Undecided Feelings [ON GOING]

Chapter 10

"You sure your okay?" He ask

I nood "I'm fine now, thanks Nash" saad ko at bahagyang ngumiti sa kanya

Kanina after ng call namin ni mommy panay lng ang pag luha ko. Siguro tuwing na aalala ko yung aking nakaraan it feels like a nightmare. Kung hindi dahil kay Nash siguro hanggang ngayon naghihirap parin ako sa kamay nila tita Daniella.

"Di ka pa ba uuwi?" Tanong ko sa kanya

He look at his watch "Uuwi na'ko pag okay kana talaga"

I chuckle a bit "Okay na'ko wag kana mag alala"

He raise his eyebrow that made me chuckle again. Parang wala ata syang balak umuwi ah.

"Sure na sur--" Hindi nya na tapos ang kanyang sasabihin nang biglang marinig namin mag ring ang kanyang phone

Before he answer the call, he look at me first and I just smile to him. He stand up and went a bit far away from me. Hinayaan ko nalang sya at naisipan ko nalang na ligpitin yung mga tissue na sinipunan ko kanina.

Nang matapos ko nang ligpitin, sakto naman na kakatapos lng din ni Nash.

"Uuwi na'ko Ishia" Pag papaalam nya

"Sige Ingat ka" Saad ko at sinamahan syang pumunta sa pinto

Bago pa man kami maka lapit sa pintuan, we heard a door bell. Nang bubuksan na ni Nash ang pinto, saka ko lng biglang na alala yung bag nya. I rush over the couch and get his bag.

It was a bit kinda heavy for me, kaya medyo mabagal ang paglakad ko. Nang makarating na'ko malapit sa pinto, Nash is waiting. He went towards me and get his bag.

"Buti nalang na alala mo yung bag ko" Nahihiyang saad nya habang sinasakbit sa kanyang balikat ang bag

"Kaya nga... nga pala sino yung nasa pinto kanina?"

"Sabi nya kaibigan at classmate mo daw sya"

"Sino?" Nagtatakang tanong ko

"Wala syang sinabi, pero ang huling binanggit nya ay, magkakasabay daw kayong papasok bukas"

"Kami?"

Tumango lng sya "Kilala mo ba yung mga yon?"

"Ahh.. check ko nalang mamaya yung phone ko baka nag chat sila" Saad ko, kahit medyo may halong kasinungalingan yon

It made me curious about that, pero isa lng ang pumasok agad sa isip ko, si Ian.

***

Kinabukasan pag labas ko ng apartment, nasa pintuan na agad si Ian. He look at me with his usual cold face. Kagabi bago'ko matulog, I check my phone at tama ang hinala ko kasi wala naman akong na tanggap na message na sabay daw kaming papasok.

"Good morning" Bati ni Ian

"Marunong ka pala mag good morning"

Binigyan nya'ko ng masamang tingin "Ano ba sa akala mo?" May halong inis na tanong nya

"Wala lng" Walang gana kong saad

"Wait me here" He said at bigla nalang na wala sa paningin ko

After some couple of minutes, may isang kotseng pumarada. At first I thought that was Mang Enzo kaya na pangiti ako ng malawak at balak kong takasan si Ian.

Pag pasok ko sa loob hindi na wala ang ngiti ko "Good morning Mang Enzo" Masiglang bati ko

Nang tumingin ako sa front mirror, nawala ang aking ngiti