«Υπάρχει λόγος;»

«Μην με αφήσεις..»

Ήταν αρκετά πρωί, οι άλλες δεν είχαν ξυπνήσει και πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην τουαλέτα. Κατέληξε να κάνει ξανά εμετό.
Δεν ήταν κάτι καινούργιο.
Την εξέτασε η γιατρός των φυλακών ξανά και την διαβεβαίωσε πως είναι φυσιολογικό καθώς το μωρό μέσα της αναπτύσσεται κανονικά και ότι σε κάθε γυναίκα το σώμα της, αντιδρά διαφορετικά.
Δεν πρόλαβε να φάει και κάτι ιδιαίτερο την προηγούμενη μέρα.
Είχαν και δεν είχαν περάσει δυο μέρες που γύρισε από το νοσοκομείο τότε και ξεκίνησαν τα περίεργα βλέμματα μέσα στην φυλακή.
Ξαφνικά το ήξεραν όλοι.
Γνώριζαν πως κυοφορούσε τον καρπό του έρωτα τους ή αλλιώς την πέτρα του σκανδάλου όπως έβλεπαν αυτό το μωρό.
«Γιατί; Γιατί η φόνισσα να έχει ειδική μεταχείριση; Ας κάνει όσα κάνουμε εμείς!»
Όλα αυτά είχαν καταλύσει το μυαλό της.
Το περιβάλλον όπου ζούσε γινόταν όλο και χειρότερο. Η μόνη αχτίδα φωτός μέσα στο τόσο σκοτάδι ήταν η Μαρία.
Την πρόσεχε σαν αδελφή της και ήταν εκεί, μαζί της.
Αποφάσισε να μιλάει στην μικρούλα της σαν να ήταν εκείνος μαζί τους, δίπλα τους.
Ακούμπησε την πλάτη της στον τοίχο ενώ έκλεισε συνειδητά τα μάτια της καθότι ζαλιζόταν και προσπαθούσε να χαϊδέψει την κοιλιά της για να ηρεμήσει.
Α-σουυσσς..ηρέμησε μωρό μου..είσαι ασφαλής..ηρέμησε..σουυυσσς..
Δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της όμως δεν ήθελε να κάνει ξανά εμετό,
απλά ζαλιζόταν σε υπερβολικό σημείο αλλά έπρεπε.
Έπρεπε να σηκωθεί.
Έπρεπε πρώτα από όλα να ανοίξει τα μάτια της και ύστερα έπρεπε να πάει στο κρεβάτι της να κοιμηθεί γιατί ήταν κάτι που βοηθούσε και τις δυο τους.
Τα βλέφαρα της αντίκρισαν το λιγοστό φως του δωματίου με δυσκολία.
Έβαλε δύναμη με τα χέρια της και στηρίχτηκε στον τοίχο ενώ πήγε αμέσως στον νιπτήρα.
Ακούμπησε το μέτωπο της το μάρμαρο της βρύσης και το άνοιξε στο κρυο νερό.
Έριξε και άλλο για να μπορέσει να συνέλθει. Αντίκρυσε το ειδωλο της στον καθρέφτη ενώ καθώς είχαν βραχεί τα μαλλιά της,
τα έπιασε ένα χαλαρό ψηλό κότσο,
ατημέλητο μόνο και μόνο για να μην βρίσκονται επάνω στο σώμα της.
Κοιτούσε αρκετή ώρα τον εαυτό της και έπαιρνε βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσει.
Α-σύνελθε Άννα..σύνελθε..σύνελθε..
Τα πόδια της την έβγαλαν στο κρεβάτι της.
Ήταν υπερβολικά εξαντλημένη.
Δεν είχε ξημερώσει ακόμα, ευτυχώς δηλαδή.
Καθώς ξάπλωσε ακούμπησε απαλά το χέρι της επάνω στην κοιλιά της και μιλούσε στην μικρούλα της. Το είχε ανάγκη να το κάνει αυτό όσο πιο συχνά γίνεται. Να επικοινωνεί μαζί της.
Να μπορεί να την νιώσει έστω και έτσι καθώς είχε αρκετό καιρό ακόμα μπροστά της μέχρι να την κρατήσει στην αγκαλιά της.
Α-καρδούλα μου..σ'αγαπάω..πολύ..πάρα..πολύ..είναι εδώ και ο μπαμπάς μωρό μου..το νιώθεις;..μας προστατεύει..και μας λατρεύει μικρούλα μου..πολύ..θα έρθει και σήμερα όπως κάθε βράδυ..είσαι ασφαλής..και θα είσαι ασφαλής..στο υπόσχομαι..θα κάνω ό,τι μπορώ για να μεγαλώσεις..θέλω πολύ να σε κάνω ευτυχισμένη..να είμαι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσα να είμαι για σένα..μικρό μου θαυματάκι..η μαμά και ο μπαμπάς θα σε λατρεύουν πάντα..να το θυμάσαι πάντα αυτό..
Ηρέμησε και ησύχασε και εκείνη και το πλασματάκι της. Κατάφερε και έκλεισε τα μάτια της.
Κοιμήθηκε. Βασικά και οι δυο κοιμήθηκαν.
Ήταν κάτι που τις βοηθούσε ιδιαίτερα και τις δυο.
