Yalnızlığımı alamaz

Bölüm 37: sorgular ve bozulmalar

Arayı azıcık açtım ama yeni bölümle geldim. Paskalya tatilinden önce dersleri üzerimize yıktıkları için vakit bulamadım.

Keyifli okumalar!

⚡️

Rutkay'ın anlatımıyla

Yağmur'u arkamızda bıraktığımız için içim rahat değildi ama yapmamız gereken çok önemli bir şey vardı. Kerim'i tekrar sorgulayacaktık. Bunu güzel bir dille yapmayacağımız belliydi ama şimdi bunu düşünmek istemiyordum. Aklım kız kardeşimde kalmıştı.

Yağmur dedem gilin evinde ağlamış ve arabada da gözyaşlarını akıtmıştı. Ağlamasını, üzülmesini istemiyordum ama ne kadar büyük bir hata yaptığını kendisi de fark etmeliydi. Bu çok önemli bir konuydu ve böyle bir şey saklanmazdı.

O adamın kardeşime de mesajlar attığı düşüncesi, kafayı yememe neden oluyordu. Aynı şeyleri tekrar yaşıyor gibiydik. Önce annem, şimdi de Yağmur.

Araba durduğunda indik ve hızlı adımlarla önümüzdeki binaya girdik. Girişte Alihan abiyle karşılaştığımızda onunla görüştük ve peşine takıldık. Birkaç koridor geçtikten sonra bir odanın önünde durduk. Alihan abi anahtarı babamın eline bıraktı ve gözleriyle bizi son kez uyardıktan sonra yanımızdan ayrıldı.

Babam kapıyı açtığında beklemeden odaya girdik. Kapıyı arkamızdan kapatarak kilitledi ve anahtarı cebine koydu. Ceketini üzerinden çıkarıp kenara koydu ve gömleğinin kollarını dirseklerine kadar katlamaya başladı.

Karşımızda bir sandalyede oturan Kerim'e baktım. Kusmamak için kendimi zor tutuyordum. O pis suratına zar zor katlanıyordum.

Kerim yere çevirdiği gözlerini üzerime dikti ve bana korkuyla baktı. Gözlerini yanımda duran babama çevirdiğinde bu korku büyümüştü. Geçen seferi unutmadığı belliydi.

Kerim oturduğu yerden kalktı ve odanın en uzak köşesine gidip duvarın dibine sindi. "Beni rahat bırakın."

Babam sol kolunu bitirdiğinde sağ koluna geçti ve rahat bir ifadeyle konuştu. "Konuşursan rahat bırakacağım."

Kerim neyle ilgili konuştuğumuzu anladığında başını hızla iki yana salladı. "Benim o olayla hiçbir alakam yok."

Babam yaptığı işi bitirerek Kerim'in önünde durdu ve onu baştan aşağıya süzdü. "Onu birazdan öğreneceğiz."

Kerim korkuyla duvarın dibine daha çok sindi ve titreyerek konuştu. "Ben hiçbir şey yapmadım."

Babam daha fazla dayanamadığında yumruğunu havaya kaldırdı Kerim'in ağzına geçirdi. Bende arkamda duran masaya yaslandım ve olanları izlemeye başladım.

⚡️⚡️⚡️

"Ağzını açmadığına inanamıyorum." Dedi babam direksiyonu sinirle sıkarak.

Gözlerimi düşünceyle ellerime çevirdim. Babamdan sonra bende hızımı alamamış ve birkaç kere çakmıştım. "Belki de gerçekten bir şey bilmiyordur."

Derin bir nefes vererek başını salladı. "Bana da öyle geliyor, ama yine de güvenemiyorum."

"Her şey fazla karışık, tam bir şeyler bulduk derken başka engellerle karşılaşıyoruz." Dedim sıkıntıyla iç çekerek.

Arabayı evin önünde durdurdu. "Yağmur'un telefonunu bir araştırsınlar. Bir şeyin çıkacağını sanmıyorum ama yine de bir bakalım."

Arabadan indik ve eve girdik. Salonda kimse yoktu ve ev sessizdi. İkimiz de yukarı çıktığımızda babam banyoya girdi. Bende kardeşlerimi görmek için bir kat daha çıktım.