«Υπάρχει λόγος;»

«Καληνύχτα μωρό μου..»

Pov Άννας :
Θα είναι μάλλον το άγχος.
Κάθε φορά το παθαίνω αυτό στις δικές,
αλλά πρώτη φορά το νιώθω τόσο έντονα.
«Μην αγχώνεσαι Άννα ηρέμησε...θα περάσει..και εσύ μικρούλη μου..ησύχασε ψυχούλα μου...όλα καλά θα πάνε..»
Η δική ξεκίνησε και ο κατηγορούμενος ήταν ο πελάτης μου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αθώος και θα προσπαθήσω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να αθωωθεί.
Οι πόνοι όμως δεν έφυγαν αλλά αντιθέτως έγιναν πιο έντονοι.
Προσπαθούσα να συγκρατηθώ και να μην το δείξω, αλλά ένιωθα πολύ περίεργα .
Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου είδα την Αγγελική να με κοιτάει με απορία.
Οι μορφασμοί στο πρόσωπο μου δεν μπορούσαν να κρυφτούν.
Ήρθε όμως η ώρα να παραθέσω κάποια καινούργια στοιχεία για την υπόθεση .
Α-Κυρία εισαγγελέα, αν μου επιτρέπετε θα ήθελα να παραθέσω κάποια νέα στοιχεία για την υπόθεση, βάση του αστικού δικαίου,
νόμος 532 του κώδικα 34.
Το χέρι μου βρισκόταν χαμηλά στην κοιλιά μου. Έτσι ένιωθα κάπως ασφαλής και προσπαθούσα κάπως να κάνω τον εαυτό να ηρεμήσει και να ξεχάσει τις ενοχλήσεις που ένιωθα.
Για ακόμα μια φορά είδα την Αγγελική να με κοιτάει περίεργα.
Την είδα να λέει κάτι στο δικαστή, χωρίς όμως αν ξέρω αν πρόκειται για την δίκη ή για εμένα .
Δι-Θα υπάρξει ένα διάλειμμα ώστε να μελετηθούν τα τελευταία στοιχεία της δικογραφίας και μετά η δίκη θα συνεχιστεί.
Μπορείτε να βγείτε έξω αν επιθυμείτε.
Μόλις το άκουσα αυτό σηκώθηκα προσεκτικά και βγήκα έξω .
Αγ-Κύριε πρόεδρε..γίνεται να βγω για πέντε λεπτά έξω..;..είναι πολύ σημαντικό.
Δι-Μην αργήσετε κυρία εισαγγελέα.
Κάθισα σε μια από τις καρέκλες έξω από το δικαστήριο και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες.
Το χέρι μου βρισκόταν όλη την ώρα στην κοιλιά μου.
Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπάει στον ώμο.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Αγγελική.
Αγ-Είσαι καλά..;..σε είδα ανήσυχη μέσα..
Α-Δεν νιώθω καλά...νιώθω ένα πόνο χαμηλά στην κοιλιά...
Αγ-Θέλεις μήπως να τους πω να μεταφερθεί η δική για άλλη μέρα..για να ξεκουραστείς..να ειδοποιήσω τον Δημήτρη..;
Α-Όχι..όχι...μην ανησυχείς..το παθαίνω αυτό στις δικές...πάντα αγχώνομαι...μια χαρά θα είμαι...ο μικρός έχει αρχίσει τώρα να κλωτσάει ασταμάτητα και από ότι έχεις καταλάβει με έχει τρελάνει..,
είπε και ένα ψεύτικο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της.
Αγ-Σίγουρα..;
Α-Ναι μην ανησυχείς..Πρέπει να πάμε μέσα..σε λίγο θα συνεχιστεί η δίκη .
Αγ-Όπως θέλεις..
Μπήκαν ξανά μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και η δίκη συνεχίστηκε .
Οι πόνοι δεν είχαν σταματήσει.
Όσο περνούσε η ώρα όλο και αυξάνονταν.
Γιατί μου συμβαίνει αυτό...γιατί...νιώθω σαν κάποιος να με μαχαιρώνει στην κοιλιά... Προσπάθησα να ηρεμήσω λίγο...αλλά δεν γινόταν..