Η φυλακή ήταν πολύ δύσκολη για να μπορέσει να ζήσει φυσιολογικά αυτή την περίοδο που διένυε η Άννα χωρίς προβλήματα και άγχος.
Η συμβουλή της γιατρού ήταν ο ύπνος.
Είχε μεταφέρει και στην Αγγελική τα όσα έγιναν και ήταν ενήμερη.
Ζήτησαν ειδική άδεια, εντολή της εισαγγελέως Ρούσσου για την κρατούμενη Άννα Ροδίτη.
Πότε ξύπνησε πότε κοιμήθηκε ούτε εκείνη που το κατάλαβε. Άνοιξε τα μάτια της γιατί άκουσε την γενική ανακοίνωση και τον ήχο από την πόρτα του κελιού.
-Άντε σηκωθείτε! Έχει περάσει η ώρα! Σηκωθείτε!
Φε-θα έρθει και η Ροδίτη ή έχει πάλι άσυλο;
-Έλα αηδίες..Τελειώνετε!
Η τραπεζαρία δεν θα είναι ανοιχτή όλη μέρα!
Μόλις άνοιξε τα μάτια της ένιωθε πολύ αδύναμη ενώ η Μαρία πλησίασε το κρεβάτι της και κάθισε κοντά της.
Μ-καλημέρα..
Α-καλημέρα..
Μ-έλα..σήκω..
Α-δεν..δεν νιώθω καλά..
Μ-τι νιώθεις..;
Α-δεν ξέρω..
Μ-πονάς..;
Α-όχι..απλά..νιώθω..πως δεν μπορώ να κουνηθώ..
Μ-θέλεις να πω να φέρουν την γιατρό;
Α-μπορείς..;
Μ-φυσικά..σημασία έχει να είστε εσείς καλά..έτσι και αλλιώς λόγω των μέσων που έχεις..κάποια πράγματα δεν ισχύουν για σένα..
Α-Μαρία..
Μ-πες μου..
Α-σε ευχαριστώ..
Μ-δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς..αλήθεια..,
είπε και της χαμογέλασε.
Βγήκε από το κελί, ενημέρωσε την φύλακα και πήγε να φέρει την γιατρό.
Έμεινε μόνη της για λίγο.
Προσπάθησε να κλείσει τα μάτια της αλλά από την ναυτία που ένιωθε της ήταν δύσκολο.
Α-τι είναι μωρό μου..;..γιατί έτσι..;..δεν είναι εδώ ο μπαμπάς καρδούλα μου να μας φροντίσει..πρέπει εγώ να μας φροντίσω..γιατί καρδούλα μου..;..έχεις δίκιο..συγνώμη..συγνώμη..μου αξίζει..συγνώμη..δεν έπρεπε να σε πονέσω..δεν ήθελα να σε πονέσω κοριτσάκι μου..μου αξίζει..το ξέρω..δεν κατάφερα να κρατήσω τον μπαμπά κοντά μας..και τώρα..τώρα είναι στον ουρανό..
Από τα μάτια της άρχισαν να τρέχουν δάκρυα ενώ συνέχισε να μιλάει στην μικρούλα της.
Α-δεν ξέρω αν θα είμαι καλή μαμά..αλλά θα προσπαθήσω..σου το υπόσχομαι..δεν θέλω να σου κάνω κακό..μωρό μου..δεν θέλω..
Άνοιξε η πόρτα επάνω στην ώρα και μπήκε μέσα η γιατρός των φυλακών.
Γι-δεν σου είπα να μην κλαις;
Την είδε που σκούπισε τα δάκρυα της γρήγορα ενώ κάθισε κοντά της στο κρεβάτι.
Η πόρτα του κελιού έκλεισε και γιατρός έβγαλε τα απαραίτητα για να εξετάσει την Άννα.
Γι-πως είστε;
Α-καλά..νομίζω..
Γι-και γιατί έκλαιγες;
Α-δεν..ξέρω..
Γι-Άννα μου..όταν κλαις..κλαίει και η μικρούλα μέσα σου..ξέρω πως δεν μπορείς να το καταλάβεις..αλλά νιώθει τα πάντα..
Α-το ξέρω..το θυμάμαι..και δεν θέλω να κλαίει εξαιτίας μου..
Γι-θέλεις να την ακούσουμε..;..να δούμε πως είναι..;
Α-ναι..θέλω.., είπε και ένα μικρό μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη της.
Γι-την ένιωσες καθόλου όταν ξύπνησες..;
Α-ελάχιστα..να κουνιέται κάπως..
Γι-είχες πάλι ναυτίες σήμερα;
Α-ναι..δεν έχουν φύγει καθόλου..
Γι-είναι φυσιολογικό..μην ανησυχείς..αν πονάς..να αρχίσεις να ανησυχείς..γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα..
Της έγνεψε καταφατικά ενώ η γιατρός έπιασε από την τσάντα της το doppler και της ζήτησε να ανεβάσει τα ρούχα της ώστε να μπορέσει να βάλει το μηχάνημα στην κοιλιά της για να την ακούσουν.
Γι-έφαγες κάτι σήμερα;
Α-δεν πρόλαβα..
Γι-θα τους πω να σου φέρουν..
Α-εντάξει..
