Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 2.22

Robbie veegt de tranen van de jongen weg en geeft een kusje op t voorhoofd. "Ga je alvast lekker naar boven?" Matthy knikt. "Je mag kiezen of jou kamer of de mijne. Als je wilt slapen is dat oke, maar als je liever dalijk met papa in bad wilt om eventjes af te schakelen is dat ook oke he. Je mag op je eigen telefoon maar je mag ook mijne eventjes gebruiken, dan kun je misschien eventjes met Luna bellen of je zet lekker een filmpje aan" zegt Robbie. Matthy knikt. "Ga je dan lekker naar boven?" Matthy knikt. "Wil je op mijn telefoon schat?" Matthy knikt en krijgt de telefoon in zn handen. "Je weet de code" vraagt Robbie. "290510" zegt Matthy. T was zn geboortedatum, dus t was voor de jongen makkelijk te onthouden. Robbie knikt en geeft de jongen nog een kusje voordat Matthy naar boven vertrekt.

Matthy loopt zijn eigen kamer in en pakt zijn knuffelbeertje, waarna hij richting zn vaders kamer gaat. Hij gaat op t bed zitten, trekt zn benen op en pakt de telefoon. Hij ontgrendelt hem en opent youtube. Rustig kijkt hij naar de filmpjes van zn vader en de andere jongens. Zn knuffel strak tegen zn borst en zn duim in zn mond. Beneden ging t eigenlijk best goed. De schapen luisterde uiteindelijk en lieten zich door de benb lijden. "Goed gedaan jongens" zegt Raoul als de schapen binnen t hek zijn. Hij gaf alle een high-five. "Ik vond t leuk Roel, maar ik ga naar Mat" zegt Robbie. "Tuurlijk maatje, hij is belangrijker dan dit" zegt Raoul. Robbie knikt en loopt naar binnen. "Doen wij een pilsje" vraagt Milo. Beide stemmen ermee in.

Robbie loopt de kamer van Matthy in en ziet hem niet. Hij maakt de deur dicht en opent die van zn eigen kamer. Hij ziet de jongen zitten. Rustig naar youtube kijkend. Knuffel tegen zn borst, duim in zn mond. Hij glimlacht en gaat bij de jongen zitten. "Hey lieverd" zegt Robbie, maar Matthy kijkt rustig door. Is eventjes afgezonderd van de rest en krijgt alleen mee wat er in de video's gebeurd, die hij kijkt. "Hm schatje, gaat ie weer een beetje?" Noch krijgt hij geen reactie. Hij rammelt een beetje aan de jongen en merkt hem opschrikken. "Gaat ie weer?" Matthy knikt, terwijl hij weet dat t ook niet is. "Moet ik t bad laten vollopen en boxers pakken voor ons, dan kun je nog eventjes verder kijken" zegt Rob. Matthy knikt en spoelt de video wat terug.

"Kom je schat, we kunnen lekker in bad" zegt Robbie. Matthy kijkt op en dan ook weer meteen naar de telefoon. "Je mag in bad verder kijken schat" zegt Robbie zacht lachend. Matthy knikt en zet hem op pauze. Hij staat op en volgt zn vader. Robbie kleed zich uit, waarna Matthy. Hij stapt in t bad en laat Matthy rustig op zn schoot zitten, maar die jongen staat alweer op. "Doet pijn papa" zegt Matthy. Robbie knikt en helpt de jongen zakken. "Dalijk is de pijn weg schat, geloof me" zegt Robbie zacht. Matthy knikt en schuift, zodat hij met zn zij tegen de borst van Robbie leunt. Hij trekt zn beentjes op en steekt zn duim in zn mond, zn hoofd tegen Rob zn schouder leggend. Robbie pakt de telefoon en zet de video weer aan, hem zo houdend dat Matthy rustig kan kijken. Zn andere hand wrijft rustig over de zij van Matthy.