Οι μορφασμοί του προσώπου μου για ακόμα μια φορά δεν μπορούσαν να κρυφτούν.
Έπρεπε να σηκωθώ σε λίγο στην έδρα..δεν ξέρω αν θα αντέξω..αν τα πόδια μου θα με κρατήσουν όρθια...
Ξαφνικά ένιωσα σαν κάτι να με χτυπάει στην κοιλιά...ήταν το χειρότερο που είχα νιώσει σήμερα. Κοίταξα προς τα κάτω...και τότε ήταν που έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου...
Ένας λεκές αίματος είχε αρχίσει να σχηματίζεται πάνω στην ροζ φούστα μου .
Δι-Κυρία συνήγορε, ήρθε η σειρά σας να έρθετε στην έδρα. Κυρία συνήγορε!
Σήκωσα το κεφάλι μου και τους κοίταξα με απόγνωση. Η Αγγελική αυτομάτως κατάλαβε πως κάτι πηγαίνει λάθος .
Αγ-Κύριε Πρόεδρε..θα μπορούσε να διακοπεί η δίκη..λόγω εμφανής αδιαθεσίας της συνηγόρου του κατηγορούμενου..;
Συζήτησαν για λίγο μεταξύ τους και γύρισε ο πρόεδρος μπροστά.
Δι-Λύεται η συνεδρίαση.
Η Δίκη τελείωσε και ο κόσμος άρχισε να σηκώνεται και να φεύγει από την αίθουσα.
Ένιωθα πως έχανα την γη κάτω από τα πόδια μου..έχω αίμα..έχω αίμα..όχι..όχι δεν γίνεται αυτό..αυτό..δεν γίνεται...το μωρό μου...το μωρό μου..
Προσπάθησα να σηκωθώ σιγά σιγά από την καρέκλα στηρίζοντας τα χέρια μου πάνω στο γραφείο..
Έκανα μερικά βήματα με δυσκολία από το φόβο που ένιωθα..η Αγγελική ήρθε γρήγορα προς το μέρος και με έπιασε από το χέρι..
Αγ-Άννα..κοριτσάκι μου..τι έγινε..;
Α-Αγγελική...το μωρό μου...
Αγ-Τι λες..;..τι έγινε..;
Α-Αγγελική..έχω αίμα...
Τότε αντίκρισε η Αγγελική την ματωμένη φούστα μου. Αίματα έτρεχαν στα πόδια μου.
Αγ-Ηρέμησε..όλα θα πάνε καλά..εντάξει..;
Α-Αγγελική..έχασα..το..μωρό μου..το..έχασα..,
είπε κλαίγοντας με όλο το σώμα της να τρέμει.
Αγ-Άννα μου..άκουσε με..τίποτα δεν έχει πάθει το μωρό σας..τίποτα...έλα..πάμε έξω να καθίσεις..και θα καλέσουμε το ασθενοφόρο..έλα..πάμε σιγά σιγά...
Α-Ο..Δημήτρης...ο..Δημήτρης..μου..
Αγ-Θα έρθει ο Δημήτρης Άννα μου..θα έρθει..
Η Αγγελική γύρισε γρήγορα στον αρμόδιο.
Αγ-Ειδοποιήστε γρήγορα τον εισαγγελέα Μαρκέτο.
-Μάλιστα κυρία εισαγγελέα.
Ο Δημήτρης βρισκόταν στο γραφείο του και δούλευε. Τότε χτύπησε η πόρτα.
Δ-Περάστε., είπε ενώ ήταν ακόμα αφοσιωμένος στην δουλειά του.
Αλ-Κύριε εισαγγελέα,
υπάρχει πρόβλημα με την σύζυγό σας.
Δ-Τι έγινε..;..Έπαθε κάτι..;
Αλ-Η σύζυγος σας έχει αιμορραγία και η δίκη που ήταν μέσα διακόπηκε.
Δ-Που την έχουν..;,είπε και σηκώθηκε κατευθείαν από την καρέκλα του .
Αλ-Βρίσκεται έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου.
Περιμένουν να έρθει το ασθενοφόρο.
Δ-Θα την πάω εγώ..Δεν θα την αφήσω να περιμένει.., είπε τρέχοντας έξω από το γραφείο του κατευθυνόμενος προς την αίθουσα του δικαστηρίου .
