Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 35

"Ah, yes die zit dicht." Puffend kom ik overeind en kijk naar mijn koffer die voor me op de grond ligt. Na 5 minuten ploeteren en zwoegen is hij eindelijk dicht. Ik weet niet hoe het komt maar op de heenreis gaat mijn koffer altijd goed dicht, maar op de terugweg moet ik altijd zoveel moeite doen. Met de achterkant van mijn hand haal ik wat kleine zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd vandaan. Ik heb het er helemaal warm van. Voordat ik de kamer verlaat, check ik alle hoeken en kasten van de kamer of ik echt niks ben vergeten. Ik laat nog 1 diepe zucht en pak dan mijn tas die ik op mijn rug doe, waarna ik het hengsel van mijn koffer vast pak om hem mijn kamer uit te rijden. Na 1 week hier in de ardennen te zijn geweest, is het weer tijd om naar huis te gaan.

Ik rol mijn koffer door de gang heen, richting de trap. In de hal zie ik al een hele berg aan koffers en tassen staan. Ik zet mijn koffer en tas erbij en loop de woonkamer in om samen met Julia de keuken en woonkamer op te ruimen en schoon te maken voordat we weggaan. Ondertussen kletsen we een beetje met elkaar over van alles en nog wat. "Moet jij volgende week gelijk weer aan het werk?" Ik kijk op van het gele doekje die ik in mijn handen heb om het aanrecht schoon te maken. Als ik op kijk zie ik Julia haar hoofd schudden. "Nee, ik heb nog 2 weken vakantie." "Fijn, ga je nog wat leuks doen?" Vraag ik door en haal ondertussen het doekje over het gasfornuis heen. Zoals het er nu uit ziet is die de hele week nog niet schoongemaakt, echt super smerig. "Mijn oudere zus gaat volgende week trouwen, dus daar moet ik nog veel voor regelen." "Aw, wat leuk!" Met een grote glimlach knikt Julia haar hoofd. We praten nog even en al snel is alles schoon.

Ruim een half uur later wordt de deur van het huis gesloten. De vakantie in de ardennen is voorbij en nu is het tijd voor de terugreis naar huis. Voordat we kunnen vertrekken moeten de spullen nog in de auto's worden gestopt. Waarom dat niet gelijk is gedaan, heb ik geen idee van. Mijn logica zou zijn dat we weer met dezelfde persoon meerijden als op de heenweg. Maar misschien denkt iemand van de groep daar anders over. "Hoe gaan we dit doen?" Vragend wijst Niels naar de koffers en tassen die voor de deur liggen. "Uhm, weer op dezelfde manier als op de heenweg denk ik." Beantwoordt Sara op de vraag van Niels. "Nee, daar heb ik echt geen zin in. Ik ga echt niet nog een keer bij hun in de auto." Zegt Sascha wijzend met haar wijsvinger richting mij en naar Matthy die wat verderop staat. Een korte stilte valt over de groep heen. Iedereen kijkt verbijsterd naar Sascha na haar opmerking. "Nou, dan ga je toch lekker lopen." Zegt Niels al snel. Aan de toon van zijn stem is te horen dat hij er helemaal klaar mee is. Ik denk met deze vakantie, maar al helemaal met Sascha. Het leek wel alsof hoe dichterbij het einde van de vakantie naderde, hoe erger Sascha werd met zeuren. Echt helemaal niks was goed genoeg voor haar en daar word je echt moe van. Naast me hoor ik Rick grinniken om zijn opmerking, maar als ik naar Sascha kijk is ze van de opmerking niet gediend, dan moet je maar niet zo zeuren.

