When Hate Turns to Love

Chapter 30: Pendant

Hiiiii! Ako'y nagbabalik ulit. Sorry ulit mga readers ko ah? Sorry talaga kung matagal na naman akong magupdate. Nu ba yan, nahihiya na naman tuloy ako sa inyo. >__<

Pagkatapos kasi nung Graduation Day ko nung 22 naging hectic na naman yung schedule ko kasi byahe kami ng byahe. Airplane, bus, tapos barko. Pfft, kung saan saan kami pumunta. Pero okay lang yung kasi ang dami ko na namang napuntahan. Yiiee. :"")

Anyway, may good news ako. Nasa Pilipinas na ako! Nung last week of March pa. Bahaha. Di ko lang nasabi sa inyo. Tagal kasi nating di nag-usap e. >o< Nasa Bicol nga pala ako ngayon. Kagagaling lang namin sa Manila kasi galing kaming Boracay. Kaya ayun, mas umitim na naman ako. Itim ko na nga tapos umitim pa ako. Sinong nakakarelate? Appear tayo dyan 'teh. XDD

Osige na, humahaba na naman ang AN ko sa inyo. Daldal ko kasi e. Hahaha. Sige na, eto na po yung update. Enjoy! Salamat nga pala sa mga bagong readers. At dun sa mga nag-comment kahit spoiler lang. Salamat talagaaaaa ng maramiiiii. Natuwa ako ng sobra dahil doon. Na-appreciate ko yung comments niyo. >:DDDD< ♥♥♥

PS: Idededicate ko sana kay keowsheiiYumi yung chapter na 'to pero nung idededicate ko na hindi ko makita yung pangalan niya sa listahan e. Hindi siya lumabas. :( Hi, kung nababasa mo man 'to, dedicated to sayo. Hahaha. Salamat nga pala ulet. >:D<

At yung sa mga ibang nag-comment na di ko pa nade-dedicate, wag po kayong mag-alalaaaaa. Sa mga susunod na chapters , magugulat nalang kayo naka-dedicate na pala sa inyo. XDD  *O*

At Advance Happy Birthday pala sa sarili ko. 1 month nalang thirteen na ako. Teenager na ako. -__- Bahaha. Hindi na ako bataaaa. T___T  =))))

__________________

Chapter 30: Pendant

Patay. Nasabi ko nga talaga yun sa kanya. Waaahh.

Ngumiti ulit siya. Tapos ako naman tinakpan ko nalang yung bibig ko sa sobrang pagka-gulat ko. Kasi naman ee. Bakit ko ba kasi nasabi yun?! Pasaway talaga ‘tong bibig ko kahit kelan. >__<

Magwawalkout na sana ako sa sobrang hiya pero hinawakan niya yung braso ko. “Thank you at inamin mo rin.” tapos ngumiti na naman siya. Alam niyo yung killer smile? Waahh.

“a-anong i-inamin?”

Palusot number one, mag-act ng walang alam sa sinabi ko. Pero sana naman makalusot ako sa kanya. Sana mag-work yun. Pleaaassee. >o<

“Tss, sinabi mo na pogi ako. Wag ka nang mag-deny. Alam kong alam mo na sinabi mo yun. Yan ang hirap sayo e. -___-”

Hindi na ako makakadeny. Hindi na talaga. Last na talaga ‘to. Pag hindi pa ‘to nag-work aamin na ako na sinabi ko yun sa kanya. Promise. >__<

“H-Hindi ko sinab—“

Hindi ko natapos yung sinasabi ko kasi may sinabi siya na ikinagulat ko.

“Ikaw rin naman eh, ang ganda mo pala.”

WAAAAAAHHH! ANO BA VINCENT HERNANDEZ! PINAKIKILIG MO AKO E! >//<

Tumingin siya sa’kin ng diretso sa mata. Tapos parang nag-sparkle na naman yung mga mata niya. So totoo ngayung sinasabi niya. Pfft.

Ang awkward ng atmosphere. Hindi na ako makapag-walkout kasi hawak parin niya yung braso ko. Hindi na ako makapag-deny kasi nahuli na niya ako. Alam ko na! Iibahin ko nalang yung usapan. Alam niyo yung change topic? Ako pa, syempre magaling ako dyan. *O*

“Ah. Hahaha. T-Thank you. Sige. Tutal pogi ka at maganda naman ako, magselca nalang tayo. Picture picture!  ^__^”

Ay. Anong klaseng palusot yun? Hindi ka talaga nagiisip ng maayos Melody. =___=