Loving A Stranger

X

"Shimmer, I know we had an awkward start, but you see, kahit anong gawin nating dalawa, magkikita at magkikita pa rin tayo. So,I guess, we should start all over again."

"Yah, I agree." Nakahinga siya ng maluwag. How she wished that that will happen.

"So, friends?"

"Friends"

Inihatid niya ang dalaga sa apartment nito.

"Pwede bang dumalaw rito? Wala bang magagalit?"

"Oo naman. wala."

Bakit parang Dylan was relieved about that.

"So, anytime you need me, tawag ka lang." Paalam ni Dylan ng maayos ang mga gamit ng dalaga.

"Tawagan kita?"

"Sorry, hindi ko pala nakuha yung number mo."

Sandy.dictated her number.

Tinulungan muna siya ni Lucas Dylan na mag-ayos ng mga gamit niya before itong umalis. Bakit ba ang bait nito sa kanya. Di siya sanay na ganitong magkasundo sila. Pero sabagay, mas mabuti na yung ganun, kesa sa magkaaway sila.

“So, magrereport ka na bas a St. Claire kahit summer?”

“Yup, marami pa kasing ipeprepare para pag simula ng klase eh wala ng problema.”

“Nakakapagod din naman pala yung trabaho ninyo ano? Bakit ba ginusto mong magturo?”

Nakikitapgkuwentuhan ba talaga sa kanya si Dylan?

“Ewan ko, nakahiligan ko na lang, basta nakakatuwa yung mga bata, naaaliw ako sa kanila.”

“Ganun ba? Magiging mabuti ka sigurong nanay ano?”

“Ha?” Tinignan niya ito. Tila naman wala lang sa kanya ang tanong dahil busy ito sa mga inaayos na gamit niya.

“Sunduin kita mamaya Shimmer? Sabay tayong magdinner, wala kasi akong kasabay kumain.”

Me topak yata itong kaharap niya, bukod sa mabait sa kanya ay nag aaya pang mag dinner.

“Sige. Ako ng mag-aayos ng mga yan, Dylan. Magpahinga ka na.”

“Are you sure?”

Ngumiti lang ako.

Ilang sandali pa at ok na ang lahat, kakaunti lang naman ang mga gamit niya. Nagpaalam na rin si Dylan.

“Thank you Dylan.”

“Don’t mention it. Friends?” Then he extended his hands. Napasinghap siya ng ngumiti ito ng ubod ng tamis sa kanya. Gwapo talaga!

“friends.”

“bye.”

“Bye.”