Pencereden Gelen Yabancı

Odun

   Ağlamıştım.Hem de çok ağlamıştım....Kendimi odaya kilitleyip hem kendim ağlamıştım hem de yan odada sessizce ağlayan ablamın hıçkırıklarını dinlemiştim.En sonunda susmayağımı anlayan ablam odama geldi.

''Üzülme Arzum.Senin sayende o pisliğin ne olduğunu anladım.''Ağlamasını gizleyerek odadan çıktı.Onun suratına bakamıyordum bile.Kendimi hiçbir suçum olmadığı halde ablamı aldatmış hissediyordum.Hem kendim içinde ağlamam gerekirdi.Aslan herkesin içinde elimi bırakıp gitmişti.Beni sevmiyordu.Uyuduğumda saat 3 e geliyordu.Hava sadece 21 dereceydi.Ama ben o kadar ağlamıştım ki sıcaktan geberiyorum ve 

      Pencerenin kapısını açık bıraktım.

                                                                       

                                                                      ***

        Uyandığımda ağzım açık kaldı.O gelmişti.O, gece benimle uyumuştu.Bu yabancıydı yabancı.Bütün gece onun kolları arasında uyumuştum.Ama nasıl girdi ki bu buraya?Lanet olsun.Pencereyi çaık bırakmıştım.Gerçi onun kolları arasında uıyumakta hiç fena değildi.Benim uyanmamla o da gözlerini açtı ve beni kollarının arasına aldı ''Günaydın bitanem''.

         Yemeği odama taşıdım.Onunla birlikte kahvaltı yaptık.Hiçbir şey söyleyemiyordum.O da aynı şekilde.En sonunda dayanamadım. 

''Aslan biz sevgili miyiz?''

''Biraz yavaş olsan Arzum.Tamam aşıksın anladık.Ama ağırdan alsan.Yakışıklıyım,bana 3 senedir aşıksın falan bunlar güzel şeyler ama.Bence çok acele ediyorsun.''

''Çık odamdan.''

''Ne.. ne..??''

''Aslan sen ne beni ne de sana olan sevgimi hakediyosun.Beni öylece ortalıkta bırakıp gittikten sonra benim sana tavır yapmam gerekirken senin şu yaptığına bakar mısın?Üstelik sen kimsin de benim odama girip yatağıma yatabiliyosun?Artık git Aslan.''Kendimi gururu yüzünden sevdiği çocuğu terkeden bi kız gibi hissediyordum.Aslan'ın şu an bana yalvarıp gitmemesi gerekiyordu.

''Tamam ama bari tostumu alıyım.''Pencereye yöneldi.''Bayy.''

                             

                                                                         ***

 Bir hayat bu kadar çıkmaza girebilir miydi?Ben gerçek aşkımı bulduğumu zannediyordum.Bi an için dünyanın benim etrafımda döndüğünü sanmıştım.Sanki dünya bana dersimi vermek için dönüyordu.Ya da sorun bendeydi.Sonuçta herkes seni arkadan bıçaklayacak yüzü buluyorsa sen zayıf karakterlisindir.Bu benim hayatımın dönüm noktasıydı.Artık kendime bir takım kurallar koymanın vakti gelmişti.Kendime b,r çerçeve çizicektim ve onun dışına çıkmayacaktım.

1)Anne ve babanla aranı düzelt.Küçük kardeşini sevmeyi öğren.

2)Ateş'ten özür dile.Sana tokat atmaya kalkışmasına rağmen.

3)Ablanı ne olursa olsun bırakma.O senin için sevdiği çocuktan vazgeçti.Kimse sana onun kadar değer vermeyecek.

4)Hangi durumda olursan ol Aslan'ı görme.Göz kaslarını yormaya değmez.

5)Almina'dan da özür dile.Ada'nın yerine onu koymaya çalış.He bi de Ceren ' e bi daha asla sır verme.

           Ve yaşamayı öğren hiç kimse için kendinden ödün verme!