Achtergelaten/bankzitters fanfiction

hoofdstuk 2.15

De jongens lopen rustig de kamer in en zien Robbie naast t bed van Matthy zitten. T handje vast, maar noch zo weinig contact. Ondertussen hebben ze Matthy gereanimeerd en in coma gebracht. Alles voor de gezondheid van de jongen. "Jezus Rob" zegt Raoul. Raoul. De vader van de groep. Robbie kijkt op en ziet de jongens. T duurt dan ook niet lang voordat hij in tranen uitbarst. Milo loopt meteen naar de jongen toe en zet hem op zn schoot. Drukt zn hoofd in de schouder en laat hem uithuilen. "T is oke maatje" zegt Milo.

"T is niet oke, hij heeft epileptie en is 2 keer buiten bewustzijn geweest. Ze hebben hem nog geen 10 minuten geleden gereanimeerd en nu ligt hij in coma, t is niet oke" huilt Robbie. De jongens kijken elkaar aan en knikken. T was voor t eerst inderdaad niet oke.

"Rutger van Eck, Frank van der Slot" klinkt de stem van de directeur. Beide kijken om. "Pakken jullie, jullie spullentjes even" zegt hij. De heren knikken en pakken hun spullen. Waarom werden ze uit de klas gehaald? Als beide alle spullen hebben, staan ze op en lopen achter de man aan. "Ga zitten jongens" zegt hij en wijst naar 2 stoelen. "Meneer hebben we iets verkeerds gedaan?" T was Frank die iets durfde te vragen.

"Nee jongens, t gaat over Matthyas. Zn vader had gebeld" zegt de man. Vol met angst kijken beide naar de directeur. "Hij is vanochtend met spoed naar t ziekenhuis gegaan, ze hebben bevestigd dat Matthyas epileptie heeft en is 2 keer buiten bewustzijn geweest. Ze hebben hem net gereanimeerd omdat t niet goed ging en ligt nu in coma" zegt de man. Bij beide vallen de tranen. "Dalijk komen Milo en Koen jullie ophalen en kunnen jullie eventjes bij hem kijken" zegt hij. Rutger en Frank knikken. Wat stond hun te wachten? Hoe gereanimeerd? Wat epileptie? Waarom Matthy? Ze weten t niet, maar wel dat ze er voor hem moeten zijn.