Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 6

Pov Fenne

Eindelijk! We zijn er! De auto rijdt door een grote geopende poort heen, de oprit op van het grote vakantiehuis. Met een mond vol tanden staar ik stilletjes naar het grote huis. Wow! Dit is echt prachtig. Het huis is echt mega groot, met heel veel ruimte er om heen. "Wauw!" Hoor ik de rest ook zeggen. Hoe dichterbij we bij het huis kwamen, hoe mooier de natuur werd. Het platte Nederland hadden we als snel ingeruild voor de heuvels, bossen en bergen in de Ardennen.

Matthy parkeert de auto en we stappen uit. "Zo hé hé. We zijn er." Zegt Matthy als hij zich even even uitrekt. Zachtjes glimlach ik naar hem voordat ik mijn tas uit de auto haal en hem op mijn rug doe. Ik gooi de deur dicht van de auto en kijk nog is een keer om me heen. Op de oprit staan al best wat auto's en ik zie de auto van Sam er ook al staan, wat betekend dat zij er ook al zijn. Fijn, want dan is mijn koffer er ook, denk ik bij mezelf.

Met een zachte zucht loop ik weg bij de auto. Zo, dat heb ik ook weer overleefd. Een bijna 3 uur durende autorit met een meid, die niet op kon houden met praten. Een jongen in de passagiersstoel die tegen haar terug praatte en dan nog de jongen met de blauwe ogen en blonde haren, die ik trouwens niet veel heb horen praten.

"Fenne!" Hoor ik iemand roepen. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie Sam bij zijn auto staan. Ik loop naar hem toe. "Hier is je koffer." Zegt hij als hij mijn koffer uit zijn auto haalt. "Dankje." Zeg ik en pak mijn koffer bij het handvat vast. Met een rollende koffer in mijn hand loop ik richting het huis. Aan de voorkant van het huis zit een hele grote deur, die wagenwijd open staat. In de gang ligt een grote verzameling aan koffers en tassen en het ziet er na uit alsof die heel snel zijn neer gesmeten. Met een beetje moeite loop ik er om heen door een geopende deur heen, waardoor ik in een grote woonkamer terecht kom. In de woonkamer staan twee grote hoekbanken, waar denk ik dat we met zijn alle wel oppassen. Voor de rest ziet de woonkamer er heel gezellig uit, door de lampjes die veel sfeer geven en accessoires die in de kasten staan. Ook komt er veel licht binnen, door de grote ramen aan de zijkant. Ik loop naar het raam toe en kijk naar het mooie uitzicht. Mijn ogen worden nog groter als ik de tuin nog eens goed bekijk. De tuin heeft een groot, groen grasveld en zelfs een zwembad. "Cool, hé." Zegt een meisje met mooi blond haar enthousiast als ze naast me komt staan. Ik knik lachend mijn hoofd en even moet ik nadenken om weer op haar naam te komen, maar al snel komt haar naam naar boven. Evi. Haar naam is Evi. "Heb je de keuken al gezien? Die is namelijk ook heel groot." Vertelt Evi als ze naar de keuken wijst en ik schud mijn hoofd. "Nee, nog niet." "Nou, dat zou ik dan maar even doen. En daarna moet je een kamer gaan claimen, voordat er geen meer over zijn." Zegt Evi met een glimlach voordat ze de woonkamer uitloopt.

Aan de woonkamer zit dus een hele grote witte keuken vast. Mijn hand laat ik even over het aanrecht heen glijden en bekijk de keuken even goed. Ik laat daarna de woonkamer weer achter me en loop met mijn koffer in mijn hand de trap op, op zoek naar een slaapkamer. Boven aan de trap hoor ik al veel geluiden van de andere die al een kamer hebben geclaimd. Ik loop de lange gang door en open de eerst gesloten deur aan mijn rechterhand. Ik open de deur en er komt een badkamer te voorschijn. Dat is niet wat ik zoek, wel handig om te weten, maar niet wat ik nu zoek. Ik sluit de deur weer en loop een klein stukje verder. Met mijn hand open ik de volgende deur en ik zie een tweepersoonskamer met 2 losse bedden. Precies wat ik zocht en nodig had. Ik loop verder de kamer in en zet mijn tas op de grond neer. Aan elke kant van de kamer staat een bed en een kast. Tussen de 2 bedden zit een raam die uitzicht heeft op de oprit, waar de auto's staan. Ik weet niet of er nog iemand bij mij op de kamer komt, dus ik kies alvast voor het rechter bed en zet mijn koffer aan die kant neer. Met een zucht laat ik mezelf op het bed ploffen. "Hé hé, ik ben er." Zeg ik hardop tegen mezelf en staar naar het plafond.

