STIEKEM || mabbie

14) vertrouwd

60 seconden later en Robbie opent zijn ogen, hij knippert een paar keer voor die verward om zich heen kijkt.

Hij ziet de gezichten van zijn beste vrienden boven hem, en een aantal werknemers staan ook om hem heen.

Het maakt hem nerveus, zoveel mensen die om hem heen staan, opeens krijgt hij het warm, en hij begint in lichte paniek te raken.

Is dit hoe mensen met claustrofobie zich voelen?

"Rob? Kan je me horen?" De brunet draait zijn hoofd naar links waar een blonde jongen naast hem geknield zit.

Zijn ogen stralen bezorgdheid uit, en angst. Wat is er precies gebeurd? Het is alsof zijn hersenen momenteel moeite hebben met functioneren.

Hij snapt er niks van. Waarom ligt hij op de grond? Waarom is hij zo licht in zijn hoofd? Waarom staan er zoveel mensen om hem heen? En waarom kijken ze hem zo aan?

"Robbie." Herhaald Matthy. "Hoor je mij?"

De jongen knikt, maar hij zit alsnog in paniek om zich heen te kijken. Er staan zoveel ogen op hem gericht, en momenteel vind hij het maar niks.

Normaal heeft hij er geen probleem mee als hij volop in de aandacht staat, maar nu is dat wel anders. Het maakt hem nerveus, overwelmend.

Matthy volgt zijn ogen voor die opkijkt naar de andere. "Geef hem wat ruimte."

Het duurt een paar seconden voor iedereen langzaam terug naar hun plek gaat.

De gene die aan de zelfde tafel als Matthy zitten zijn even ergens anders gaan zitten zodat Robbie zo weinig mogelijk mensen om hem heen heeft.

"Kan je het alleen?" Vraagt Raoul, Matthy een glas water aan gevend die Robbie straks kan opdrinken.

Matthy knikt. "Ja, thanks." Hij plaats het glas naast hen op de vloer voor die zijn aandacht weer volledig op Robbie richt.

Raoul knikt ook voor die weg loopt.

"Hoe voel je je, Rob?"

"Hoofdpijn." Antwoord de jongen, hij zet zijn handen naast hem op de vloer om zich overeind te duwen.

Matthy plaats een hand op zijn borst en duwt hem voor zichtig terug. "Even blijven liggen, oké?"

Robbie schud zijn hoofd, hij wil gewoon overeind gaan zitten zodat die dat glas water naar achter kan gooien aangezien hij een droge mond heeft, en niet zo'n beetje ook.

"Je bent flauwgevallen, schat. Blijf alsjeblieft eventjes liggen voor je straks weer neer gaat."

Het koosnaampje voelt nu zo vertrouwd, dat beide het niet eens merkte dat hij het zei.

Flauwgevallen? En hij weet het weer. Toen hij opstond en licht in zijn hoofd werd, de ruis in zijn oren en zijn zicht dat wazig was.

Dit keer knikt Robbie, zijn bovenlichaam weer de vloer laten raken.

"Voel je je wel goed?"

Nee Matthy, hij voelt zich alles behalve goed. Hij mist je, hij mist je zo verdomd erg dat hij amper eten door zijn strot heen krijgt, wat ook de reden is dat hij momenteel op de grond ligt.

"Gewoon te weinig gegeten." Antwoord hij zachtjes.

"Wat heb je vandaag allemaal gehad?"

Robbie slaat zijn ogen neer en zegt niks.

Matthy zucht, het is al 13:00 en hij heeft nog niks gehad? Waarom zou die dat doen?

Voor Robbie voelt het alsof zijn eetlust totaal weg is, en dus vind hij het ook niet nodig om te ontbijten of lunchen. Avondeten doet hij nog wel maar dat is dan ook maar iets kleins.

"Robbie." Zucht Matthy lichtelijk teleurgesteld, maar voornamelijk bezorgd. "Ik maak zo wat voor je."

Robbie knikt maar gewoon, wetend dat Matthy hem hoe dan ook eten naar binnen gaat voeren.

