Perfect Love (Chardawn Fanfic)

C13:Goodbye :(

Richard's POV

Hay nako. Ngayon na kami pupunta sa states. Hindi ko alam kung paano ako pakakapagpaalam kay Dawn. Tinawaga niya ito ngunit hindi ito sumasagot. Nakatatlo na siyang call pero wala pa ring sumasagot. Sa panglimang call, sumagot na.

*Phone Call*

Richard: Hello? Dawn?

Dawn: Babe (Naramdaman ko ang kanyang lungkot.)

Richard: Dawn, magkita tayo sa burol, ngayon din.

Dawn: Sige.

*End of phone call*

Dali dali akong tumakbo sa burol. Takbo, takbo takbo. Ilang oras na lang ang nalalabi at llipad na ako papuntang states. 

Matapos ang malayo-layong pagtakbo, narating ko rin ang burol.

Nandun si Dawn. Nakita ko siya, nakatayo sa tabi ng aming paboritong puno. Sumigaw ako ng malakas.

"DAWN"

Biglang lumingon si Dawn at kitang kita ko ang mga luhang naguunahang pumatak mula sa kanyang mga mata. Ramdam ko kung gaano kasakit kay Dawn ang gagawin kong paglisan.

Tumakbo ako papunta kay Dawn, at si Dawn naman ay tumakbo papunta sa akin. 

Takbo, takbo. 

Niyakap namin ang isa't isa. Mahigpit na mahigpit.

Pinunasan ko ang kanyang mga luha. Napakasakit nito para sa akin ngunit kailngan para sa kinabukasan namin ni Dawn. 

"Richard?" pagkakasabi ni Dawn habang patuloy na bumababa ang kanyang luha galing sa kanyang mga mata.

"Dawn?" malambing kong tanong kay Dawn

"Babalik ka ha?" sabi ni Dawn sa akin.

"Dawn, oo. Babalikan kita. Hindi ko kayang mawalay sayo ng habang buhay. Mahal na mahal kita Dawn" sabi ko kay Dawn. Hindi ko napigilan ang aking mga luha. 

"Richard, mahal na mahal din kita." sabi ni Dawn habang umiiyak

Hinawakan ko ang kanang parte ng kanyang pisngi at inilapit ko ang mukha sa kanyang mukha. Hinalikan ko siya. (A/N 5 seconds ang kiss)

"Dawn. I love you more than I did yesterday and I will surely love you tomorrow until forever" sabi ko kay Dawn habang tumutulo ang aking mga luha. Masakit para sa akin ang mapahiwalay kay Dawn ng higit 4 na taon. Ngunit, alam kong magkikita pa rin kami.  

"Mahal na mahal din kita. Maghihintay ako Babe. Maghihintay ako" Niyakap niya ako ng mahigpit. At kasabay nito, hinalikan nya ako sa cheeks ko.

Tumingin ako sa ako relos at nakita ko na 6:00 na ng umaga. 8 oclock ang flight namin papuntang states. Kailangan na naming magmadali dahil isa't kalahating oras ang aming byahe papuntang airport. 

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni Dawn. "Dawn, kailangan ko nang umalis, malayo layo pa ang byahe namin eh" 

"Richard, magiingat ka dun ha? Wag mong papabayaan ang sarili mo. Tandaan mong mahal na mahal kita" sabi ni Dawn habang hawak niya ang magkabilang parte nng aking pisngi.

"Oo, Dawn. Hindi ko papabayaan ang sarili ko. Ay iakw din, wag na wag mong papabayaan ang sarili mo. Mahal na mahal kita. Babalik ako. Peksman" sabi ko kay Dawn habang hawak ko ang kanyang mga kamay.

"Hinalikan ko siya at pagkatapos nun ay sinabi ko sa kanya na "Dawn, aalis na ako ha? Mahal na mahal kita, tandaan mo yan."

Binitawan ko ang kanyang mga kamay habang tumutulo ang aking mga luha. 

End of Chapter :)

Vote, Comment. :)

Guys, sorry ha. Ngayon lang ako nakapag update. Medyo tinamad ako eh. At saka andami naming ginawa. Nagpunta kasi kami sa Manila. And, buti na lang, pinayagan ako ni Mother na sumama dun sa Guillermo Awards. Weee! Nakita ko na si Mama. :)

~143_kathleen