Keyifli okumalarrr🫶🏻
Yazım yanlışları varsa affola 👉🏻👈🏻
Hande Mehan aşığıyım bu aralarr. Sesi ve şarkıları🤌🏻
(İkra ve Murat)
⏳️
'Uzak diyarlarda yaşayan' diye başlayan masalları dinlemek isterdim. Hiç var olmamış ve olmayacak bir evreni düşünmek, o karakterin yerine kendimi koymak ve küçük çocuk kalbimle birlikte heyecanlanmak. Ama en çok da babamın sesini sevgiyle duymak ve onla vakit geçirmek isterdim.
Şimdilerde bu isteğimden geriye hiçbir şey kalmamıştı. Kalmasına da gerek yoktu tüm hevesim kaçmıştı.
Ya da ben hevesimin kaçtığına kendimi inandırmak istiyordum.
Büyüdüm, kocaman bir kız oldum. 16 yaş aslında çocukluktu ama değildi de. Ben sadece büyümüştüm çocukluğu bırakmıştım.
Aslında, çok sorguladım zamanında neden diye diye kendimi çok bitirdim. Bir süre sonra da vazgeçtim. Bir süre sonra vazgeçtim çünkü vazgeçmeseydim yaşamadığım o sevginin yerine kendimi derim bir boşluğa bırakabilirdim.
Derin bir boşluk; uyuşturucu, sigara, alkol, sevgili ve en kötüsü intihar. Hepsi olabilirdi çünkü bundan iki yıl önce ruh halim hepsine müsaitti. Bende bunlardan kendimi korumak için bıraktım sormayı.
Sevmeyebilirler, dedim. İnsanlar insanları sevmeyebilir. Annen de olsa baban da olsa abin, ablan da olsa sevmeyebilir. Üzülme yoluna bak. Sen sevgiyi hak eden için çabala , gerisi bu dünyada kalacak. Boşver, çabala ama kendini kaybetme, sen sev ama sevilmeyen olduğun için üzülme. İnsanlık bu değil midir, sevmek. Sevebilmek. Saymak. Sayabilmek.
Sonra büyüdüm. Büyümek hem iyiydi hem kötü, ikisini de tatmış ve yoluma bakmıştım.
Sevmiştim, beni sevmeyeni de seveni de saygı duyana da duymayana da saygı duymuştum. O kadar iyi gelmişti ki, başta kendimle barışmıştım.
YOU ARE READING
Kayıp 16 Yıl
Teen FictionKaybettiğim şey bir eşya değildi. Bir bileklik, bir toka, bir para. Kaybettiğim şey on altı yıldı. Şimdi her şeye yeniden başlamam isteniyordu. Hiç bilmediğin insanlarla yeniden başlamak. Kırılan bir güvenin yokmuş gibi, sanki şimdi yeniden doğmuşum...