"Kom maar maatje, probeer maar wat stapjes te zetten" zegt Charlotte. Matthy schud alleen maar zn hoofd. Hij wilt t niet. "Heel even lieverd,je hebt t al zovaak geprobeerd de afgelopen weken. Dit kun je!" Matthy zet twijfelend een stapje, waarna nog een. Nog een en nog een. Tot hij bij papa is. Hij valt in zn armen. "Goed gedaan Lieverd!" Matthy knikt. "Maatje ik denk dat als we jou wat krukjes meegeven voor ondersteuning, dat jij gewoon weer kan lopen. En misschien als je dan met Jamie overlegd, mag je al naar huis" zegt Charlotte. Matthy knikt en kijkt naar Jamie. "Wil je naar huis?" Matthy knikt klein. "Zullen we dan afspreken dat je morgen naar huis mag" zegt Jamie. Matthy knikt. "Dankjewel mama" zegt Matthy zacht. Jamie glimlacht en bedankt Charlotte voor haar hulp.
"Papa?" Robbie knikt en gaat door de haartjes. Matthyas loopt met zn krukken tussen Jamie en Robbie in naar de kamer. "Jij echt lief" zegt Matthy zacht. Robbie glimlacht en kijkt naar Jamie. "Ik hou van je lieverd" zegt Robbie en Matthy knikt. "Ik ook jullie" zegt Matthy, waarna ze de deur van Mat zn kamer openen en naar binnen stappen. De jongens kijken meteen blij. "Kun je weer lopen maatje?!" Matthy knikt en klimt op t bed. Robbie pakt de krukken weg en Matthy legt zich op t bed, onder de dekens.
"Doe maar lekker rustig schat, morgen lekker weer naar huis en dan is alles oke. De jongens blijven van jou houden net als papa en ik. Je bent niet anders oke" zegt Jamie. Matthy knikt en sluit zn oogjes. Jamie koppelt alvast alle apparaten af en verlaat dan ook de kamer. "Hey maatje" zegt Koen enthousiast tegen Rob. "Hey jongens" zegt Robbie en legt zich achter t jongetje die zich op zn zij had gedraaid. "Vanaf morgen is t hopelijk weer wat normaler. Wat minder hier zijn. Weer actief mee kunnen doen met opnames, alleen met Matthy moeten we eventjes kijken wat lukt en wat niet. Ik denk ook dat hij de komende tijd wat rustiger en stiller is en nu t afgelopen is hij t eventjes allemaal moet verwerken, maar t komt goed. We geven niet zomaar op" zegt Robbie.
Raoul glimlacht. "Zo willen we t horen maatje, maar rust jij ook nog maar eventjes uit oke?" Robbie knikt en pakt t jongetje goed in zn armen. Hij sluit zn ogen en geniet eventjes van de gesprekken die de andere jongens hebben, voordat hij zich overgeeft aan zn vermoeidheid.
YOU ARE READING
Achtergelaten/bankzitters fanfiction
Fanfictionde jongens (Rob, Raoul, Koen en Milo) willen voor een video 1 dag op een kind letten. Ze krijgen reactie van een Wilma het Lam. Haar zoontje Matthyas mag wel een dagje bij hun. Zo kon ze iets met haar man gaan doen. 'Maar mama papa is er toch niet m...
