sjans in visé/bankzitters fanfiction

8

Robbie
"Hey lieverd gaat ie weer" vraag ik als ik de kamer inkom en Lieve op bed zie zitten. Ze knikt. Ik ga op bed zitten naast haar en geef haar een knuffel. "Zeker?" Ze knikt en maakt met haar hand figuurtjes op mn borst. Dit maakt haar rustig. Ik trek haar op mn schoot en laat haar eventjes rustig zitten.

"Niet dat ik t erg vind schat, maar je bent al een uur figuurtjes aan t maken op mn borst. Weet je zeker dat er echt niks is?" Ze haalt haar schouders op. "Wil je eventjes een rondje lopen en dan vertel je me het dan" vraag ik. Ze knikt, maar blijft gewoon zitten. Ik druk haar hoofd tegen mn borst en geef haar een kusje op dr haar. "Zullen we dan nu gaan of wil je nog even wachten?" Ze knikt en staat op. Als we onze schoenen aan hebben lopen we naar buiten en volgen onze richting naar t voetbalveldje. "Vertel wat is er" zeg ik. Ze pakt mn hand en begint te vertellen. "Gewoon alles. T opeens flauwvallen, t moe zijn, de paniekaanvallen en alles met Milo, t maakt me bang" zegt ze. Ik knik. "Dat snap ik lieverd echt waar ik heb t zelfde gehad met de paniekaanvallen en die heb ik nu ook nog soms, maar als je ouder bent leer je met die dingen allemaal omgaan en is t veel makkelijker. Je bent pas 12 he, vergeet dat alsjeblieft niet." We stoppen met lopen en ze geeft me meteen een knuffel. "Ik hou van je" zegt ze zacht. "Ik hou ook van jou lieverd" zeg ik net zo zacht.

"Nee! Niet eerlijk" roep ik als Lieve alweer scoort. Ze komt naar me toe en steekt haar hand op. Ik geef haar de high-five en we gaan weer door. Uiteindelijk wint Lieve met 4-1. "Goed gespeeld Robje" zegt ze. Zij is de enige die me altijd zo noemde vroeger. En zelfs nu voelt t nog vertrouwd en zoals vroeger. "Jij ook lieverd echt waar" zeg ik en trek haar in mn armen. Samen proberen we op adem te komen. "Ik vind wel dat ik nu maccie mag en dat jij trakteert" zegt ze. "Ohja? En wie heeft gezegd dat ik dat wel wil?" Ze kijkt op met een pruillip en puppy ogen. "Was maar een grapje" zeg ik en druk mn lippen kort op die van haar. Ze glimlacht. "Je bent de beste" zegt ze. "Weet ik, weet ik!" Ze geeft me een tik tegen mn achterhoofd en we lopen naar huis.

"Wil je naar binnen of door de drive" vraag ik. "Kies jij maar" zegt ze. Ik knik en ga door de drive. Zo hoef ik niet met iedereen op de foto. "Wat wil je hebben lieverd" vraag ik. "Ik wil graag 1 mc chicken met frietjes en een cola en 20 kipnuggets" zegt ze. Ik bestel het en bestel voor mezelf ook. Als we t eten hebben rijd ik weer naar huis. "Krijg je dat wel op" vraag ik. "Nee, maar heb ook voor Matthy meegenomen" zegt ze. "En ik maar betalen he!" Ze knikt en kijkt naar buiten. "Ik ben niet boos he. Ik vind t lief dat je ook aan Matthy denkt" zeg ik. Antwoord is er niet. Ik zet de auto naast die van Koen en stap uit, terwijl Lieve blijft zitten. Ik maak haar deur open en hurk voor haar neer, als ik dr gordel los heb. "Kom je mee lieverd" zeg ik. Ze knikt en steekt haar armen naar me uit. Ik til haar op en pak t eten. Ze sluit de auto af en maakt daarna de voordeur open.

"Matthy!" Lieve roept door t huis heen. Niet veel later staat Matthy naast ons. "Wat is er schat" vraagt hij. "Ik heb voor jou ook maccie meegenomen!" "Dankjewel, dat vind ik echt heel lief" zegt hij. Samen lopen we naar de eettafel waar we beginnen te eten. "Dankjewel Rob" zegt Lieve. "Geen probleem schat" zeg ik en ze komt op mn schoot zitten. Ze kijkt kort naar Matthy als ze haar hoofd op mn borst legt. Niet veel later kijkt ze op naar mij. "Wat is er schat?" "Robje" zegt ze zacht. Ik knik. "Wij hebben een relatie" zegt Matthy. Ik geef Matthy een goedkeurend knikje en kijk naar Lieve. Haar oogjes zijn stevig samen geknepen en haar onderlip trilt. "T is oke lieverd" zeg ik en geef haar een kort kusje op haar voorhoofd. Ze kijkt me aan. "T is oke, ik ben blij voor jullie oke" zeg ik zacht, zodat alleen Lieve t hoort. Ze knikt en knuffelt me stevig. Ik wenk Matthy ook naar me toe, die er meteen bij vliegt. Zo blijven we een tijdje zitten. "Je hebt een goede jongen uitgekozen schat" zeg ik. Lieve knikt en draait zich naar Matthy. Hun lippen liggen al snel op elkaar.

T gejuich aan de andere kant van de kamer stopt zodra wij omkijken. "T heeft een paar weken moeite gekost, maar t is eindelijk zo ver" roept Milo. Ik glimlach en neem de 2 weer stevig in mn armen. "Alles op jullie tempo he" fluister ik. Ze knikken en geven me beide een kusje. "We houden ook nog van jou he" zeggen ze. "Ik ook van jullie" zeg ik. Dit is echt zo'n moment om te koesteren.

895 woorden