ko yung sarili ko. Kuha mo? Tss. Panakit ulo ito ee.
“Nevermind” – me
Umupo na ko at nagbasa, “Torment” by Lauren Kate, naastigan kasi ako sa cover ng book e, kaya binili ko nung napadaan ako nung isang araw sa National Book Store. SKL (Share ko lang) K. fine.
“Nagbabasa ka pala ng ganyang novels” – Ran
“Hindi, tinititigan ko lang yung libro” – me
Nakakayamot naman oh. Nakita nang nagbabasa ako.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA” – Ran
“Oh, sige, tawa pa yung labas ang tonsil, pati uvula mo”
Tumigil siya sa pagtawa at tumitig ng seryoso sa’kin
“Bakit ba ang init ng ulo mo sa’kin? PMS? Ano bang nagawa ko sa’yo?”
“Wala naman, masyado ka lang malandi”
“Walang malandi kung walang magpapalandi”
“Walang magpapalandi kung walang malandi. Wag ka nang magdahilan diyan, malandi ka lang talaga”
“At bakit naman ako naging malandi?”
“Eh, nasan ba ang mga kaklase natin?”
“Wag mong sagutin ng tanong ang isang tanong pa”
“Marunong ka pa sa’kin, e gusto ko magtanong e”
“Okay, wag ka nang magalit sa’kin. Pinaalis ko sila”
Napatingin ako sa kanya mula sa pagkakabasa ko ng libro
“Bakit?”
“Para makapag-usap tayo” – seryoso niyang sabi
Dubdub. Dubdub. Dubdub
Oh my PAKING TEYP!
“a-At ano namang pag-uusapan natin?!”- me
“Nararamdaman ko ang pagiging uneasy mo sa’kin”
“Da-dahil malandi ka! Baka mahawa ako ng kalandian mo!”
Nagpasya na kong lumabas ng room pero pinigilan niya ko.
“ANO BA?!” – me
“Nagselos ka ba kahapon kay Candice?”
“ABA’T HOY! ANG KAPAL NG PISNGI MO! ASA KA!”
Ngumiti siya nang nakakaloko
“Don’t worry, ikaw naman ang gusto ko e”
Sheyt. :”|
BINABASA MO ANG
Addicted to Love
Romance[Completed] Fall in love with someone who deserves your heart.
