Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 29

"Ow, kijk nou wat een leuke dingen allemaal." Sara loopt helemaal vrolijk de winkel binnen. We zijn op dit moment lekker aan het shoppen in haar favoriete winkel. Nadat iedereen eindelijk een keer zijn bed uit was gekomen, hadden we het idee om even lekker naar het dichtstbijzijnde stadje te gaan om daar even rond te wandelen en misschien nog wel iets leuks te kopen. De mannen hebben alleen wel net besloten dat de vrouwen maar hun eigen weg moesten gaan en zij wel ergens op een terrasje gingen zitten om nog meer bier te kunnen bestellen. Tja, dat zijn mannen... die snappen niks van shoppen.

"Kijk deze dan." Sara houdt een wit jurkje omhoog en ik knik enthousiast mijn hoofd. "Die is echt super leuk!" "Ik denk dat ik hem zo wel even ga passen." Sara draait hem nog een paar keer rond en loopt dan verder de winkel in. Ik loop een beetje achter Sara aan. Met mijn vingers glijd ik over de kledingrekken heen en pak hier en daar een kledingstuk vast om het wat beter te bekijken, maar het dan toch weer terug te hangen. Er hangen wel leuke dingen in de winkel, maar of ik mezelf het nou ook echt zie dragen, ik weet het niet.

Oke, ik neem mijn woorden terug. Ze hebben toch wel een paar leuke dingen in deze winkel. Ik sta bij een tafel die midden in de winkel staat. Er liggen allemaal leuke topjes met printjes en leuke kleurtjes. Gewoon helemaal geweldig. Ik kies er twee uit en leg die tevreden over mijn arm heen. Ik kijk op van de tafel en wil net verder lopen, als ik een hand enthousiast naar me zie zwaaien.

"Fen! Is dit niet iets voor jou?" Sara houdt een zwart jurkje omhoog. Ik zet een paar stappen dichterbij en pak met mijn hand jurk vast. Het stofje voelt heel fijn aan mijn vingers. Ik bekijk het jurkje van top tot teen en knik dan mijn hoofd. "Ja, hij is leuk." Als ik zo kijk, zou de jurk net boven mijn knieën komen dus dat is de perfecte lengte. Ik pak het jurkje van haar over en hang het over mijn arm heen. Ik draai me weer om, om verder te zoeken naar iets leuks, als ik Kim en Sascha de winkel binnen zie lopen. Ik wil net wegkijken, maar zie aan hun gezichten dat ze me al hebben gezien, dus doen alsof ik ze niet herken heeft al geen zin meer. Jammer weer... gelukkig voor mij lopen ze door zonder iets te zeggen, maar hun ogen zeiden eigenlijk al genoeg.

"Zullen we naar de paskamers gaan?" Met een berg aan kleren over haar arm heen kijkt Sara me aan. "Ja, is goed." Ik knik mijn hoofd en loop dan achter haar aan, naar de paskamers. Daar aangekomen, is het best druk. "Zal ik in deze gaan en jij in die?" Sara wijst naar het lege pashokje aan haar rechterkant en dan naar het pashokje wat verderop. "Prima." Antwoord ik en loop dan naar het lege pashokje. Binnen in het hokje trek ik het gordijn achter me dicht en leg alle spullen op het bankje neer. Ik haal mijn tas van mijn schouder af en werp een blik in de spiegel. Zo, ik ben rood! Met rode wangen kijk ik mezelf aan. Het is eigenlijk ook niet gek, het is echt super warm hier.

"Fen, ben je al klaar?" Vraagt Sara die aan de andere kant van het gordijn staat. "Ja, bijna." Roep ik en trek het eerste topje goed. Ik maak het gordijn open en Sara komt te voorschijn omgekleed in het witte jurkje. "Hij staat je echt perfect!" Met grote ogen kijk ik naar het jurkje wat ze aan heeft. Het jurkje komt ongeveer 10 cm boven haar knieën en heeft spaghettibandjes. "Ja, hij is echt geweldig." Sara bekijkt zichzelf in de spiegel van mijn pashokje en knikt dan tevreden. "Dat topje staat je echt heel leuk, Fen. Lekker zomers." Complimenteert Sara mij als ze naar mijn lichtblauwe topje wijst. "Thanks." Antwoord ik en trek dan het gordijn weer dicht.

"Ik ga nu mijn jurkje aan doen." Vertel ik aan Sara die me net een blauw rokje heeft laten zien en trek dan her gordijn weer dicht. Ik trek mijn witte topje met kleine, blauwe stipjes over mijn hoofd heen en trek mijn korte broek uit. Het zwarte jurkje haal ik van de hanger en trek het over mijn hoofd heen. Met een grote glimlach kijk ik naar mezelf in de spiegel. Dit jurkje is echt leuk en staat me goed, al zeg ik het zelf. Ik trek zelf het gordijn al open en kijk de ruimte in om te kijken of Sara al klaar is. Sara zie ik nog niet, maar ik zie wel Kim en Sascha net in het hokje naast me stappen. Ik loop naar het pashokje van Sara en roep haar naam. "Ja, wil je even helpen?" Snel schuif ik het gordijn opzij en zie Sara struggelen met hempje waarbij ze de uiteinden aan elkaar moet knopen. "Zit een beetje in de knoop?" "Ja, ik snap hier echt niks van. Ben echt instaat om dit ding op de grond te smijten." Moppert Sara en ik pak grinnikend de uiteinden van haar over. Na een paar keer opnieuw te proberen, is het me eindelijk gelukt. Tevreden kijk ik achter Sara naar ons tweeën in de spiegel. "Ik weet het niet zo goed." Twijfelend staart Sara naar zichzelf in de spiegel. "Hij is leuk, maar wel super onhandig." Zeg ik en Sara knikt haar hoofd. "Nee, ik neem hem niet." Besluit ze en draait zich dan om. "Fen, dit jurkje staat je echt heel goed." Zegt Sara als ze me van top tot teen bekijkt. "Thanks, ik vind hem ook ontzettend leuk." Tevreden knik ik met mijn hoofd en loop dan weer haar pashokje uit, zodat ze verder kan gaan met passen.