Η Άννα δεν είχε σταματήσει να κλαίει με την Αγγελική να μην έχει φύγει από δίπλα της.
Της έδινε νερό και την χάιδευε απαλά στην πλάτη για να ηρεμήσει.
Α-Έχω...χα...χα..σει ...το μωρό μου..το μωρό μου.., είπε κλαίγοντας με λυγμούς.
Αγ-Άννα μου..όλα καλά θα πάνε..ηρέμησε..σε παρακαλώ..
Α-Και τι είναι αυτά..;..αυτά τα αίματα..;..τι είναι..;, είπε δείχνοντας τα αίματα που έτρεχαν στα πόδια της και ακουμπώντας τα.
Τότε ο Δημήτρης έτρεξε προς το μέρος και έναν υπάλληλο της εισαγγελίας να τον ακολουθεί με ένα καροτσάκι.
Δ-Αγάπη μου..εδώ είμαι..εδώ είμαι..ηρέμησε.., είπε και έσκυψε μπροστά της .
Α-Δημήτρη...έχασα το μωρό μας..το έχασα..., είπε και άρχισε να χτυπάει τα χέρια της στα πόδια της .
Δ-Αγάπη μου..όχι..σταμάτα..σταμάτα..αγάπη μου..ησύχασε..σε παρακαλώ.., είπε και άρπαξε τα χέρια της για να σταματήσει να χτυπάει τον εαυτό της.
Α-Δημήτρη..έχω αίμα..έχω αίμα... ,
είπε πλαντάζωντας στο κλάμα και έπεσε στην αγκαλιά του Δημήτρη.
Δ-Ηρέμησε..αγάπη μου..δεν θα είναι τίποτα..στο υπόσχομαι..,
είπε σφίγγοντας την στην αγκαλιά του,
με τα μάτια του να έχουν γεμίσει δάκρυα.
Δ-Έλα..έλα να καθίσεις στο καροτσάκι για να πάμε στο αυτοκίνητο..έλα..αγάπη μου..έλα..,
είπε και με την Άννα στηριζόμενη πάνω στο σώμα του την έβαλε να καθίσει στο καροτσάκι.
Δ-Τώρα αγάπη μου..τώρα..θα πάμε στο νοσοκομείο..
Έφυγαν γρήγορα και έφτασαν στο αυτοκίνητο.
Την βοήθησε να καθίσει στην θέση του συνοδηγού και της έβαλε προσεκτικά την ζώνη ασφαλείας.
Μπήκε γρήγορα και ο ίδιος στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν προς το νοσοκομείο.
Δ-Όλα καλά θα είναι αγάπη μου..θα το δεις..,
είπε φιλώντας της το χέρι .
Α-Δημήτρη..πονούσα και δεν έκανα τίποτα..δεν έκανα τίποτα..εγώ φταίω..εγώ φταίω..εγώ φταίω.., είπε κλαίγοντας και κοιτάζοντας τα ματωμένα χέρια της.
Δ-Όχι..αγάπη μου..μην το κοιτάς...μην το κοιτάς..όλα είναι μία χαρά..σε παρακαλώ..εδώ είναι..το αγορακι μας...εδώ είναι..μέσα στην κοιλίτσα σου..δεν πρόκειται να πάει πουθενά..,
είπε χαϊδεύοντας απαλά την κοιλιά της.
Α-Δημήτρη..αν..αν πεθάνει το μωρό μας..θα πεθάνω και εγω.., είπε με κλαίγοντας λυγμούς.
Δ-Αγάπη μου..άκουσε με..θα είστε και οι δυο μία χαρά..στο υπόσχομαι.., είπε χαϊδεύοντας της απαλά τα μαλλιά.
Τότε ήταν που ένιωσα το τελιοτικο χτύπημα .
Α-Αααα...., είπε ουρλιάζοντας από τον πόνο και κρατώντας την κοιλιά της .
Δ-αγάπη μου..τώρα φτάσαμε..ησύχασε..σε παρακαλώ.., είπε με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια του .
Μόλις έφτασαν στο νοσοκομείο ο Δημήτρης βγήκε από το αυτοκίνητο και έτρεξε γρήγορα προς το εσωτερικό του νοσοκομείου.