Γι-τις βιταμίνες που σου έγραψα τις παίρνεις;
Α-ναι..κανονικά..απλά με τις αναγούλες..νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα..
Γι-μην ανησυχείς..σε λίγο καιρό λογικά θα φύγουν..
Άρχισαν να ακούν την καρδούλα της μικρής και η Άννα δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελάει.
Γι-να το..το κορίτσι της μαμάς..
Α-πως είναι..;
Γι-είναι πολύ καλά..οι χτύποι και οι παλμοί της είναι φυσιολογικοί..
Ηρέμησε. Ήθελε να τα ακούσει όλα αυτά,
πως πάνε καλά. Το είχε πολύ ανάγκη.
Γι-αλλά αφού ακούσαμε την μικρούλα σου..πρέπει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις και σε σένα..
Α-εντάξει..
Από την στιγμή που έμαθε ότι το πλασματάκι της είναι καλά, δεν την απασχολούσε τίποτα άλλο. Μπορούσε να καθίσει να της κάνουν όσες εξετάσεις χρειαζόταν.
Η γιατρός της πήρε αίμα για να το στείλει για εξετάσεις, να δει αν χρειάζεται κάποιο συμπλήρωμα ενώ για ακόμα μία φορά της ξαναείπε τα βασικά.
Γι-ξεκούραση, ύπνος, καθόλου άγχος..όσο γίνεται αλλά και φαγητό..ειδικά φαγητό..αλλιώς δεν θα είναι καμία σας καλά..
Α-το ξέρω..
Γι-θα σου αφήσω και αυτό εδώ..,
είπε και της έδειξε το doppler.
Α-αλήθεια..;
Γι-ναι..δεν υπάρχει άλλη έγκυος στις φυλακές..και λόγω του άγχους που έχεις, καλύτερα να ξέρεις πως το μωράκι σου είναι καλά ανά πάσα στιγμή..
Α-σε ευχαριστώ..
Γι-θα σου πω τα βασικά..γιατί το πως λειτουργεί..το ξέρεις..
Της έγνεψε καταφατικά ενώ άρχισε να ακούει καρτερικά όσα είχε να της πει η γιατρός.
Γι-από τις μετρήσεις τις σημερινές και πάνω είναι νορμάλ, από αυτές τις μετρήσεις και κάτω δεν είναι..όταν θα φτάσει η στιγμή να έρθει στον κόσμο η μικρούλα θα πέσουν λογικά οι παλμοί της..
Α-είναι φυσιολογικό..;
Γι-αν πέσουν λίγο ναι..αν πέσουν πολύ..είναι ανησυχητικό..
Α-κατάλαβα..
Γι-ωραία..κρατά το αυτό..αυτό θα το στείλω εγώ για ανάλυση και αν χρειαστείς κάτι..μου λες..
Α-εντάξει..
Το βλέμμα της περιείχε μία θλίψη.
Σκεφτόταν συνέχεια.
Δεν ήθελε να έρθει η στιγμή της γέννας. Φοβόταν.
Η γιατρός έφυγε ενώ της έφεραν να φάει.
Η φύλακας που ερχόταν πιο συχνά στο κελί τους δίνοντας της και ένα μήνυμα.
-Φάε και σε λίγο θα έρθεις στο επισκεπτήριο.
Ήρθε ο εισαγγελέας Μαυρίδης να σε δει.
Α-ο εισαγγελέας Μαυρίδης;
-ναι, για αυτό τελείωνε.
Α-ναι..εντάξει.., δεν ήξερε πως να νιώσει.
Ο Σταύρος δεν είχε έρθει να την ξαναδεί.
Η τελευταία φορά που συναντήθηκαν ελάχιστα ήταν πριν την προσαγωγή της στις φυλακές.
Έφαγε ελάχιστα ενώ καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να έρθουν να την πάρουν για το επισκεπτήριο. Άλλαξε ρούχα βάζοντας κάτι επίσης άνετο γιατί καθώς μπήκε στον πέμπτο μήνα εδώ και 2 εβδομάδες, αρκετά ρούχα δεν την βόλευαν τόσο στο να τα φορέσει καθώς τα αισθανόταν περίεργα επάνω της. Χτένισε τα μαλλιά της, αφήνοντας τα κάτω και περίμενε.
Τότε ήταν που άκουσε τα κλειδιά από την πόρτα του κελιού.
-Άντε,σήκω.
Της έγνεψε καταφατικά ενώ οδηγήθηκε προς την αίθουσα του επισκεπτηρίου.
Άνοιξε η πόρτα και την περίμενε ήδη ο Σταύρος. Όταν την είδε της χαμογέλασε ενώ κάθισε απέναντι του.
Σ-πως είσαι;
Α-καλά..εσύ πως και είσαι εδώ..;
Σ-το ξέρω..ήρθα να σε δω..δεν ήρθα για να δικαιολογηθώ..αλλά για να σε βοηθήσω..
Α-σε ακούω..πες μου..
Σ-ωραία..θα περάσω κατευθείαν στο θέμα..
Σταύρωσε τα χέρια της επάνω στο τραπέζι ενώ τα μάτια της έμειναν καρφωμένα επάνω του.