Matthy laat even zijn ogen over de jongen gaan, zijn hand die vooraf trilde is gestopt, wat hij als een goed teken zieg. "Kan je opstaan denk je? Dan gaan we even naar de bank boven."

Na even te denken knikt Robbie, opzich voelt hij zich wel prima en denkt wel dat die kan lopen, misschien niet zo soepel als normaal, en de trap wordt zeker een ding, maar hij wil het inderdaad wel proberen, want deze grond zit voor geen ene meter. "Denk het wel."

Robbie plaats zijn handen nogmaals naast hem om zijn bovenlichaam omhoog te duwen. Zodra zijn rug van de vloer af is voelt hij een hand op zijn rug die hem omhoog helpt.

Zodra Robbie voorledig staat duurt het een paar seconden voor die zijn evenwicht gevonden heeft. In die tijd is de hand op zijn rug verplaats om rond zijn middel te gaan.

"Roel?" Vraagt Matthy terwijl ze beginnen te lopen, zijn ogen blijven gefocust op Robbie terwijl hij hem ondersteund. "Kan jij wat te eten maken voor Rob?"

Raoul kijkt op van zijn laptop waar die niks op aan het doen was. Het is duidelijk dat ze allemaal nog een beetje in shok zijn door dat Robbie opeens neer viel. "Tuurlijk."

Matthy kijkt voor een seconde weg en gunt hem een glimlach. "Oké, ik ga naar boven met hem zodat die even op de bank kan liggen."

Na wat moeite zijn ze boven gekomen, zoals Robbie eerder al dacht was de trap inderdaad een ding.

Uiteindelijk besloot Matthy hem gewoon op te tillen om hem heel huids naar boven te krijgen voor die straks zijn even wicht verloor en de trap af flikkerde.

Robbie laat zijn arm uit Matthy's nek glijden als hij op de bank wordt neer gezet.

"Heb je iets nodig?" Vraagt Matthy die op zijn hurken voor Robbie blijft zitten.

Rob knikt. "Wat water?"

Zijn stem die van zichzelf al een beetje schor is was inderdaad al wat schorder geworden.

Matt knikt, terug overeind gaan staan. Hij had het glas beneden laten staan, wat achteraf niet heel slim was. Maar als hij het glas beet had waren ze zoizo niet boven gekomen. "Ik haal wel even het glas van beneden, wel blijven zitten oké?"

Robbie zit er nu zoizo niet aan te denken om te gaan lopen, hij heeft er weinig vertrouwen in dat dat goed komt. "Komt goed."

Matthy laat hem dan alleen om terug naar beneden te lopen, het glas staat nu op het aanrecht dus die pakt hij.

Raoul hand hem ook een bord aan waar een tosti op ligt, iets wat Robbie meestal hier eet tijdens de lunch als ze niks bestellen dus dat zal prima moeten zijn.

"Hoe is het met hem?" Vraagt Raoul terwijl die tegen het aanrecht aan leunt.

Matthy haalt zijn schouders op. "Hij zei dat die niet genoeg had gegeten. Dus ik denk dat ik hem straks gewoon naar huis breng zodat die goed kan rusten. Hij zal straks ook wel moe worden door het feit dat die flauw viel."

Raoul knikt, dat is ook wel te verwachten inderdaad. "Hoe wil je dat doen met de auto dan?"

Als Matt hem weg brengt blijft Robbie's auto hier staan.

"Ik denk dat ik hem naar mijn huis breng, dat is ook dichterbij. Dan kan die na het weekend gewoon met mij mee rijden naar kantoor, want morgen is hij er zoizo niet kan ik je vertellen."

Het is vandaag donderdag, maar morgen mag die ook nog wel thuis blijven, weer naar kantoor gaan lijkt hem geen goed plan.

"Ja is misschien maar beter ook." Stemt Raoul in. "Blijf straks anders maar gewoon bij hem. Hoef je ook niet op en neer te rijden plus misschien is het wel beter als hij niet alleen is."

"Zal ik doen. Ik ga nu weer naar hem toe."

Matthy hoopt dat Robbie weer beter voor zichzelf gaat zorgen, want dit kan zo niet langer.