Δ-Σας παρακαλώ...Βοήθεια...η γυναίκα μου αιμορραγεί ...είναι έγκυος...σας παρακαλώ..φέρτε ένα φορείο..,
είπε και η φωνή του έσπασε.
Οι νοσηλευτές τον ακολούθησαν με ένα φορείο και έφτασαν στο αυτοκίνητο.
Α-Δημήτρη...πονάω...το μωρό μας..πέθανε το μωρό μας...., είπε μη μπορώντας να σταματήσει να κλαίει.
Δ-Ησύχασε αγάπη μου..όλα καλά θα πάνε..,
είπε και της έβγαλε την ζώνη και την βοήθησε να βγει μέσα από το αυτοκίνητο.
Ο ίδιος την τοποθέτησε πάνω στο φορείο.
Οι νοσηλευτές δεν έχασαν λεπτό και έτρεξαν γρήγορα μέσα στο κτήριο.
Ο Δημήτρης έτρεχε πίσω από το φορείο και μια νοσοκόμα ξαφνικά τον σταμάτησε.
Νο-Σας παρακαλώ...δεν γίνεται να προχωρήσετε.
Δ-Είναι η γυναίκα μου..αφήστε με να πάω μαζί της...
Νο-Δυστυχώς δεν γίνεται.
Α-Δημήτρη..μην φεύγεις μακριά μου σε παρακαλώ..σε παρακαλώ..
Γι-Αφήστε τον σύζυγο της ασθενούς να είναι μαζί της.
Την έβαλαν γρήγορα στο γυναικολογικό τμήμα του νοσοκομείου και της σταμάτησαν την αιμορραγία.
Στην συνέχεια την πήγαν στο κρεβάτι των υπερήχων.
Ο Δημήτρης δεν έφυγε από το πλευρό της. Ήταν εκεί και της κρατούσε το χέρι καθόλη την διάρκεια.
Δ-Ηρέμησε αγάπη μου...ηρέμησε σε παρακαλώ...θα δεις όλα καλά θα είναι...θα δούμε το μωράκι μας..., είπε χαϊδεύοντας απαλά το πρόσωπο της και φιλώντας την στο μάγουλο .
Α-Δημήτρη...δεν θα αντέξω..αν...
Δ - Σουυσσσς..ηρέμησε..ηρέμησε αγάπη μου..μην το σκέφτεσαι αυτό..μην το σκέφτεσαι.., είπε με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια του.
Ο γιατρός σήκωσε την μπλούζα της Άννας και έριξε το κρύο τζελ πάνω στην κοιλιά της.
Ενεργοποίησε το μηχάνημα και το ακούμπησε πάνω στην κοιλιά της Άννας, ξεκινώντας τον υπέρηχο.
Η Άννα κοιτούσε προς το ταβάνι με ένα κενό βλέμμα.
Δεν μπορούσε να κοιτάξει την οθόνη.
Ο Δημήτρης είχε τοποθετημένο το κεφάλι του μέσα στα ανακατεμένα της μαλλιά και τα χέρια του ήταν τυλιγμένα γύρω της.
Γι-εδώ είναι το μωρό σας..το βλέπετε..;
Η Άννα γύρισε να κοιτάξει την οθόνη και τα μάτια της φωτίστηκαν μέσα στα δάκρυα τα οποία δεν σταματούσαν να τρέχουν.
Α-Δημήτρη..το αγοράκι μας..
Την φίλησε στο μέτωπο και άρχισαν να κλαίνε και οι δυο από χαρά.
Δ-εδώ είναι το μωράκι μας αγάπη μου..εδώ είναι..
Κοιτούσαν ξανά και ξανά την εικόνα του μικρού τους στην οθόνη. Τον έβλεπαν και εξακολουθούσε να υπάρχει μέσα της.
Ο Γιατρός που την εξέτασε έπρεπε να μετρήσει και τους καρδιακούς παλμούς του μωρού.
Ήταν αρκετά νευρικός και οι ίδιοι τους αρκετά ανήσυχοι.
Δ-τι συμβαίνει..;
Η Άννα κοιτούσε σαστισμένη.
Προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε αλλά της είχαν έρθει πολλά μαζεμένα.