Σ-λένε πάλι για την υπόθεση σου στα κανάλια..θέλω να ξέρεις πως εμείς δεν δώσαμε κάποια πληροφορία..-
Α-απλά δεν μπορέσατε να το ελέγξετε..,
είπε διακόπτοντας τον ειρμό του.
Α-σωστά;,
τον ρώτησε κοιτάζοντας τον με ειρωνικό βλέμμα.
Α-Σταύρο..μπες στο θέμα..μπορεί..να έχω καιρό για χάσιμο εδώ μέσα..αλλά προτιμώ να εστιάζω στα σημαντικά..,χάιδεψε απαλά την κοιλιά της και εκείνος το κατάλαβε χαμογελώντας αμήχανα.
Σ-Άννα..δεν ήρθα για να σε ταράξω αλλά για να σου πω ότι έχω μπει και εγώ πιο εντατικά στην υπόθεση σου εκτός από την Αγγελική.
Έχουμε προσλάβει τον καλύτερο δικηγόρο και θα έρθουν το απόγευμα μαζί με την Αγγελική να στον γνωρίσει. Πες του τα όλα όπως έκανες και μαζί της, το ξέρω πως δεν ήσουν ειλικρινείς μαζί μας.
Α-Σταύρο!, φώναξε έχοντας σηκωθεί απότομα  από την καρέκλα και χτυπώντας το χέρι της επάνω στο τραπέζι.
Α-Όλοι..μου γυρίσατε την πλάτη..ό..λοι..για αυτό..μην μου λες μαλακιες..ακόμα και τώρα..και τώρα..βλέπω στα μάτια σου πως αμφιβάλεις..παραδέξου το..απλά..πες το..
Σηκώθηκε και πήγε να την πλησιάσει.
Σ-Άννα..
Του έκανε νόημα με τα χέρια της να μην κάνει ούτε ένα βήμα περισσότερο.
Α-σε αυτό απάντησε μου..μόνο..
Είπε και άφησε τα χέρια της κάτω.
Α-πιστεύεις..ότι εγώ το έκανα..;
Σ-Άννα..
Α-απάντησε μου!
Μην υπεκφεύγεις να απαντήσεις!
Δεν μπορούσε να την κοιτάξει στα μάτια γιατί δεν ήξερε πως μπορούσε να της πει τα όσα έμαθε που θα ανέτρεπαν τα πάντα.
Α-ΝΑ ΤΟ! Να το! Το κάνεις πάλι!,
είπε με τις ορμόνες της να κάνουν πάρτι καθώς τα νεύρα της ήταν ανεξέλεγκτα και η υπομονή της είχε πια εξαντληθεί.
Σ-Άννα βρέθηκε ποιος πραγματικά τον σκότωσε.
Ύστερα ανέπνευσε.
Στο άκουσμα της είδησης έπαθε σοκ.
Πήγε κοντά της και την βοήθησε να καθίσει στην καρέκλα ενώ εκείνος βρισκόταν ξανά απέναντι της.
Σ-είσαι καλά; Χρειάζεσαι κάτι;,
την ρώτησε φανερά ανήσυχος καθώς δεν αντιδρούσε.
Του έγνεψε αρνητικά ενώ από τα μάτια της άρχισαν να τρέχουν δάκρυα.
Α-ποιος είναι;
Σ-δεν..-, δεν μπορούσε να ολοκληρώσει την φράση του ενώ δεν γίνονταν να μην δεν τον ρωτήσει.
Όλος ο κόσμος της ανατράπηκε για ακόμα μία φορά.
Α-δεν τι;
Σ-δεν είναι ακόμα σίγουρο πως είναι εκείνος αυτός που το έκανε..
Α-Σταύρο..ποιος το έκανε..;..ποιος μου τον πήρε..;..πρέπει να ξέρω..πρέπει να ξέρω ποιον να μπορέσω να κατηγορήσω που στέρησε από την κόρη μου τον μπαμπά της..πες μου..
Σ-Άννα..μην το κάνεις αυτό..
Α-ποιο..;..δεν με βλέπεις..;..τι μπορώ να κάνω..;..τίποτα δεν μπορώ..
Σ-ξέρεις τι εννοώ..
Α-Τίποτα δεν ξέρω..και δεν μπορώ να καταλάβω..γιατί δεν μου λες..;
Σ-ήρθα απλώς για να σου πω αυτό..και να σου ζητήσω συγνώμη..
Του έγνεψε καταφατικά ενώ κατέβασε το βλέμμα της κάνοντας το σκόπιμα ώστε να μην τον κοιτάξει.
Σ-έχεις κάθε δικαίωμα να μην θέλεις να με βλέπεις..όμως μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου..
Ανέβασε το κεφάλι της.
Το βλέμμα της ήταν αποφασιστικό καθώς αποφάσισε να τον ρωτήσει.
Α-πότε θα μπορέσω να τον δω..;
Σ-Άννα..
Α-Σταύρο..πότε..θα..μπορέσω..να τον δω;
Πρέπει να πάω..να του μιλήσω έστω για μία τελευταία φορά..
Σ-καλύτερα να μην πας..
Α-Σταύρο..σε..παρακαλώ..,
είπε καθώς η φωνή της έσπασε.
Σ-μην κάνεις κακό στον εαυτό σου..θα βγεις σύντομα από εδώ μέσα..θα μπορέσεις να την μεγαλώσεις έξω..να ζήσετε κανονικά..μόνο μην κάνεις κακό στον εαυτό σου..
