Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 15

Pov: matthy
Vandaag gaan raoul en ik testen of ik autisme heb. Ik heb er echt geen zin in. Maar het is wel lief van roel dat hij dat wil doen. Ik zit nu nog even op de bank want roel is er nog niet. We hebben de afspraak om 14:00 en het is nu 12:37. Dus ik moet nog even wachten. Roel zou hier om 13:20 zijn want dan kunnen we rustig aan doen. Het is toch heel dicht bij mijn huis. Ik heb nog niks gegeten eigenlijk maar dat maakt niet uit. Ik doe dat wel vaker. Dan heb ik gwn geen zin in eten of al die stemmetjes nemen mijn gedachten over. Dat ik maar beter niet kan eten want dan word je dik. Dit is de laatste tijd elke dag. Maar het scheelt dat ik niet meer thuis woon, want dan krijg je op je kop van je ouders dat je moet eten. Wat ik wel snap, maar het is beter zo. Ik kijk weer naar de tijd en het is 13:15. Nog 5 min. Ik ben zo zenuwachtig. Ik ga nog even naar de wc en dan is roel hier wel denk ik.

Pov: roaul
Ik ben onderweg naar matthy. Want ik heb een afspraak gemaakt om te testen of die autisme heeft. Ik wil het weten want dan kan ik maar ook de andere er rekening mee houden. Ik ben bij matt en parkeer mijn auto nog even. Want we kunnen nog wel even wachten. Ik stap uit de auto en loop naar de voordeur. Ik bel aan en er word snel open gedaan door matt. "Hey matt" zeg ik terwijl ik naar binnen loop. "Hey" zegt hij. Ik merk gwn al gelijk aan zijn stem dat hij zenuwachtig is. "Gespannen?" Vraag ik. Hij knikt zacht. "Komt goed! Echt waar, ze gaan eerst je bloed afnemen voor de zekerheid nu we er toch heen gaan en dan ga je de test doen." Zeg ik. Hij knikt. Ik weet zeker dat hij het kan. Hij is sterk.

Pov: matthy
Kut kut kut. Een prik? Ik begin sneller te ademen maar roel heeft het niet door. "Kom je matt, we gaan. Ben je oké?" Vraagt hij. Kut hij heeft het door. "Uhm ja we gaan, ik ben oké" zeg ik. Hij knikt en loopt al naar de gang. Niemand weet het maar ik ben echt doodsbang voor naalden. Mijn moeder heeft ooit een naald gekregen en toen 2 dagen later was ze dood. (Geen idee of dat kan maar hier kan het! 😂). Dus sindsdien durf ik niks meer. Ik sla alle prikken over. Maar nu moet het. Stel er gebeurt hetzelfde als bij mijn moeder? Dan ben ik weg. Weg van deze aarde. Al vind ik dat Stiekem helemaal niet erg. Het zou best fijn zijn als je helemaal niks meer voelt en denkt. Dat gevoel ken ik niet. Ik weet teminste niet of ik dat vroeger voelde maar ik heb het sinds mijn 14de al niet meer gevoelt. "Matt we zijn er" zegt roel. Ik kijk op en knik. We stappen de auto uit en lopen naar het gebouw. Mijn hart zit in mijn keel. Ik ben echt bang dat ik flauwval of hetzelfde gebeurt als mijn moeder. Geen van bijde mag gebeuren. Teminste als ik nu dood ga ben ik wel bij mijn moeder en vergeet ik alle pijn die ik nu hem. Mentaal en fersiek.

Pov: raoul
Ik weet dat matt gespannen is maar het valt echt mee. Ik heb dit als kind zo vaak moeten doen. We zijn binnen en ik loop even naar de balie om te zeggen dat we er zijn en een afspraak hebben. "We hebben een afspraak voor matthyas het lam" zeg ik wijzend naar matt die zich achter mij verstopt. De vrouw achter de balie typt iets in en zegt dan "Ja klopt, voor bloedprikken en testen op autisme zie ik" ik knik. "Mooi dan mag je in de wachtkamer gaan wachten" zegt ze. "Top dank u wel" zeg ik. We lopen samen naar de wachtkamer en ik zeg even hoi tegen de mensen die hier ook zitten. Matt daarintegen zegt niks en gaat gwn zitten. Ik weet zeker dat hij autisme heeft. Anders doe je niet zo.

