Αναστασία

Η αλήθεια

''Ουάου... Και όταν κοιμάσαι οι βλεφαρίδες σου φαίνονται μεγάλες..." Ακουω την Δηιδάμεια να μου λέει και αφήνω μια ανάσα κουρασμένος.

"Δεν είναι και τόσο μεγάλες..." Απαντάω και εκείνη αμέσως απομακρύνεται από κοντά μου. Κρίμα... Και τόση ώρα μύριζα το υπέροχο άρωμα της.

"Είναι μεγάλες... Τεράστιες οι βλεφαρίδες σου... Είναι τέλειες... Τονίζουν τα μάτια σου..." Λέει εκείνη και ανοίγω τα μάτια μου κουρασμένος. Νυστάζω.

"Επίσης νόμιζα ότι κοιμόσουν. Είσαι ώρες εκεί ξαπλωμένος με κλειστά μάτια. Και ακίνητος." Σχολιάζει και τρίβω τα μάτια μου με τις μεγάλες βλεφαρίδες τους από πάνω όπως λέει και η Κοκκινοσκουφίτσα από εδώ.

"Δεν μπορώ να κοιμηθώ στο πάτωμα ενός ασανσέρ. Αλλά επειδή έχω πολύ δουλειά το πρωί που θα βγουμε απο εδω λέω να ξεκουραστώ λιγάκι αλλιώς δεν θα μπορώ να ανταπεξέλθω." Απαντάω και με κοιτάζει με απορία.

"Θα πας κατευθείαν για δουλειά?" Με ρωτάει.

"Οχι θα πάω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να αλλάξω ρουχα. Μετά θα πάω στο μέρος που θα γίνει το event. Είμαι ο πρόεδρος και δεν γίνεται να λείπω από τις ετοιμασίες. Αν πάει κάτι λάθος ο πρώτος που θα ευθυνεται θα είμαι εγώ." Της εξηγώ.

"Τουλάχιστον... Αυριο που θα πάνε όλα καλά θα είσαι και ο πρώτος που θα του πουνε μπράβο." Λέει με ένα γλυκό χαμόγελο για να με κάνει να νιώσω καλυτερα και χαμογελάω. Είναι μια γλύκα γενικά η μικρή κόκκινη γλωσσοκοπανα.

"Αυτο δεν ισχυει. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να βγαίνω εγώ μπροστά αλλά δεν θα είμαι εγώ αυτός που έχει ράψει τα ρουχα... Τα έχει αναδείξει έχει στήσει το όλο σκηνικό και γενικά έχει κάνει όλες τις χειρωνακτικες εργασίες. Μπορεί να τα έχω συντονίσει εγώ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Οι υπάλληλοι μου είναι αυτοί που ευθύνονται για όλα τα καλά της εταιρείας." Της λέω και την βλέπω να με κοιτάζει με θαυμασμό.

"Ουαου. Εισαι τόσο καλός με όλους τους υπαλλήλους σου... Εκτός από εμένα τις περισσότερες φορές." Σχολιάζει και γελάω ξανά.

"Ναι αυτό είναι αλήθεια... Αλλά δεν φταίω εγώ. Με προκαλείς. Επίσης η φατσουλα σου όταν εκνευρίζεσαι είναι ότι καλύτερο." Την κοροϊδεύω και μουτρωνει ξανά. Είναι ότι πιο γλυκό υπάρχει.

Πως γίνεται να έχει κάποιος τόσο τέλεια μαγουλάκια με λακάκια... Και αυτά τα ματάκια της... Τόσο μα τόσο μεγάλα... Και ζωηρά... Πάντα τα συναισθήματα της αντανακλούν στα ματάκια της και αυτό είναι τέλειο...