Σηκώθηκε από την θέση του ενώ τα μάτια της τον επεξεργαζόταν.
Έμεινε για λίγα λεπτά μόνη της στο δωμάτιο μέχρι να έρθουν να την πάρουν.
Δεν ήξερε πως να αντιδράσει.
Γύρισε στο κελί της και ευτυχώς εξακολουθούσε να είναι μόνη της κάνοντας ένα γρήγορο σκανάρισμα στον χώρο.
Ενώ άνοιξε το μηχάνημα που της έδωσε η γιατρός για να βλέπει τους παλμούς της μικρής.
Σκεφτόταν συνέχεια το φυσιολογικό και το όριο του.
Ανέβασε την μπλούζα της λίγο,
χάιδεψε την κοιλιά της στην προσπάθεια της να ηρεμήσει μέσα της και το άνοιξε.
Το έβαλε όσο πιο γρήγορα μπορούσε επάνω στο δέρμα της ενώ τα μάτια της δεν σταμάτησαν στιγμή να κοιτάζουν την οθόνη που άρχισαν να αναγράφονται οι αριθμοί.
Για λίγα δευτερόλεπτα άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό της άσχημες σκέψεις ενώ μπόρεσε και ανέπνευσε βαθιά ανακουφισμένη.
Στο πρόσωπο της καθρεφτίστηκε ένα χαμογελο γαλήνης και ηρεμίας ενώ παράλληλα την ένιωσε να κινείται μέσα της.
Α-είσαι υπέροχη..το ξέρεις..;..σε ευχαριστώ μωρό μου..αλήθεια..σε ευχαριστώ..διαφορετικά θα είχα τρελαθεί..είσαι καλά..και η μαμά ανυπομονεί να σε γνωρίσει..και..θέλω να ξέρεις πως θα βγούμε από εδώ μέσα..θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να είσαι ασφαλής ψυχούλα μου..χαίρομαι που μεγαλώνεις..και που μοιάζεις στον μπαμπά..είναι υπέροχος ο μπαμπάς μας καρδούλα μου..είναι πολύ όμορφος..και η ψυχή του..χωράει όλο τον κόσμο..μας προστατεύει..μας φροντίζει..και δεν μας έχει αφήσει ποτέ μόνες μας..και ούτε πρόκειται να το κάνει..μου το υποσχέθηκε..
Εκείνη την στιγμή η μικρούλα της απάντησε κάνοντας αισθητή την παρουσία της ενώ η Άννα γέλασε και χάιδεψε το σημείο που ένιωσε το ποδαράκι της κορούλας της.
Α-ναι μωρό μου..και σε σένα το υποσχέθηκε..ο μπαμπάς σε λατρεύει καρδούλα μου..και είναι σπουδαίος..το όνομα του είναι Δημήτρης..και του αρέσουν πολύ τα ταξίδια..οι βόλτες..ο ήλιος το πρωί..η θάλασσα..είναι ο καλύτερος..έχεις τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου μικρούλα μου..γιατί κάνει τα πάντα..και ακόμα περισσότερα από αυτά που μπορεί για να είμαστε ασφαλείς..μας βλέπει από ψηλά..έρχεται κάθε βράδυ στα όνειρα μου..και μου λέει το πόσο θέλει να σε γνωρίσει..αλλά μου είπε πως είναι καλύτερα να μείνουμε μαζί..για να έχω παρέα..γιατί εκεί..είναι μαζί του ο αδερφούλης σου..είναι ο Μάριος μας εκεί ψηλά μαζί του..και μας προσέχει και εκείνος..και μάλιστα πολύ..και οι δυο μας αγαπούν πολύ ψυχούλα μου..πάρα πολύ..
Το πλασματάκι της ηρέμησε.
Οι χτύποι της καρδιάς της ήταν φυσιολογικοί.
Μετά από λίγο έκλεισε το μηχάνημα και το έβαλε κάτω από το κρεβάτι της όμως σε μη ευδιάκριτο για τους άλλους σημείο.
Έκλεισε τα μάτια της μετά από λίγο και την πήρε γλυκά ο ύπνος. Της έκανε πολύ καλό και ήταν κάτι που όσο περνούσε γενικότερα ο καιρός, της ήταν απαραίτητο καθώς δεν μπορούσαν στην φυλακή να γίνουν πολλά ώστε να την βοηθήσουν περισσότερο.
Κάποια στιγμή ένιωσε κάποιον να την αγγίζει και πετάχτηκε μέσα στον ύπνο της γιατί τρόμαξε. Ανασηκώθηκε πολύ γρήγορα,
αντανακλαστικά όταν άνοιξε τα μάτια της.
Μ-ηρέμησε..εγώ είμαι..
Μπόρεσε να αναπνεύσει ενώ παράλληλα επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της.
Μ-πως είσαι;..τι σου είπε η γιατρός;
Α-καλά..,είπε και άρχισε να τρίβει με τα χέρια της τα μάτια της συνεχίζοντας την φράση της.
Α-καλά..απλά μου είπε τα κλασσικά..ξέρεις..
