Zorgen Om Niks....Toch?? // Mabbie

hoofdstuk 22

Pov: robbie
Het is al weer de volgende avond en ik ben onderweg naar Schiphol. Ik heb de andere helemaal niks gezegt behalve tegen raoul maar dat komt allemaal later wel. Ik wil nu eerst weten of matt wel oké is en waarom hij tf in Amerika is en wat hij daar moet doen. Ik ben na 45 min rijden eindelijk aangekomen met al mijn spullen en ik loop direct naar het vliegtuig want ik was iets te laat. Ik voel me nu een beetje koen maar goed. Ik stap het vliegtuig in en ga bij de plek naast het raam zitten want ja ik was zowat de 1ste die het boekte. Na nog 10 min wachten gaat de vliegtuig eindelijk opstijgen. Ik doe mijn oortjes in, nu 10 uur stilzitten.

Pov: matthy
Ik sta nog stokstijf voor het hoteldeur die ik eigenlijk weer wil dicht doen. "Hoi matthyas, dat is lang geleden he" zegt hij. De persoon die mijn hele leven heeft veranderd. De persoon die mijn leven op de middelbare school zuur heeft gemaakt. Die staat nu voor mijn ogen. Ik had gezworen naar hem dat ik hem nooit meer ging zien. En toch sta ik hier. "Je hebt me snel gevonden, dat vind ik best knap van je" zegt mark. Ik draai met mijn ogen. Wat ik beter niet had kunnen doen want een paar seconden na dat ik dat deed voelde ik een hand op mijn wang. Ik pak mijn wang vast en kijk bang naar voren. "Ik zou niet meer met je ogen rollen als ik jou was meneertje" zegt mark. Ik word naar binnen getrokken. Ik wil niet weten wat hij nu gaat doen. "Matthyas, omdat jij nog een klein kind bent moet je nu slapen, je ziet morgen maar wat we gaan doen." Zegt hij. Het is 10 uur 'savonds dus opzich vind ik het niet erg om te slapen want ik ben echt bek af. "Ik zit in de kamer hiernaast want die kamer heb in geboekt, tot morgen matthyas" zegt hij. Als ik naar mijn bed wil lopen word ik terug getrokken. "Zeggen we niks terug?" Zegt hij. Nog voor ik iets kan zeggen stomt hij me al in mijn buik. "Je gaat spijt krijgen" zegt hij. Oh nee. Dit word nog wat.

Pov: robbie
Ik stap uit het vliegtuig. Eindelijk weer staan na 10 uur zitten. Ik kijk rond. Het is echt groot maar het is al kwart over 10 dus er zijn nu weinig mensen op straat. Ik pak mijn telefoon en kijk of ik de locatie van matthy kan zien. Er staat dat hij in een hotel zit. Is hij daar alleen of is hij daar met iemand anders? Nou 1 manier om daar achter te komen, naar het hotel toegaan. Ik weet niet of je nog kan boeken maar dat zie ik wel. Ik loop zo snel ik kan, wat niet snel is met al die spullen, naar het hotel. Ik hoop zo dat matt oké is. Maar waar is het hotel? Ik kijk nog een keer op zijn locatie. Jezus dat is 2/5 uur lopen. Dat ga ik dus ff niet doen. Er rijden geen taxi's meer. Kutzooi. De enige optie is om hier ergens een hotel te boeken. Na 10 min lopen kom ik eindelijk aan bij een hotel. Ik boek 1 nacht ga naar mijn kamer. Ik pak de spullen niet uit en laat ze gwn midden in de kamer liggen. Ik doe mijn kleren uit en ga ik bed liggen. Ik kom naar je toe matt. Dat beloof ik je.

Pov: koen
Ik zit op het kantoor met raoul en milo. Ik weet niet waar robbie is en matt. Maar matt was natuurlijk 2 dagen geleden opeens boos en hij zei dat hij uit de bankzitters ging. Maar ik weet nou niet of het echt zo is of of het een grapje is. "Roel, weet jij waar robbie en matthy zijn?" Vraagt milo. Alsof hij mijn gedachten kon lezen. "Uhm ja, robbie had het mij verteld, jullie niet?" Vraagt hij. Milo en ik schudden allebei ons hoofd. Ik ben echt benieuwd wat roel heeft gehoord van robbie. Straks zegt hij dat robbie matthy zijn kant kiest en ook dus weg gaat. Dan zijn wel echt nog maar met zen 3en. Dan kun je de bankzitters wel op je buik gaan schrijven. "Robbie is achter matthy aan naar Amerika." Zegt roel. Mijn mond viel letterlijk open. Hoezo gaat matthy naar Amerika. Amerika, het land wat zo mega groot en druk is, en daar gaat matthy heen. Ik geloof er niks van. "Matthy naar Amerika? Dat kan niet" zeg ik. "Het is toch echt zo. Robbie denkt dat matthy gedwongen is om naar Amerika te gaan want hij gaat nooit uit zichzelf daarheen." Zegt roel. Nu die het zegt. Hij zat de heel lang op zijn telefoon, en ik heb gezien aan zijn blik dat het geen leuk ding was wat die aan het doen was. "Dat zou best kunnen want hij zat de hele tijd op zijn telefoon" zeg ik. "Ja en hij keek er niet blij naar ofzo" toevoegde milo erbij. Ik knik. "En met dat hij opeens boos werd, dat is echt niks voor matt" zeg ik. Raoul knikt. "Ja, ik denk dat hij gedwongen is om naar Amerika te gaan maar ook ok Ruzie te maken met ons" zegt roel. "Ey we zijn echt puzzelstukjes aan het neerleggen, denk verder na tot de puzzel af is" zegt milo. Ik lach een beetje om zijn opmerking en ga dan weer nadenken. Matthy... de berichten... Amerika... "het moet dus iemand zijn die matthy al kende" zegt roel. "Ja al langer." Zegt milo. Ik schrik op. Ik heb het. Milo en roel kijken me aan. "Miss iemand van vroeger" zeg ik. Roel die snapt het niet maar milo die schrikt ook en kijkt me aan. "Mark..." Zeggen we allebei tegelijk. Roel die kijkt ook verschrikt op. "Dit is foute boel" zeg ik. "Ja want wat die mark allemaal gedaan heeft..." zegt milo erachteraan. Ik knik.

Dat kan niemand navertellen.....

--------------------------------------------------------------

1016 woorden.

Ik had vernacht weer 1 deel geschreven dus daarom kan ik deze nu poosten.

Ik ga dagen instellen wanneer ik ga poosten en dat worden: maandag, donderdag en als het kan zondag.
Zodat jullie weten wanneer je een deel kan verwachten. Ik zet het ook in de bio.

Tot bij Deel 23 💜