Pov: matthy
We zitten nu in de wachtkamer. Ik heb echt geen zin meer. Er worden allemaal mensen geroepen behalve ik. Dit maakt me nog zenuwachtiger dan dat ik al was. "Matthyas het lam" word er opeens geroepen. Roel en ik staan op en volgen de vrouw. We gaan een kamer in en ze doet de deur dicht. "Oke matthyas, je komt hier voor bloedprikken en om te testen op autisme?" Vraagt ze ter bevestiging. Ik knik zacht. Ik vind dit helemaal niks. Vooral deze plek niet. Ik kijk om me heen en er valt me iets op. Nee Nee Nee. Dit kan niet. Ik begin zwaarder te ademen en te trillen. Roel merkt het op en pakt mijn hand vast. Die vrouw ziet het ook. Kut. "Wat is er aan de hand?" Vraagt ze bezorgt. "Ik denk dat hij het spannend vind om bloed te prikken." Antwoord roel. Nee dat is het niet. Helemaal niet zelfs. "Dat is geen probleem hoor, dat zie ik zo vaak" zegt ze tegen mij. Ik schut mijn hoofd. "Is dat het niet?" Vraagt ze. Yes ze begreep het. Ik schut snel mijn hoofd. Ik blijf om me heen kijken. Ik zie dat ze me aankijkt en dan aan het denken is. "Herken je de kamer?" Vraagt ze. Ik knik snel. Raoul kijkt me vragend aan. "M-m-m- mama" zeg ik stotterend. Roel begrijpt het nu. "Ik denk dat hij bedoelt dat zijn moeder hier is overleden" zegt roel. Ik knik. "Ohw het spijt me uhm" ze gaat naar de telefoons en tikt een nummer in. Ze komt na 3 min terug. Ik ben nogsteeds niet rustig. Ik wil uit deze kamer en wel nu. "We kunnen een andere kamer krijgen. Kom maar mee" zegt ze. Ik sta snel op en loop achter haar aan. We gaan zitten en ze pakt gelijk een paar spullen voor het bloedprikken. Nee Nee. Ik wil nu echt nog liever dood. "Oke meneer, ik merk dat je het zenuwachtig vind dus we doen het in stapjes goed?" Zegt ze. Ik knik maar gwn. "Je hoeft echt niet bang te zijn dat het pijn doet hoor! Collega's zeggen altijd dat je kleine teen stoten pijner doet" zegt ze. Dit kalmeert me wel een beetje maar zeker niet helemaal. Ze ontsmet nu eerst mijn arm. "Oke heb je een voorkeur aan welke kant je het liefst wil of maakt je het niet uit?" Vraagt ze. Ik schut mijn hoofd. "Maakt niet uit" zeg ik zacht. "Oke top" ze doet me rechter arm want dat is makkelijker voor haar denk ik. Ze pakt de naald en wacht nog even. "Je kunt uw ogen dicht doen. Wilt u dat ik aftel?" Vraagt ze. Ik knik en doe mijn ogen dicht. "Oke 3...2...1.." voor ik het weet voelde ik de prik al. Dit viel best mee. Ik had erger verwacht. Ik hou wel mijn ogen dicht want ik hoef het niet te zien. "Klaar" zegt ze. "Nou dat viel mee toch matt?" Vraagt roel. Ik doe mijn ogen open en knik zacht. Nu komt het andere. Testen.

Waarom moet dit allemaal.......

--------------------------------------------------------------

1237 woorden.

Hey hey, ik merk dat ik 2 verhalen bijhouden moeilijk vind dus willen jullie even in de reacties zetten met welk boek ik door moet gaan en met welke ik alleen echt poost als ik echt tijd heb om te schrijven!! Alvast bedankt! 🫶

Ik vind dit echt een saaie deel dus sorry daarvoor! De andere worden hopelijk leuker!!

Tot bij Deel 16 🩵