"Je mag bij ons, maar dan wil ik je niet horen zeuren." Evi kijkt Sascha streng aan en Sascha knikt dan maar haar hoofd. Ze vindt waarschijnlijk dat ze geen betere keuze heeft. Ze pakt haar spullen en loopt dan achter Evi aan naar de auto. Ik kijk weg van Sascha en vang de blik van Matthy op die al naar me keek. Hij beweegt zijn hoofd met een zacht knikje naar achteren als gebaar dat ik met hem mee moet komen. Ik knik mijn hoofd en wil mijn koffer vastpakken maar Matthy is me net voor. "Laat mij maar doen." "Dat kan ik ook zelf." Ga ik tegen hem in en wil de koffer weer pakken. "Heb je deze pistolen gezien?" Matthy verschuift zijn t-shirt een stukje omhoog, waardoor zijn bicep te voorschijn komen. Ik knik lachend kort met mijn beginnende rode hoofd. "Die moet ik dan ook gebruiken, hé." Matthy schenkt me een knipoog en ik schud lachend mijn hoofd, waarna ik achter hem aanloop richting de auto. Matthy legt de koffer achterin de kofferbak en ik loop naar de passagiersdeur om voorin te kunnen zitten. Maar jammer genoeg heb ik deze keer pech. Rick is me voor en zit al voorin in de passagiersstoel. "Hé." Komt er uit mijn mond. "Wat is er?" Matthy steekt zijn hoofd boven de auto uit. "Rick zit al voorin." Met een kleine pruillip kijk ik Matthy aan, waardoor hij moet lachen. In mijn ooghoek zie ik iemand bewegen. Rick schud lachend zijn hoofd en steek dan zijn tong naar mijn uit. Nep beledigd kijk ik hem aan, waarna ik zuchtend achterin plaats neem.

Voordat ik mijn gordel vastdoe geef ik nog klap tegen het achterhoofd van Rick. "Hé, waar is dat voor nodig?" Verontwaardigd draait Rick zich om in de stoel. Ik haal mijn schouders op en zeg dan op een verwende kinderstem; "Omdat je voorin bent gaan zitten en dat wilde ik." Om het nog wat meer te overdrijven sla ik mijn armen over elkaar heen en zak wat terug in de stoel. "Ah, pech voor jou, ik was lekker eerder." En met dat gezegd te hebben draait hij zich weer om. "Owja, ik moet ook weer tanken." Mompelt Matthy net hard genoeg om het te kunnen horen. Ik grijp gelijk mijn kans om te zeggen; "Als we dan stoppen bij het tankstation dan gaan we ruilen van stoel, Rick." Met een trots gezicht kijk ik naar de jongens en al snel zie ik Matthy knikken. "Ja, dat is goed idee." "Wat?" Komt er met een verbaasde toon uit de mond van Rick. "Bro, dat kan je niet maken dan voel ik straks mijn benen niet meer. Dan heb ik straks slaap benen." Zeurend kijkt hij Matthy aan, die al snel begint te grinniken. "Dan wens ik ze alvast weltrusten." Een zachte lach verlaat mijn mond. Die twee zijn zo grappig om met elkaar te zien. "Ik heb een goede deal. Bij het tankstation haal ik zo'n lekker bakkie koffie voor jou en dan ga jij achterin zitten, zodat Fenne voorin kan zitten." "Dan wil ik er ook een broodje bij." "Oke, deal." De handen worden geschud om de deal te sluiten. Nog voordat Matthy de auto de weg opstuurt, draait hij zijn hoofd kort om. "Zit je goed vast?" Vragend kijkt hij me aan en ik knik glimlachend mijn hoofd. Matthy schenkt me een glimlach terug samen met een dikke knipoog. Blozend draai ik mijn hoofd weg. Ik denk niet dat ik ooit kan wennen aan zijn knipoogjes. Als het aan mij ligt dan word ik elke keer rood.

"Ah, wat lekker dit zeg, lekker rustig en stil." Rick zakt nog wat meer naar onderen in zijn stoel en zucht te vrede. Een zachte grinnik verlaat mijn mond als ik weet waar Rick op doelt. Hij vindt het natuurlijk zo fijn dat Sascha niet bij ons in de auto zit. Die kletste echt de oren van je hoofd af en praatte constant over zichzelf. "Lekker, hé." "Mhmm, eigenlijk vind ik het helemaal niet zo erg dat Sascha niet bij ons in de auto wilde zitten. Nu is het lekker rustig." Ik knik mijn instemmend mijn hoofd en staar dan naar buiten via het raam. Toen Sascha dat zo zei en naar mij en Matthy wees, voelde ik wel een zo'n kleine pijnschok door mijn lichaam heen komen. Ik vond het niet leuk om te horen, maar nu ik er zo over na denk, is het gevoel wederzijds. Zij hoeft ook niet bij ons in de auto. Ik zou me namelijk niet zo om me gemak voelen en niet mezelf kunnen zijn.