Μ-το μωρό;..πως είναι;
Α-ευτυχώς..μεγαλώνει κανονικά..όσο γίνεται δηλαδή..
Μ-περιμένεις επισκέψεις σήμερα;
Εκείνη την στιγμή πέρασε η Φένια και τις κοίταξε περίεργα.
Α-ναι..θα έρθει ο δικηγόρος μου..έτσι έμαθα..εσύ;..σου είπαν κάτι;
Μ-μπααα..αλλά θα δείξει..όσο ζω..ελπίζω..
Κατάφερε και την έκανε να χαμογελάσει έστω και λίγο ενώ κάτι που έκανε την Άννα να ξεχαστεί ήταν να μάθει το τι εργασίες τους έδωσαν σήμερα στην φυλακή.
Όλα συνέχισαν καλά, μέχρι που κάτι τα άλλαξε.
«Συνεχίζονται οι έρευνες για την υπόθεση της δολοφονίας του εισαγγελέα πρωτοδικών Πειραιά Δημήτρη Μαρκέτου.
Φαίνεται πως η ύποπτη εξακολουθεί να είναι η χήρα του και δικηγόρος Άννα Ροδίτη,
κανένας όμως μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να αποσπάσει ομολογία από την κατηγορούμενη.
Το γιατί το έκανε, είναι κάτι που εξακολουθεί να διχάζει την κοινή γνώμη.
Είχε κάποιον εραστή;
Ή μήπως κάποιο οικονομικό όφελος για να διαπράξει το έγκλημα;
Τελικά, πόσο αθώα είναι η νεαρή δικηγόρος;»
Μ-αλλάξτε το.
Φε-τι σας πειράζει;
Να μην ξέρουμε τι γίνεται στον έξω κόσμο;
Μ-τι νομίζεις ότι κάνεις;
Τι προσπαθείς να αποδείξεις;
Φε-δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα.
Εξαιτίας της βρίσκομαι εδώ μέσα!
Μ-δεν ξέρεις τι λες!
Φε-δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζεις..επειδή είναι έγκυος; Πολλές γκαστρωθήκαν έτσι,
για τα λεφτά, για το όνομα, για την δόξα.
Η κουκλίτσα από εδώ πήρε όλο το πακέτο..
Η Μαρία πήγε να σηκωθεί ώστε να της απαντήσει αλλά την σταμάτησε η Άννα κρατώντας της το χέρι.
Α-μην το κάνεις..,της είπε χαμηλόφωνα.
Α-σε ικετεύω..μην το κάνεις..
Μ-δεν γίνεται να σε προσβάλει έτσι..,
της απάντησε στον ίδιο τόνο ενώ συνέχισαν την κουβέντα τους έτσι.
Α-δεν φταίει αυτή..άκουσες τι είπαν..
Μ-Άννα..δεν είναι αθώα..η μόνη εδώ μέσα είσαι εσύ..αυτή είναι παντού μπλεγμένη..
Α-τι εννοείς..;
Εκείνη την στιγμή άνοιξε την πόρτα η φύλακας και τις διέκοψε.
-Άννα Ροδίτη, έχεις επισκεπτήριο.
Ήρθε η εισαγγελέας Ρούσσου με έναν δικηγόρο. Τελείωνε.
Έβαλε τα παπούτσια της ενώ ανταλλάσσοντας ένα νεύμα μεταξύ τους, υποσχέθηκε πως θα της έλεγε τα υπόλοιπα μετά.
Για δεύτερη φορά μέσα στην ημέρα,
απόγευμα πια οδηγήθηκε στο επισκεπτήριο.
Όταν άνοιξε η πόρτα η Αγγελική πήγε κοντά της και αγκάλιασαν η μία την άλλη.
Αγ-είσαι καλά;
Α-μην ανησυχείς..
Την άφησε από την αγκαλιά της ενώ κάθισαν αντικριστά. Δίπλα της καθόταν ένας δικηγόρος που έσπευσε να της συστήσει.
Αγ-Λοιπόν..ας ξεκινήσουμε από τα βασικά..αυτός είναι ο Ορφέας.
Ο-Ορφέας Χατζησταυρίδης..χάρηκα..
Είπε ενώ του έδωσε και η Άννα το χέρι της για να συστηθούν.
Αγ-Ο Ορφέας είναι ξάδελφος μου και πολύ καλός δικηγόρος, από την Θεσσαλονίκη.
Α-Χάρηκα..,απάντησε αμήχανα.
Αγ-αγάπη μου..πρέπει να του πεις όσα έγιναν..εμπιστεύσου με..είναι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει..
Ο-Άννα, δεν θέλω να σου πω ψέματα.
Μου μίλησε η Αγγελική για όσα έγιναν,
όμως θέλω να τα ακούσω και από σένα.
Το γνωρίζω πως είσαι ίσως στην πιο ευαίσθητη κατάσταση σου με όλα αυτά που σου έχουν συμβεί αλλά πρέπει να μου μιλήσεις..μόνο έτσι θα μπορέσω να σε βοηθήσω.
Την είδε που ακούμπησε απαλά με το αριστερό της χέρι την κοιλιά της ενώ πρόσθεσε κάτι ακόμα στα λεγόμενα του.