Voorzichtig sluit Matthy zn oogjes na 10 minuutjes, zich dieper in Robbie zn armen gravend. "Wil je eruit of moet ik je dalijk wakker maken?" "Wakker maken" zegt Matthy zacht. "Vind t fijn zo eventjes rustig?" Matthy knikt. Robbie glimlacht en laat de jongen lekker zitten. "Robbie ben je hier" hoort hij geklop op de badkamerdeur. "Binnen" zegt Robbie. De deur gaat open en hij ziet Raoul binnen komen lopen. "Owh hij slaapt" zegt Raoul zacht. "Wou je hem wat zeggen?" Raoul knikt klein, waardoor Robbie rustig Matthy wakker maakt. Matthy opent zn oogjes en kijkt op. "Raoul wil je wat zeggen lieverd" zegt Robbie zacht. Matthy knikt klein en ziet Raoul zn gezichtsveld binnen komen. "Ik wil eventjes zeggen, dat ik trots op je ben dat je je grenzen aangaf en dat je wist wanneer je iets niet moest doen. En weet alsjeblieft ook dat je dit altijd mag doen, ook morgen, ook overmorgen en de andere dagen. JIJ bent belangrijk maatje, niet die opnames, die wachten maar" zegt Raoul. Matthy knikt klein.

"Hoe gaat t verder met de pijn" vraagt Raoul. Matthy haalt zn schouders op. "Zn rug is zoals je ziet nog steeds rood met wat blauwe plekjes en ik ben er vanmiddag tijdens t geven van een zetpilletje ook achtergekomen, dat hij hoogswaarschijnlijk aambeien heeft van de botsautootjes, verder gaat t wel he schat" zegt Robbie. Matthy knikt klein en legt zn hoofd weer terug tegen de schouder van Robbie. "Dat verklaart een hoop en ook alle pijn he, maar t komt goed wij zorgen voor je en misschien dat papa t morgen ook eventjes aan volgens mij Milo wilt zeggen, dan houd die daar rekening mee" zegt Raoul. "Komt goed maatje" zegt Robbie. Raoul knikt en staat op. "Slaaplekker en tot morgen" zegt hij en gaat de badkamer uit.

Robbie kijkt rustig op zn telefoon en af en toe naar Matthy. Als hij een berichtje van Luna krijgt, opent hij deze meteen. 'Hoe gaat t met jou en Mat?' Robbie kijkt richting Matthy en glimlacht zacht, een antwoord terugtypend. 'Ja met mij wel prima, met Mat iets minder, maar dat komt wel goed. T was gewoon een dag met veel ups en downs voor hem, dus zit nu rustig eventjes met hem in bad. Dit doe ik altijd als ik merk dat hij die comfort nodig heeft. Hoe gaat t bij jou?' 'Ja gaat wel prima opzich, eten blijft gewoon moeilijk' typt Luna. 'Dat is oke schat, heb je je nog pijn gedaan of niet?' 'Nee gelukkig niet.' 'Ik ben trots op je lieverd, hou zo vol en dan kom ik je maandag ophalen' typt Robbie. 'Isgoed, doei schat!' 'Doei lieverd' typt Robbie en legt zn telefoon weer weg. "En wat was jij aan t glimlachen, hoort hij iemand. Hij kijkt om en ziet Milo staan. "Geintje Rob, maar hoe gaat t met hem, moet ik morgen ergens rekening meehouden" zegt Milo.

"Zn rug doet gewoon veel pijn en ook heeft hij waarschijnlijk aambeien van die botsautootjes, daar heeft hij ook gewoon veel last van" zegt Robbie. Milo knikt. "Iets waarvan je zegt, bespreek de dag voor je gaat beginnen? Laat hem kiezen of hij iets wel of niet wilt? Zn grenzen mag hij sowieso aangeven. Uhm.. geef hem zn rust en laat hem dan ook een beetje? Hem met jou koppelen als nodig is, zodat hij weet dat t goed zit?" Robbie knikt. "Ik zou dat wel doen Miel. T is een kwetsbare jongen en daar moeten we een beetje rekening mee houden. Hij zal t niet erg vinden om zn kleren voor camera uit de doen, zolang hij zn boxer aan kan houden. Hij vind t niet erg of te huilen op camera, zolang hij weet dat er iemand is die hem troost. Hij vind dat niet erg, maar laat hem in zn waarde en laat hem kiezen. Misschien dat hij morgen pas in de middag meedoet of helemaal niet. Hij heeft gewoon zoveel vragen voortdurend in zn hoofd en dat komt er vaak door huilen uit, troost hem en laat hem weten dat t oke is. Leg hem in bed en wacht tot hij slaapt, als hij dan wakker word, zijn er alweer 100 vragen beantwoord, omdat hij weet dat t goed komt en omdat hij weet dat hij ook telt en belangrijk is, maar laat hem niet gedwongen dingen doen" zegt Robbie. Milo knikt. "Ik zal t morgen met hem bespreken, bedankt Rob" zegt Milo. "Geen probleem" glimlacht Robbie.