Pencereden Gelen Yabancı

Ulaşılmaz...

          Gitmişti..Bitmişti..Benim uğrunda en yakın arkadaşlarımla kavga ettiğim herşeyimi onun için yaptığım çocuk gitti.Bende de onunşla ilgili olan her şey bitti.Tek bir şey vardı merak ettiğim bu çocuk benim için pencereme gelmiyor muydu? Tek istediği ben değilmiydim?Sırf bana yakın olmak için ablamı arkadaş olarak seçmemişmiydi ? Yok,hayır bu işin içinde kesinlikle başka bir şey vardı.Ne olduğu bende bilmiyordum fakat bu her neyse benim canımı çok fena yakacaktı.

           Aslan'ın bana kazandırdığı kapşonsuzluk.Onun bana aşık olduğunu öğrendikten sonra kapşonun arkasına sığınan Arzum yok olmuştu.Artık kendine güvenen, her şeye rağmen ayakta duran,üniversiteye 2 senesi kalmış,arkadaş canlısı Arzum vardı.Belki de Aslan'ın bende bıraktığı tek iyi şey buydu. 

                                                                             ***

  

              ''Özür dilerim.''Normalde olsa bunu söylerken ağlardım.Ama artık ezik değil hata yapmış bir güçlüydüm.

                      ''Hangisi için?Bana umut verip yarı yolda bıraktığın için mi?imajımı yerle bir ettiğin için mi?Bak mutlu musun artık kimse beni dikkate almıyor.Ya da bir kıza bakınca arkada gülüşme seslerini duymuyorum.''

                     ''Ateş o kızlar senin egonu tatmin etmek ya da senin peşinde koşturmak için doğmadı.Buraya senin çıkma teklifinin hala geçerli olup olmadığını sormaya gelmiştim fakat senin derdin bozulan imajınla.Keşke o imajın bozulmasaydı da sen bende hala Ulaşılmaz olarak kalsaydın.''  Kendimden o kadar emin ve doğru bir konuşma yapmıştım ki..Bu konuşmayı tamamlamam gerekiyordu.Yerimden kalktım fakat o anda Ateş elimi tuttu ve ayağa kalktı.Kalbim çok fazla ve ritimsiz çarpıyordu.Aslan'ın elini tuttuğumda bile bu kadar heyecanlanmamışıtım.Üstünde siyah bir deri ceket vardı.Sanki ona bir beden büyüktü ve beni içine almak istiyordu.

                   ''Sen gerçekten bunu söylemek için mi gelmiştin?''Derin bir nefes alıp bütün okulun bize baktığını farkederek sadece sustum.Çok sustum.Artık konuşmam gerekiyordu.Ama ben konuşamadım yine sustum.Çünkü kalbim dayanamayacak haldeydi.

                          ''İmajı önemsemiyorum.Sadece.Bütün okulun bize baktığını bilerek ve alacağım her cevaba hazır olarak soruyorum.Sen ve ben bize bir şans tanır mısın?Şimdi inandın mı imajı ne kadar umursamadığıma.''

                           ''Hayır desem naparsın?''Sırıtmıştım.Bunu ben değil kalbim söylemişti.

                            ''Bilmem bu sefer helikopteri alır kafanı da haritaya pist olarak işaretlerdim heralde.''Çok güzel gülmüştü.Lanet olsun.

                            ''Peki.Tamam.Kabul ediyorum ukala.Sen ve ben deneyebiliriz.''Lise hayatım boyunca bu ilk sevgilimdi.Aslan yüzünden erkeklere yabani ot gibi davranmıştım.Ama artık Aslan vardı el ele tutuştuk.Aslan'ın yanından geçtik.Arkadaşları Ateş'i havada hoplatıp zıplatmaya başladılar.Sanki prens ve prenses evlilik kararı almıştı.Aslan yine beni kolumdan tuttu ve kenara çekti.

    ''Çok büyük hata yaptın Arzum.Sana bunları söylemeyecektim fakat bu kadar mutlu olmayı haketmiyorsun.''

             Tam o sırada Ateş geldi ve Aslan'ın suratına bir tane yapıştı.''Bana bak.Bir daha seni bu kızın yanında görürsem elimden bu kadar kolay kurtulamazsın.Bir de Aslan olacak.Senden olsa olsa kedi yavrusu hatta tarla faresi oldu.''

            Ateş bana da sinirlendi ve hafif bir omuz atarak ilerledi.Aslan yanıma geldi ve kulağıma fısıldadı.

''Akşam 8 de odana gelicem.Sakın itiraz etme senin daha fazla salak yerine koyamam.''