STIEKEM || mabbie

12) wallen.

Met een zucht loopt Robbie het kantoor binnen, momenteel leeft de jongen op twee uur slaap. Hij heeft zoveel moeite met in slaap komen de laatste tijd, dat is niet normaal.

Hij is gewend om in slaap te vallen met of Matt zijn armen om hem heen of zijn armen om Matthy heen. En nu dat dat niet meer het geval is lijkt het alsof zijn lichaam weigert hem te laten slapen.

De afgelopen week is hij niet meer op kantoor geweest, hij kon dat gewoon niet aan. De mix van het weinig slapen, gemis en gepieker werd hem teveel. is hem teveel. En dus besloot hij gewoon een weekje thuis te blijven.

Rob had Koen een appje gedaan met dat hij tijd alleen nodig had, en de andere te vertellen dat hij ziek was.

Na dat ging zijn telefoon uit, die week heeft hij er niet opgekeken. Die week bestond vooral uit sigaretten en nu legen flessen alcohol.

Vanochtend besloot hij dat hij echt niet langer weg kon blijven voor dat het opviel.

De eerste week na dat Rob het had uitgemaakt wou die al thuis blijven maar deed het niet.

Maar hij kon niet meer, hij moest echt even een rust momentje pakken. Hij probeerd zich groot te houden, zijn gevoelens opgepropt te houden.

Jij hebt het uitgemaakt, jij bent het probleem. Je hebt geen recht om te janken.

Dat is wat hij zichzelf verteld, en wat hij dus ook geloofd, het klinkt wel logisch, toch? Dat hij dat denkt.

Matthy heeft het recht zich rot te voelen, het zijn tenslotte Robbie zijn acties die hiervoor hebben gezorgd.

Hij voelt zich schuldig dat hij het had uitgemaakt, ookal was het beter voor zichzelf. Nu voelt het misschien niet zo, maar hij weet bijna zeker dat hij zich slechter had gevoeld als hij momenteel nog met Matt had.

Maar dat hij de gene is die het heeft uitgemaakt betekent niet dat het geen pijn doet. Dat hij niet meer van hem houd.

Nee het doet heel veel pijn, hij hoopte dat hwt zou werken tussen hun, maar ergens had hij altijd al zijn twijfels, maar die negeerde hij.

Hij vond Matthy al zolang leuk, hij wou gewoon met hem zijn. Hoe dan ook. En dus ging hij er maar in mee met wat Matthy wilde.

Alles zodat hij hem de zijne kon noemen.

Robbie wou nooit een geheime relatie, iniedergeval niet voor iedereen die ze kende, en al zeker niet voor zo'n lange tijd.

Wat hij wel wou was Matthy. Hij wou met de jongen in slaap vallen en wakker worden.

Hij wou Matthy kusjes kunnen geven en kusjes ontvangen.

Hij wou de lieve woorden horen die hen weer wat beter liet voelen.

Hij wou Matthy. En hij wil Matthy nogsteeds.

Maar op die manier gaat dat niet, Robbie gaat er kapot van, een geheime relatie is niet gezond. Ver van dat.

Hij mist hem ongelovelijk veel, maar weet zelf ook dat hij daar maar aan moet wennen, want hij heeft er niet veel vertrouwen in dat hij ooit weer in slaap valt met Matthy in zijn armen.

"Zo, jij hebt er ook wel beter uit gezien." Robbie kijkt op naar Koen, die dat zei.

Waarscheinelijk is dat gebasseerd op de wallen onder zijn ogen, zijn haar dat maar niet mee wou werken vanochtend, zijn outfit die gewoon de eerste basic kleding was die hij in zijn kast zag. De bril die op zijn neus staat om hij gewoon geen energie had om zijn lenzen in te doen.

"Ik heb me zeker ook wel beter gevoeld." Antwoord Robbie. Voor hen lijkt het alsof hij daadwerkelijk ziek was, maar twee personen in deze ruimte weten dat dat niet de waarheid is.

Matthy zit aan zijn bureau en staard naar zijn ex vriend waar die nog steeds zoveel van houd.

Koen had gelijk, hij heeft er beter uit gezien. Nou niet dat Matthy erover kan praten, want hij heeft ook zeker betere dagen gehad, maar Robbie ziet er echt uit alsof hij elk moment neer kan gaan.

Aan alles is te zien dat hij niet goed genoeg heeft geslapen, zijn kleine ogen, die een beetje rood zijn wat betekent dat hij waarscheinelijk zichzelf in slaap heeft gehuild. Zijn gezicht is bleker dan normaal met wallen.

Dat Matthy bezorgd is is begrijpelijk.

"Weet je zeker dat je niet beter naar huis kan?" Raoul was opgestaan van zijn bureau on richting Robbie te lopen.

Robbie schud zijn hoofd. "Nee, ik ga anders echt teveel achterlopen."

Raoul zucht even, hij is het er duidelijk niet mee eens dat Robbie hier blijft, maar weet dat hij Robbie zijn mening niet kan veranderen. "Oké, maar als het niet gaat ga je maar eerder weg.

Robbie knikt, plaats nemend aan zijn bureau.

Matthy is het net Raoul eens, hij heeft liever dat Rob terug naar huis gaat, hij ziet er echt niet goed uit momenteel.

Nog even blijft Matthy naar de Brabander kijken voor die terug draait naar zijn eigen computer scherm.

Robbie is een volwassen man, die weet zelf echt wel hoeveel hij kan hebben voor het allemaal teveel word. Als hij zegt dat hij hier kan zijn kan hij dat.

Robbie kan echt wel voor zichzelf zorgen, Matthy hoeft dat niet meer te doen.

Hoeveel pijn dat ook doet.