Γι-Δυστυχώς δεν υπάρχει καρδιακός παλμός.
Δ-τι λέτε..;..πως είναι δυνατόν..;
Εκείνη δεν είπε τίποτα. Απλά ξέσπασε σε κλάματα.
Γι-ο γιός σας..δεν δείχνει να έχει σημεία ζωης. Λυπάμαι..
Δεν άντεξε και έσπασε κυριολεκτικά στην αγκαλιά του Δημήτρη που προσπαθούσε να την ηρεμήσει αλλά έκλαιγε και εκείνος.
Γι-Κυρία Ροδίτη θα χρειαστεί να σας πάρουμε και να σας ετοιμάσουμε για το χειρουργείο,
ώστε να μπορέσει να γεννηθεί το μωρό σας.
Η Άννα έγνεψε καταφατικά ενώ βγήκε από την αγκαλιά του αλλά εκείνος δεν σταμάτησε να την χαϊδεύει στιγμή.
Δ-Γίνεται να είμαι δίπλα στην γυναίκα μου..;..δεν θα αντέξει μόνη της..
Γι-Σας καταλαβαίνω απόλυτα..ακολουθήστε με ώστε να φορέσετε ειδική στολή για να εισέλθετε στο χειρουργείο.
Ο Δημήτρης πήγε να φύγει αλλά η Άννα του έσφιξε το χέρι.
Α-Σε παρακαλώ..μην φύγεις και εσύ..δεν γίνεται να σας χάσω και τους δύο..δεν αντέχω.., είπε μην έχοντας σταματήσει στιγμή να κλαίει με λυγμούς.
Δ-Όχι..αγάπη μου...δεν θα φύγω..θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ..δεν πρόκειται να με χάσεις..
Πήγε κοντά της ξανά πριν ακολουθήσει τον γιατρό. Την κράτησε στοργικά ανάμεσα στα δυο του χέρια και δεν σταμάτησε στιγμή να την φιλάει ώστε να νιώσει ασφαλής.
Δ-αγάπη μου..σε λατρεύω..δεν πρόκειται να σε αφήσω..ποτέ..στο υπόσχομαι..
Η γέννα θα γινόταν με καισαρική τομή ώστε να μην καταπονηθεί περισσότερο η Άννα.
Τα δάκρυα δεν είχαν σταματήσει να τρέχουν από τα μάτια και των δυο τους.
Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που συνέβη.
Πέθανε το αγοράκι τους..
Έχασαν το μωρό τους πριν καν μπορέσουν να το κρατήσουν στην αγκαλιά τους..
Ο Δημήτρης στεκόταν βράχος δίπλα της αν και όχι ακλόνητος αυτή την φορά.
Όμως ήξερε πως ο πόνος του δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον δικό της.
Γνώριζαν πως το παιδί τους θα γεννιόνταν νεκρό, αλλά έπρεπε να γεννηθεί.
Α-δεν μπορώ..αλήθεια..δεν αντέχω άλλο..
Της φίλησε στοργικά το χέρι ενώ της το κρατούσε καθόλη την διάρκεια.
Δ-αγάπη μου..εδώ είμαι..δίπλα σου..προσπάθησε..λίγο ακόμα..σε παρακαλώ..
Της σκούπισε τα δάκρυα αν και έτρεχαν ταυτόχρονα και από τα δικά του μάτια.
Εκείνη την στιγμή έβγαλαν το μωρό μέσα από την κοιλία της Άννας και έκοψαν γρήγορα τον ομφάλιο λώρο.
Ο γιός τους είχε γεννηθεί νεκρός.
Όσα όνειρα είχαν κάνει κατά καιρούς,
γκρεμίστηκαν μέσα σε μία στιγμή.
Η Άννα αισθανόταν ένα κενό,
στο σώμα της, στην ψυχή της.
Τότε ο Δημήτρης πήγε κοντά της.
Την φίλησε στο μέτωπο και την κρατούσε συνέχεια στην αγκαλιά του.
Δ-Έτσι έπρεπε να γίνει..δεν φταις εσύ..δεν φταις εσύ.., είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του.
Οι γιατροί τύλιγαν τον μικρο σε ένα σεντονάκι.
Τότε μια νοσοκόμα τους πλησίασε .