Ο-δεν της αξίζει να μεγαλώσει εδώ μέσα..ούτε σε εσένα αξίζει να μείνεις εδώ μέσα για κάτι που δεν έκανες. Όμως βοήθησε μας..σε παρακαλώ..
Όταν ένιωσε άνετα και κρατώντας το χέρι της αγγελικής μην την αφήνοντας καθόλου από την προσοχή της, άρχισε να εξιστορεί τα πάντα.
Από την αρχή, το πως έγιναν, γιατί προσπάθησε να καλύψει την Λίνα, το πως βρέθηκε το αίμα στα πράγματα της, για όσα ήξερε. Μίλησε για τα πάντα.
Ήταν αρκετά κουρασμένη όμως ήθελε να την δει. Ναι έγινε κατάχρηση εξουσίας.
Η Αγγελική κάθισε παραπάνω μαζί της στο επισκεπτήριο. Ζήτησε ένα ποτήρι νερό για την Άννα ενώ κάθισαν να μιλήσουν λίγο οι δυο τους,
χωρίς την παρουσία δικηγόρου.
Αγ-θέλεις να σου φέρω κάτι..;
Α-όχι..ευχαριστώ..
Αγ-η γιατρός είπε πως πρέπει να ξεφεύγει λίγο το μυαλό σου ώστε να μπορείς να ηρεμείς..θέλεις να σου φέρω ένα βιβλίο..;
Της έγνεψε καταφατικά ενώ συνέχισε τις σκέψεις της.
Αγ-να σου φέρω ένα βιβλίο για εγκύους;..επειδή δεν μπορείς να δεις το πόσο μεγαλώνει η μικρούλα σου..-
Την διέκοψε μη θέλοντας να την στεναχωρήσει αλλά να της εκφράσει αυτό που η ίδια της ήθελε.
Α-ξέρεις ποιο βιβλίο θέλω..;
Αγ-ποιο;
Α-την δίκη Σουάρεφ..θυμάσαι που σου έλεγα ότι ήθελα να το πάρω και ότι θα ήταν το επόμενο που θα διάβαζα;
Αγ-ναι..το θυμάμαι..
Α-μπορείς να μου το φέρεις..;
Αγ-φυσικά και μπορώ..,της απάντησε έχοντας στο πρόσωπο της ένα γλυκό μειδίαμα ενώ κάθισαν λίγο ακόμα να συζητήσουν.
Α-θέλω και μία ακόμα χάρη..
Αγ-αν μπορώ να σε βοηθήσω..φυσικά..
Α-η Φένια που είναι στο κελί μαζί μου..
Αγ-ναι..τι έχει συμβεί με αυτή;
Α-με έχει βάλει στο μάτι Αγγελική..φοβάμαι για το μωρό..
Αγ-μην ανησυχείς..θα μάθω και θα σου πω..όσο πιο σύντομα γίνεται..σου το υπόσχομαι..
Α-σε ευχαριστώ..
Κράτησαν τα χέρια η μία της άλλης ενώ ύστερα χαμογέλασαν. Η Άννα κοιμήθηκε ήσυχη εκείνο το βράδυ. Κατάφερε και εξωτερίκευσε έστω και μετά από καιρό όλα όσα ψυχικά την βάραιναν.
Το επόμενο πρωί ήρθε ξανά η Αγγελική να την επισκεφτεί.
Αγ-έμαθα τα πάντα σχετικά με την Φένια..
Α-και;..γιατί είναι εδώ μέσα..;
Αγ-δεν θα σου αρέσουν αυτά που θα μάθεις..
Α-πες μου..
Ξεκίνησε να της εξιστορεί τα πάντα αρκετά αναλυτικά.
Αγ-Η Φένια είναι μέλος της μαφίας..εδώ και αρκετά χρόνια..το ίδιο και ο άνδρας της..είναι ο αρχηγός της ομάδας..
Α-Τι σημασία έχει αυτό;..εγώ και θέλω να μου πεις για την Φένια..όχι για τους υπόλοιπους από την οικογένεια της..
Αγ-Άννα μου..σε παρακαλώ..άφησε με να σου εξηγήσω..εντάξει...;
Α-Έχεις δίκιο συγγνώμη..
Αγ-Ας το εξηγήσω πιο αναλυτικά τώρα..η Φένια όπως σου είπα είναι μέλος της μαφίας..είναι μπλεγμένη σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος..εμπόριο οργάνων..δολοφονίες..ληστείες..
Η Άννα άρχισε να έχει δύσπνοια με αυτά που μόλις άκουσε. Βρισκόταν στο ίδιο κελί με ένα τόσο επικίνδυνο άτομο.
Κινδύνευε τόσο το μωρό της όσο και η ίδια.
Το ένα χέρι της αυτομάτως μεταφέρθηκε στην κοιλιά της και το άλλο ήταν στην καρδιά της προσπαθώντας να πάρει βαθιές ανάσες.
Η Αγγελική κατευθείαν βλέποντας την αντίδραση της Άννας της έδωσε να πιει λίγο νερό.
Ήπιε λίγο και την ξανακοίταξε.
Αγ-καλύτερα να το αφήσουμε εδώ..
Α-Όχι Αγγελική..θέλω..να μάθω..πες μου..
Αγ-Εντάξει..απλά να ξέρεις..αυτό που θα σου πω τώρα θα σε πονέσει αρκετά..