Na 10 minuten staren, besluit ik om alvast mijn koffer uit te pakken. Dan heb ik dat alvast gedaan. Ik leg mijn koffer op mijn bed neer en haal alles eruit en leg het in de kast. Al snel ben ik klaar en zet mijn koffer naast mijn bed neer. Mijn telefoon pak ik van het bed af, stop hem in mijn broekzak en loop mijn kamer uit. Ik loop door de gang en op het moment dat ik de trap af wil lopen, komt Sara een kamer uit gelopen. "Hey Fen!" Roept ze vrolijk als ze me ziet. "Hey." Glimlach ik naar haar. "Welke kamer heb je?" "Die." Vertel ik haar wijzend naar de laatste deur aan de rechterkant. "Is ie goed gekeurd?" "Ja hoor, hij is helemaal prima." Vertel ik haar als we samen naar beneden lopen.

Beneden aangekomen lopen we de keuken in. "Wil je ook wat drinken, Fen?" Vraagt Sara als ze de koelkast open doet. "Ja, lekker. Doe maar een glas cola." Sara knikt haar hoofd, waarna ze 2 glazen drinken inschenkt. Ik bedank haar en met mijn glas cola in mijn hand, loop ik naar buiten toe. Waar ik op de loungeset ga zitten. "Zo, hé hé. Ik zit." Zucht Sara als ze naast me komt zitten. "Zwaar hé." Lach ik naar haar en ze knikt oververmoeid haar hoofd. "Ja, mijn leven is zo zwaar." Zegt Sara met een zeurende stem. Ik begin nog harder te lachen en Sara doet gezellig met me mee.

"Saar, kan je even komen?" Sam komt de tuin in gelopen en kijkt Sara vragend aan. "Ja, kom eraan." Ik kijk toe hoe Sara haar glas op de tafel zet, op staat van de bank en de tuin uitloopt. Mijn eigen glas zet ik ook neer op de tafel, waarna ik mezelf comfortabel maak op de bank met mijn benen omhoog gekropen. In een hoekje gedoken, kijk ik de tuin rond. Toen we net de tuin in kwamen lopen, waren een paar jongens samen een balletje aan het trappen. 1 voor 1 bekijk ik elke jongen, tot ik bij de jongen met blonde haren kom, die hard achter de bal aan rent richting het doel. Hij heeft zich omgekleed naar een voetbalbroekje en een ander t-shirt. Ik weet niet hoe het komt, maar elke keer als ik naar hem kijk, blijft mijn blik altijd langer bij hem hangen dan ik eigenlijk wil en ik ken hem nog maar een paar uur. Hoe krijg je het voor elkaar Fenne? Misschien is het zijn blonde haren, blauwe ogen of zijn glimlach die hij me vanmiddag gaf. Ik heb geen idee. Eigenlijk wil ik hier helemaal niet over na denken. Dat zeg ik elke keer tegen mezelf, maar toch luister ik er niet naar. Ik heb helemaal geen vriend nodig, het is prima zo. Ik had er de laatste tijd ook helemaal geen tijd voor om met iemand samen te zijn, ik was alleen maar aan het werk. Als ik met iemand samen ben dan wil ik wel echt heel graag alle tijd in die persoon stoppen die ik heb en dat kon niet echt de laatste periode.

Zonder dat ik het door heb staar ik al een tijdje naar de blonde jongen die over het gras heen rent. Ik schud mezelf uit mijn gedachten en kijk snel weg, maar dat kan niet zonder 2 secondes oogcontact met hem. Shit, betrapt. Een beetje verlegen pak ik snel mijn telefoon erbij om te kunnen verbergen dat ik lichtelijk blozende wangen heb gekregen. Ik doe net alsof ik niet naar hem staarde en hij mij niet heeft betrapt. Heel geïnteresseerd kijk ik naar een filmpje op insta van een kat die van een keuken afvalt. Ik heb dit filmpje al 2 keer gezien, maar ik doe net alsof dat niet zo is.

"Fen, kan je even komen helpen?" Ik kijk op van mijn telefoon als ik mijn naam hoor. Ik draai mijn hoofd naar waar het geluid vandaan kwam en zie Sara staan achter de bank met in haar handen 2 boodschappentas. "Ja, ik kom." Zeg ik als ik van de loungeset af stap en achter haar aan naar binnen loop, richting de keuken. Zo ben ik toch is even goed gesaved uit deze  ongemakkelijke situatie van daarnet. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik begin met het uitpakken van een boodschappentas.