"මෝඩ ටූන මෝඩ ටූන... පොඩ්ඩක් ඔලුව පාවිච්චි කරපන්... මෝඩ ටූන..." මමයි සතුයි ආවේ ක්‍රිෂ්ණාගෙ ගේ පාර ගාවට. ඒක මාලිගාවක් ඒකෙන් එහෙම පනින්න අපිට බෑ. ඒ වෙලත් මූගෙ කරච්චලේ අහන් ඉන්න තමයි බැරි
"කට පාවිච්චි නොකර ඉන්නවා..."
"තමුසෙ මොලේ පාවිච්චි කරා නම් මෙහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නෑ... මෝඩ තුහින. ඒ බූරු ගෑණුන්ට රැවටුනා."
"ඇයි උඹ රැවටුනේ නැද්ද? උඹ නෙවේද කිව්වේ ක්‍රිෂ්ණා ගැන සැක හිතන්න නරකයි කියලා. මම කිව්වාමත් කොස්සක් තියෙනවා කියලා."
"මෙහෙමයි ඉතින් මම හිතුවා ඉතින්. එකි අහිංසක විදියට හිටියෙ"
"අහිංසක මගුලකට නෙවේ උඹට මායම දැන්මා. උඹ අහුවුනා. දැන් එනවා මෙතන සුද්ද වෙන්න."
"ටූන මේ..."
"කෑ නොගහා ඉදපන් රසෙල්ට කෝල් එකක් ගනින්."
"ගත්තා මනුස්සයෝ ෆෝන් වැඩ නෑ."
"මොකක්.."
"වැඩ නෑ..."
"තමුසෙ දැන්ද මනුස්සයෝ කියන්නෙ."
"දැන් බුරූවෝ මම දන්නෙ... ටූන ටූන... උඹ ඉන්නෙ කලබලෙන්... කුල් වෙන්න හොද හුස්මක් අරන් බිමට දාන්න. කූල් කූල් ඇස් දෙක පියාගෙන..."
"ප&යෝ කූල් වෙන හුත්තේ කතාව නැතුව කරන්නෙ මොකක්ද කියලා හිතපන්. බූරුවා තෝ හොද මඩර් බලන්න නෙවේ පූසෝ හුරතල් කරන්න."
"ටූන... ඔයා හුස්මක් ගන්නෙ නැතිව කතා කරනවා."
"සතූ,,, සතූ මගෙන් මැරුම් නොකා මලිත්ට කතා කරපන්."
"මා ගාව නම්බර් නෑ." සංසුන් විදියට කියද්දි මට දැන් හිතෙනවා මූ තමයි මිනීමරුවා කියලා.
"ඉදපන්..." මම කෝල් කරලා බැලුවත් ඒ ෆෝන් එකත් ඕෆ්.
"ඒකත් ඕෆ්නේ."
"හැබැයි රසෙල්ට හොදට ඔත්තු බලන වැඩ පුලුවන්. අහුවෙයි කියලා හිතන්න අමාරුයි."
"මමත් මරු මිනිහා එක්ක ආවේ. ඌත් එකයි ඌගෙ ගෝලයත් එකයි. උඹ කරේම ක්‍රිෂ්ණා ගැන සාධාරණේ කරා."
"මම කිව්වේ එහෙම මිනිස්සු ඉන්න පුලුවන් කියලා විතරයි."
"දැන් කට වහනවා... මට පොඩ්ඩක් හිතන්න දීලා..." මොකද දැන් කරන්නෙ. අරුන් දෙන්නා මොකද කරන්නෙ කියලා හිතාගන්න බෑ...