Νο-Πως θα βαφτίζατε τον γιο σας ;
Α-Μ..Μα...Μάριο...,
είπε κλαίγοντας με λυγμούς .
Ο γιατρός πήρε το μωρό στα χέρια του και τους πλησίασε.
Σήκωσε το μωρό προς τον ουρανό και άρχισε να το κουνάει σχηματίζοντας έναν σταυρό .
«Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού Μάριος,
Εις το Όνομα του Πατρός,
Του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.»
Τα δάκρυα δεν μπορούσαν να σταματήσουν να τρέχουν από τα μάτια τους.
Κρατούσαν ο ένας τον άλλον τόσο σφιχτά.
Σαν να βρισκόταν σε έναν εφιάλτη και να περίμεναν να τελειώσει όλο αυτό.
Ο γιατρός τους πλησίασε και τοποθέτησε στην αγκαλιά της Άννας το μωρό τους .
Γι-Και πάλι τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια .
Η Άννα τύλιξε τα χέρια της γύρω απο το αγοράκι τους και τον έφερε κοντά της..με τον Δημήτρη να τους αγκαλιάζει και τους δυο μαζί.
Ήταν η στιγμή που ξέσπασαν και οι δυο.
Το πλασματάκι τους χανόταν στην αγκαλιά τους...ήταν υπερβολικά πρόωρο..
Εκείνη άρχισε να χαιδευει το κεφαλακι του μωρού με τον Δημήτρη να προσπαθησει να πιασει το χερακι του.
Α-καρδούλα μου..αγοράκι μου..σ'αγαπάμε..πάααρα πολύ..και αυτό..δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ..
Δ-μικρούλη..σε ευχαριστούμε που μας επέλεξες για γονείς σου..
Δεν σταματούσαν να τον χαϊδεύουν στιγμή.
Ειδικά η Άννα.
Μέχρι που ήρθαν να τους τον πάρουν.
Νο-Κυρία Ροδίτη..λυπάμαι..αλλά πρέπει να τον πάρουμε..
Α-Να τον πάτε που..;..όχι..όχι..δεν πρόκειται να πάει πουθενά.., είπε και τον έσφιξε ακόμα πιο κοντά στην αγκαλιά της.
Δ-Αγάπη μου..
Α-Δημήτρη..είναι το παιδί μας..δεν μπορώ να το κάνω..
Την φίλησε ξανά και ξανά στα μαλλιά ενώ την κρατούσε ανάμεσα στα δυο του χέρια προσπαθώντας να χωρέσει και τους δυο τους.
Δ-ησύχασε..σε παρακαλώ..
Α-Δεν πρόλαβα να τον χορτάσω..Δημήτρη..δεν πρόλαβα..δεν πρόλαβα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου καλά καλά..και μου τον παίρνουν..
Δ-ηρέμησε καρδιά μου..ηρέμησε..
Ούτε εκείνος ήταν ψύχραιμος, αλλά ούτε και ήρεμος. Τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα συνεχώς αλλά η Άννα είχε περάσει στο στάδιο της άρνησης.
Α-δεν μπορώ να το ξαναζήσω όλο αυτό μετά την Μυρτώ..δεν θέλω..
Δ-σουυσσσς..δεν φταις εσύ..δεν φταις εσύ..
Α-εγώ φταίω..υποσχέσου μου πως δεν θα φύγεις..μην με αφήσεις μόνη μου..δεν μπορώ να χάσω και εσένα..
Δ-δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ..
Της τον πήραν με μεγάλη δυσκολία.
Δεν ήθελε να τον αφήσει μέχρι που με το άγγιγμα του Δημήτρη ηρέμησε και τους τον έδωσε.
Αλλά έβγαλε όσα την φορτίζαν σε εκείνον.
Α-ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!..ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!..ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΔΩΣΩ..;..ΓΙΑΤΙ.;..ΓΙΑΤΙ..;..
Ξύπνησε απότομα. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Η καρδιά της χτυπούσε πολύ γρήγορα.
Είχε ιδρώσει και τα μάτια της ήταν κόκκινα.
Μ-Άννα..;..είσαι καλά..;..
Δεν της απάντησε αλλά πήγε κοντά της.
