DÖNENCE

3. bölüm

Yıldıza basmayı ve küçük yorumlar bırakmayı unutmayın bebisleeimm optumm iyi okumalarrr💃💃

Bacaklarımı kendime çekmiş, kafamı dizlerime yaslamış bir şekilde oturuyordum varendada. Gece olunca her yeri saran cırcır böceklerinin sesi duyuluyordu yine. Burası çok huzurluydu ama ben yalnız kalmaya pek alışkın değildim.

Arslan'la evlenirsem de hep böyle yalnız kalacağım fikriyle yüzleşmem birkaç saniyemi aldı.

İçime derin bir nefes çektim sakinleşmek adına. Yemekteki tartışmadan sonra ben kendimi buraya atmıştım ve yaklaşık yarım saattir buradaydım. Gelen giden de yoktu.

Azra'ya mesaj atsam iyi olacaktı.

Önüme bırakılan kupayla kaldırdım kafamı ve başımda dikilen Arslan'a bir bakış attım. Bir şey demeden yanıma oturdu. Uzanıp kupayı avuçlarım arasına aldım. Sıcacık kahve mis gibi kokuyordu.

"Azra'ya uyumasın beni beklesin diye mesaj atmam gerek."

"Kimsenin evinde kalamazsın Ayliz." Dedi Arslan bu konudan sıkılmış gibi solurken. Omuz silktim.

"Babamlar çoktan uyumuştur. Bahçeye bile giremem kapı kilitli... Mecbur oraya gitmeliyim."

Arslan bardağının etrafında parmağını gezdirirken derin bir iç çekti.

"Yatağım büyük."

Gözlerimi kırpıştırdım. Ne demekti yani bu!? Birlikte mi yatacaktık?

"Ne?" Dedim afalladığım yüzümden belli olurken. Arslan bu halime güldü. Belki de alay etti, bilemiyorum.

"Dalga geçiyorsun benimle!" Dedim kaşlarımı çatıp kafamı soluma çevirirken.

"Birlikte mi yatmak istiyorsun?" Dedi alay kokan sesiyle. Kaşlarımı çattım.

"Hayır, ne münasebet!?" Dedim hemen karşı çıkarak. Bugün ikinci defa elleri saçlarıma dokundu. Derin bir nefes çektim içime.

"Yatamaz mıyız?" Dedi kafasını hafifçe bana yaklaştırırken. Hafifçe yan dönüp yüz yüze gelmemizi sağladım. Bir karış ya var ya yoktu yüzlerimiz arasında. Bakışları yüzümde dolaştı ben konuşana kadar.

"Yatamayız." Bir şey yapmayacağını bilmemin cesaretiyle hafifçe yaklaştım yüzüne ve alay edercesine mırıldandım. "Sen korkarsın..."

Bakışları kısa bir an dudaklarıma düştü. Bir süre oyalandı orada. Bende dolgun dudaklarına çevirdim gözlerimi. Ne kadar güzel duruyordu farkında mıydı? Ne vardı şimdi öpse? Belki de öperdi. Hiç bu kadar uzun süre bakmamıştı daha önce.

Ortamın gergin havası vücudumu sararken hiç yaşamadığım bir his baş gösterdi. Yaktı kül etti beni. Saniyeler geçtikçe daha da heyecanlandım.

Aralık dudaklarını birbirine bastırdı biraz kendini geri çekti. Uzanıp kahvesinden bir yudum aldı ve bakışlarını başka bir yere dikti. Bir şey demeden bende karşıya çevirdim bakışlarımı. Farklı bir sonuç beklememek gerekirdi.

Bir süre bu aradaki hava dağılsın diye sessiz kaldık.

"Sözlenmeden önce, böyle olacağını hiç düşünmemiştim." Dedim daha fazla içimde tutamayarak. Bir yerden girmem gerekiyordu artık konuya. Sorun neyse çözmeliydik.

"Sözlenmeden önce de aynıydım Ayliz. Sana farklı olacağını düşündüren neydi?"

"Bi ilişkimiz olduğunda düzelirsin sanmıştım." Dedim hiç düşünmeden. Bir anda göz göze geldik.