Αναστασία

Νοσοκομείο

"Αφροδίτη μου? Αγάπη μου? Χρειάζεσαι κάτι? Σου αρέσει το παγωτό σου? Θέλεις μήπως κάτι άλλο?" Ρωτάει ο Αχιλλέας κάπως αγχωμένος την κόρη του την γλυκιά Αφροδίτη και εκείνη σηκώνει το βλέμμα της και κοιτάζει τον πατέρα της ενώ πειράζει το παγωτό της στο μπολάκι της.

"Όχι Αχιλλέα μην ανησυχείς. Καλά είμαι. Σε ευχαριστώ. Μου αρέσει πολύ το παγωτό μου. Λατρευω το παγωτό φράουλα." Απαντάει η μικρή κάπως αγχωμένη.

Μάλλον επειδή έχει μαζευτεί το μισό σόι που δεν έχει γνωρίσει και όλοι την κοιτάζουμε.

Εδώ είμαστε εγώ, οι ξαδέρφες μου, και τα τρία από τα τέσσερα αδέλφια του Αχιλλέα. Όπως και τα μικρά ξαδερφάκια της.

"Σου άρεσαν τα δωράκια σου?" Την ρωτάω και εγώ και εκείνη καθαρίζει τον λαιμό της.

"Ναι κυρία Αναστασία. Μου αρέσουν πολύ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Λατρευω τα ρούχα. Ειδικά αυτά... Είναι τα πιο όμορφα ρούχα που έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Ανυπομονώ κάποια στιγμή να τα φορέσω." Μου απαντάει ενώ χαμογελάει λιγάκι.

"Χαίρομαι αγάπη μου. Αλλά μην με λες κυρία Αναστασία. Αναστασία σκέτο. Μην με ντρέπεσαι. Και εγώ καινουρια είμαι στην οικογένεια." Της λέω ευγενικά.

"Ναι... Και εκείνη ήταν επίσης ένα χαμένο μέλος της οικογένειας." Λέει η Βαλεντίνα και αμέσως η Δέσποινα της κάνει νόημα να κάνει ησυχία για να μην παρεξηγηθεί λογικά η μικρή.

"Αγάπη μου όχι τέτοια λόγια μπροστά στην μικρή." Την μαλώνει και η Βαλεντίνα μουτρωνει λιγάκι.

"Που ήσουν εσυ? Δεν σου είχε πει η μαμά σου οτι εχεις μπαμπά?" Με ρωτάει αθώα.

Τι να της απαντήσω τώρα εγώ?

"Μην πεις την αλήθεια." Λέει ο Παναγιώτης σιγά στο αυτί μου το αυτονόητο.

"Ας πουμε πως ναι." Απαντάω εγώ τελικά.

"Είστε πολύ μεγάλη οικογένεια πάντως. Η μαμά δεν είχε αδέλφια. Εσείς είστε πολλά." Σχολιάζει η μικρή.

"Ναι κάποιοι άνθρωποι ξέρουν ποτέ να σταματάνε για αυτό. Σε αντίθεση με τους γονείς μας." Λέει η Χρύσα και αμέσως ο Αχιλλέας και η Βαλεντίνα γυρνάνε και την κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.

"Τι? Μέσα σε δέκα χρόνια έκαναν πεντε παιδιά. Και όλοι ξέρουμε γιατί σταμάτησαν." Εξηγεί την σκεψη της και ναι... Αυτό βγάζει νόημα.

"Γιατί σταμάτησαν?" Συνεχίζει να ρωτάει η μικρή.

Όλο απορίες είναι αυτό το παιδί.