Op de terugweg naar mijn eigen pashokje voel ik 2 paar ogen op me branden. Het zijn de ogen van Sascha en Kim die me zonder enige schaamte zitten aan te staren. Snel stap ik mijn pashokje in, zodat ze me niet meer kunnen zien. Ik pak de onderkant van de jurk vast om uit te kunnen trekken, maar stop midden in het proces en hoor naast me in het hokje allemaal stemmen. "Zag je dat dikke buikje dat ze had in die jurk, echt 2 zwembanden." "Ja, en die bovenbenen die er dan als 2 boomstammen onder vandaan komen, echt verschrikkelijk. Ik zou zoiets echt nooit dragen." Ik voel mijn lichaam langzaam verstijven van de woorden die ik hoor. Ik weet ook gewoon gelijk van wie de stemmen zijn en over wie ze het hebben. Over mij natuurlijk, iniedergeval dat denk ik. "Ja en wie kiest er dan nu ook voor zo'n strak jurkje, dan zie je echt alles." Oke, ja ze hebben het over mij, dat kan bijna niet anders. Met een treurige blik in mijn ogen kijk ik naar mezelf. Ik wil de woorden niet geloven, maar eigenlijk hebben ze wel een beetje gelijk. Ik duw de stof van de jurk een beetje aan de kant, zodat mijn buik zichtbaar wordt. Ik knijp in het vet en staar naar mijn benen. Ik ben op dit moment ook echt dik. Deze vakantie heb ik ook alleen maar gegeten wat ik zag en er zat gewoon geen stop op en dan krijg je dus dit resultaat. Ik laat een zachte gefrustreerde zucht en knipper hard met mijn ogen. Je gaat nu niet huilen, laat ze niet winnen, Fen!

Zo snel als ik kan gooi ik het jurkje uit en trek mijn eigen kleren weer aan. Ik hang het jurkje weer aan de hanger en pak al mijn spullen bij elkaar. Ik laat nog een diepe zucht los en tel tot 10 om even rustig te worden. Niemand hoeft te zien dat ik net een kleine meltdown heb gehad. Ik gooi het gordijn open en kijk gelijk of Sascha en Kim in de buurt zijn, want zij zijn wel de laatste die ik wil zien op dit moment. Gelukkig is de kust vrij en loop ik snel naar het pashokje van Sara. "Ik ben klaar, hoe ver ben jij?" "Bijna klaar, alleen mijn schoenen nog." Roept Sara aan de andere kant van het gordijn. Niet veel later maakt Sara het gordijn open en lopen we samen richting de kassa.

Met een groot dilemma loop ik richting de kassa. De hanger van het jurkje brand als het ware in mijn hand. Ik vind hem echt ontzettend leuk, maar ik weet dat ik hem nu toch niet ga dragen, dan hoor ik elke keer die stemmen weer in mijn hoofd. Ik werp nog een laatste blik naar het jurkje en hang het dan aan het eerste beste rek die ik tegen kom. Gelukkig loopt Sara al richting de kassa waardoor ze dit niet door heeft. Aan de ene kant voel ik me wel schuldig tegenover Sara, want zij had het jurkje gevonden en vertelde me dat hij super leuk staat, maar ik kan het gewoon niet. Ik ben dik in die jurk.

Om het zo min mogelijk op te laten vallen dat ik het jurkje niet ga kopen, loop ik naar de andere kant van de kassa. Sara staat helemaal rechts en ik helemaal links. Het is er niet zo druk, dus ik ben snel aan de beurt. Ik betaal snel en neem de tas over van de caissière, waarna ik haar bedank. Ik draai me om en zie dat Sara ook aan komt lopen met een grote tas vol kleren. "Zo we zijn weer geslaagd." Enthousiast houdt Sara haar tas omhoog en ik knik zo vrolijk mogelijk. Ik ben namelijk niet echt geslaagd, maar dat hoeft niemand te weten.

We lopen door de uitgang van de winkel heen de straat weer op. "Zullen we richting de mannen gaan? Zij zitten ergens op het terras." "Ja, prima." Antwoord ik zachtjes terug. Sara wijst ons de weg richting het terras. Onderweg kijk ik een beetje afwezig om me heen. Sara heeft al een paar geprobeerd een gesprek met me aan te knopen, maar het lukt me gewoon niet om meer dan 1 zin uit te spreken. Ik voel me gewoon verschrikkelijk, schuldig tegenover Sara, maar ook tegen mezelf. Waarom moet ik altijd luisteren naar andere mensen hun meningen? Waarom kan niet gewoon doen waar ik zelf zin in heb of kiezen wat ik zelf echt wil. Waarom vind ik dat zo lastig?

"Fenne?" Ik reageer niet. "Fenne!" Ik voel Sara haar arm me aan stoten. "Fenne, waar ben jij met je hoofd?" Met een vragende blik kijkt Sara me aan die al snel in een bezorgde blik verandert. "Sorry, zei je wat?" Onverschillig kijk ik haar aan. "Ja, ik heb wel drie keer je naam geroepen." "Ow, sorry. Ik heb niet gehoord, volgens mij zat ik helemaal vast in mijn gedachten." Verontschuldig ik me en geef haar een gemaakte glimlach.