«Υπάρχει λόγος;»

«Αντοχή ή ανοχή;»

Μετά από λίγες ώρες ξύπνησε με την σκέψη της μικρούλας της. Ήρθε η Ρένια να πάρει το γάλα ώστε να το δώσει στην μικρή ενώ η Άννα της έδωσε και άλλο όμως δεν άντεξε να μην την ρωτήσει παρόλο που ήξερε την απάντηση.

Α-Ρένια..δεν μπορώ..έστω για λίγο;
Ρ-καλύτερα όχι Άννα μου..θα είναι δύσκολο και για τις δυο σας.
Α-εντάξει..ναι έχεις δίκιο..έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να την πάρω αγκαλιά.
Ρ-θα μαθαίνεις νέα της..μην ανησυχείς..έχουμε φροντίσει ήδη για αυτό..είναι σε καλά χέρια..θα την προσέχουμε.

Η Άννα έγνεψε καταφατικά έχοντας ένα εξαναγκαστικό μειδίαμα στα χείλη απαντώντας στο χαμόγελο της Ρένιας.
Ήξερε πως θα την προσέχουν,
εξάλλου της το είχε υποσχεθεί και η Αγγελική αυτό αλλά ήθελε να την δει έστω για λίγο πριν γυρίσει πίσω μόνη της.
Έχει δίκιο σκέφτηκε. Καλύτερα ας γίνει έτσι.
Αφού ετοιμάστηκε, ήρθαν και την πήραν.
Πριν μπει στο περιπολικό την περίμενε ο Ανδρέας.

Αν-δυο λεπτά.
-μάλιστα αστυνόμε.

Είπε πηγαίνοντας μαζί της λίγο πιο δίπλα ώστε να μην τους ακούσουν.

Αν-πως είσαι;
Α-προσπαθώ να κρατηθώ..σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι έστω και τώρα.
Αν-Άννα..το ήξερα από την αρχή ότι δεν το έκανες εσύ.
Α-όμως εσύ με κατηγόρησες..δεν με ρώτησες ούτε μία φορά πως ήμουν..σας είχε μιλήσει
η Αγγελική και δεν ήρθες ούτε μία φορά στην φυλακή να με δεις.
Αν-έχεις δίκιο..το μωρό; Πως είναι;
Α-θα τα καταφέρει..είναι δυνατή σαν τον μπαμπά της.
Αν-την δική σου δύναμη έχει..άκουσε με..θα τα καταφέρετε και οι δυο σας.

Η Άννα του έγνεψε καταφατικά ενώ της άνοιξε την πόρτα του περιπολικού και οδηγήθηκαν στις γυναικείες φυλακές.
Δεν ήταν και η πιο θερμή υποδοχή στο κελί της. Μόλις μπήκε στον προαύλιο χώρο του σωφρονιστικού ιδρύματος ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι όπως την πρώτη μέρα.
Πήρε τα πράγματα της και την μετέφεραν ξανά στο κελί όπου βρισκόταν και πριν την απομόνωση.
Τα άφησε στο κρεβάτι της και αντανακλαστικά κάθισε να διαβάσει το βιβλίο της που είχε παρατήσει μετά από τόσες μέρες. Ήταν το μόνο που μπορούσε να την βοηθήσει να ξεχαστεί την δεδομένη στιγμή.
Οι υπόλοιπες κρατούμενες βρισκόταν στο προαύλιο της φυλακής καθώς στον χώρο υπήρχε ησυχία.
Έβαλε το χέρι της ασυναίσθητα επάνω στην κοιλιά της και κάποια δάκρυα κύλισαν από τα μάτια της.
Το κοριτσάκι της δεν βρισκόταν πια εκεί.
Τα σκούπισε γρήγορα και εξέπνευσε βαθιά.
Την σκεφτόταν συνέχεια.
Ύστερα από λίγο ο προαυλισμός τελείωσε και έπρεπε να επιστρέψουν οι κρατούμενες στα κελιά τους.
Σχεδόν όλες χάρηκαν που επέστρεψε εκτός από την Φένια και την κλίκα της.
Αρκετές πίστευαν πως ακόμα ήταν έγκυος και η ίδια της δεν το διέψευσε ενώ οι ώρες πέρασαν και στο κελί μετά το μεσημεριανό έπαιζε στις ειδήσεις πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση της Άννας.
Εκεί το πράγμα ξέφυγε.
Την κοιτούσαν όλες περίεργα ενώ η Μαρία προσπαθούσε να την απασχολήσει συζητώντας άλλα θέματα ενώ η ίδια της έκανε πως δεν έβλεπε καθώς είχε πάρει τα απαραίτητα ώστε να μπορέσει να δώσει το γάλα για την μικρούλα της αργότερα που είχε το επισκεπτήριο από την Αγγελική και είχε ήδη κανονίσει τα πάντα.