Α-Αγγελική..σε παρακαλώ..σταμάτα τις εισαγωγές..
Αγ-Τότε που έφυγε ο Μάριος..σε εκείνη την δική..βρισκόταν και η Φένια..ήταν μπροστά σε όλο το περιστατικό..οι κάμερες της εισαγγελίας από εκείνη την μέρα είχαν καταγράψει μια γυναίκα να κάθεται και να μας κοιτάει όσο περιμέναμε τον Δημήτρη να έρθει..στην αρχή δεν μου φάνηκε περίεργο..όμως όταν έλεγξα τις κάμερες του νοσοκομείου από εκείνη την ημέρα...Άννα..αφού φτάσατε εσείς στο νοσοκομείο..εμφανίστηκε ένα μαύρο τζιπ... τότε άνοιξε η πόρτα και κατέβηκε αυτή..,
είπε και τότε άνοιξε το φάκελο που είχε δίπλα της και έβγαλε μερικές φωτογραφίες.
Αγ-Άννα..την θυμάσαι;
Η Άννα πήρε στα χέρια τις φωτογραφίες και την αντίκρισε. Αυτή ήταν.
Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε την Αγγελική.
Τα μάτια της είχαν βουρκωσει.
Α-Αυ..τη..είναι..ήξερε πως είχαμε χάσει τον γιο μας..για αυτό έλεγε όλα αυτά τα υπονοούμενα..για αυτό το έκανε..για αυτό θέλει να χάσω και αυτό το παιδί μου..για να με δει να πονάω και άλλο..για αυτό..όχι..όχι.., είπε με σπασμένη φωνή.
Αγ-Άννα μου..ηρέμησε..δεν πρόκειται να επιτρέψω γίνει κάτι τέτοιο..στο υπόσχομαι..ηρέμησε κοριτσάκι μου.., είπε και της χάιδεψε απαλά το χέρι.
Α-Στην αρχή ανέφερες κάτι..
Αγ-Τι εννοείς;
Α-Είπες πως και ο άνδρας της είναι μαφιόζος..και μάλιστα ο αρχηγός της ομάδας τους..
Αγ-Άννα..καλύτερα..
Α-Αγγελική μίλα τώρα!
Αγ-Ωραία..θυμάσαι μια μέρα που σε μια δική που βρισκόταν ο Δημήτρης έπεσαν πυροβολισμοί;
Α-Ναι το θυμάμαι..τι σχέση έχει όμως αυτό με την μαφία..;, ρώτησε αλλά κατευθείαν συνειδητοποιήσε τι είχε συμβεί.
Α-Η αντίπαλη πλευρά στην δική ήταν αυτή η ομάδα μαφιόζων;, είπε ενώ είχε παγώσει ολόκληρη.
Αγ-Δυστυχώς..έβαλαν στο στόχαστρο τον Δημήτρη εκείνη την ημέρα..αλλά από εκεί και πέρα δεν είχε συμβεί κάτι..δεν έπεσε κάτι στην αντίληψη μας..
Α-Αγγελική..κάτι μου κρύβεις..πες μου..και εσύ και ο Σταύρος..μιλάτε με γρίφους..
Αγ-Άννα μου..δεν σου κρύβω τίποτα...
Α-Αυτοί είναι ε..;..αυτοί είναι οι ύποπτοι για τους οποίους μιλούσε ο Σταύρος ε..;..αυτοί σκότωσαν τον Δημήτρη;..ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ!,
είπε και χτύπησε με δύναμη το τραπέζι.
Αγ-Άννα..σε παρακαλώ..ηρέμησε..είναι απλά γενικές υποψίες..δεν ξέρουμε ακόμα τίποτα..αν γνωρίζαμε..γιατί να σε αφήναμε εδώ μέσα;
Α-Γιατί ίσως με υποψιάζεστε..,
είπε και κοίταξε στο κενό.
Αγ-Σε παρακαλώ..σύνελθε..μας έχεις για τέτοιους ανθρώπους..;..Άννα δεν έφυγα στιγμή από το πλευρό σου..και ούτε πρόκειται να το κάνω..ξέρω πως είσαι αθώα και θα το αποδείξω..δώσε μου όμως..λίγο χρόνο ακόμα..
Α-Κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς..γιατί δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα..φοβάμαι..
Αγ-Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα..εγώ είμαι εδώ.., είπε και την πλησίασε.
Της έκανε μια ζεστή αγκαλιά.
Αυτό που έλειπε από την Άννα εδώ μέσα στην φυλακή, μια αγκαλιά από κάποιον που την νοιάζεται και την αγαπά πραγματικά.
Αγ-σου έφερα και αυτό.., είπε και της έδωσε το βιβλίο ενώ σχηματίστηκε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Α-σε ευχαριστώ πολύ.., της αποκρίθηκε και το έπιασε στα χέρια της. Ύστερα χαιρετήθηκαν και επέστρεψε στο κελί της ξεκινώντας το διάβασμα.
«Το παιδί είναι μία ψυχή που διαλέγει από ποιους γονείς θέλει να έρθει στον κόσμο,
για τους δικούς του λόγους.
Για να μάθει και σε σένα πως μπορείς να γίνεις γονιός κάνοντας το καλύτερο που μπορείς..»