Μ-ηρέμησε..εφιάλτης ήταν..
Α-ήταν..ήταν όμως..τόσο ζωντανός..,
είπε και από τα μάτια της δεν μπορούσαν να σταματήσουν να τρέχουν δάκρυα.
Μ-θέλεις να μου μιλήσεις..;
Α-όχι..άστο..καλύτερα να μην σε μαυρισω και σένα..
Μ-Άννα..πες μου..αφού δεν είσαι καλά..τι νιώθεις..;
Κατάπιε στην προσπάθεια της να ηρεμήσει ενώ το χέρι της δεν ξεκολλούσε από το σημείο της καρδιάς της.
Α-μπορείς να μου φέρεις λίγο νερό..;
Μ-φυσικά..προσπάθησε να ηρεμήσεις..πάρε βαθιές ανάσες..
Της έγνεψε καταφατικά ενώ η Μαρία της έφερε όσο πιο γρήγορα μπορούσε ένα ποτήρι νερό.
Α-ευχαριστώ..
Το ήπιε σχεδόν όλο και προσπαθούσε να ηρεμήσει.
Μ-θέλεις να μου πεις τι είδες..;..Ξέρω ότι δεν γνωριζόμαστε πολύ..αλλά θα σε βοηθήσει να μιλήσεις σε κάποιον..πρέπει να βγάλεις από μέσα σου..
Από τα μάτια της άρχισαν να τρέχουν δάκρυα.
Α-μου είναι..πολύ..δύσκολο..Πονάωωω..
Μ-δεν θέλω να σε πιέσω..
Πήγε να σηκωθεί, η Άννα πήρε μία βαθιά ανάσα και εξωτερίκευσε όσα την βάραιναν.
Α-είδα στον ύπνο μου..τον γιο μου..το αγοράκι μου..
Μ-και γιατί σε τάραξε τόσο πολύ..;
Εισέπνευσε βαθιά ξανά,
σκούπισε τα δάκρυα της και της απάντησε.
Α-γιατί..δεν ζει..δεν ζει πια..
Μ-Άννα μου..συγνώμη..δεν..δεν ήξερα..
Α-και..και ο Δημήτρης μου..και εκείνος με άφησε..δεν είναι πια κοντά μου..
Μ-τι λες τώρα..;..
Α-δεν ζει..
Από τα μάτια της έτρεχαν συνέχεια δάκρυα.
Δεν μπορούσε να ηρεμήσει με τίποτα.
Την πήρε αγκαλιά και προσπαθούσε να την βοηθήσει έστω και έτσι.
Μ-σουυυσσς..ησύχασε..δεν μπορώ να σε καταλάβω..το ξέρω..πονάς..αλλά..είμαι σίγουρη πως σε προσέχουν..μην κλαις άλλο..δεν σου κάνει καλό..
Χωρίς να το ξέρει. Δεν ήθελε να της το πει. Σκέφτηκε το πλασματάκι τους που μεγάλωνε μέσα της, το κοριτσάκι τους.
Δεν της έφταιγε σε τίποτα.
Προσπάθησε να ηρεμήσει.
Μετά από λίγο ξάπλωσε ξανά.
Χάιδευε απαλά την κοιλιά της και ψιθύριζε ώστε να μην την ακούσει κανείς ενώ από τα μάτια της δεν σταματούσαν να τρέχουν δάκρυα.
Α-συγνώμη..συγνώμη καρδούλα μου..δεν είναι ότι η μαμά δεν σ'αγαπάει..είσαι η ζωή μου..η ανάσα μου..ο λόγος να υπάρχω..σε λατρεύω μωρό μου..μικρούλα μου..σε ευχαριστώ..αλήθεια..σε ευχαριστώ..σε ευχαριστώ που είσαι μαζί μου..που δεν με έχεις αφήσει μόνη μου..δεν θα σε αφήσω ούτε εγώ..στο υπόσχομαι..
Ηρέμησε και κοιμήθηκε.
Το πρώτο της βράδυ στην φυλακή πέρασε έτσι. Σκεφτόταν πως θα μπορούσε να είναι το κοριτσάκι της. Ήθελε να την προστατεύσει και θα έκανε οτιδήποτε περνούσε από το χέρι της για να συμβεί αυτό.