Teenage Heartbreak </3 [UPDATED]

Chapter 25

Samantha's POV

See you later? Ano siya stalker at ako ang biktima? Nahihibang na siya. Hayy. 

Tumingin ulit ako sa salamin at pilit kinilala ang babaeng tumitingin pabalik sakin. Unang bese na bahiran ng make-up ang mga mukha niya kaya halos di makilala. Nakapink na blazer siya at floral dress. Semi-formal party daw kaya ayos na yung ganung bihis. 

Di pa rin ako makapaniwala sa transformation ko. Para akong pinaganda sa tulong ng fair god mother ni Cinderella. Cinderella na hindi sigurado kung sino nga ba ang Prince Charming niya. 

Anak ng. Speaking of Prince Charming. Wala pa pala akong date! Nung huling beses akong pumunta ng party, first year pa ako. Nene pa talaga. Chubbylitang mestisa. Mukha pa akong siopao. Sino ba namang magaakalang kaya kong magpapayat ng ganito? HAHAHAHA. At Siya.... Siya pa ang date ko nun. Pano kaya kung ganito na ako kaganda at kaseksi nung kami pa? Siguro... Siguro di niya ako iniwan. 

Hayy. Ano ka ba Sam? Parang kaninang umaga lang, ansaya mo sa iba. Tapos iniisip mo na naman ang nakaraang walang ibang ginawa kundi pahirapan ka. -____- 

Pero pano nga kaya no? Kung hindi rin siguro ganito ang itsura ko, hindi niya ako mapapansin, magugustuhan at mamahalin. Naguguluhan pa rin ako. Ba't ko ba kasi nasabi sa kanya na siguradong-sigurado na ako? E hindi pa naman talaga. Ayoko namang pati siya, pahirapan ng walang kwentang nakaraan ng babaeng mahal niya. Hayahay buhaaaaay. >.< 

"Hey, baby. Still stunned with my masterpiece?" Si ate, abot tenga ang ngiti sa tabi ko. 

"So, I am just a nice piece of art for you?" Nakakahawa ang ngiti niya.

"A really nice pice of art." And then, she hugged me tight. 

Binitawan niya ako dahil sa isang pamilyar na busina ng kotse. Andyan na ang mga magulang ko pinagkakautangan ko ng buhay ko, pero hindi ng ikinabubuhay ko. 

"Are you ready?" 5:30 na pala. Medyo malayo ang bihaye papunta dun sa venue.