Breaking the Bad Boy (Published with TV adaptation)

Chapter 6: The war is on

Skie's point of view

Maaga akong gumising para makapunta ako sa bahay nila Anya. Kailangan kong makipag ayos sakanya. Hindi ko kayang makita na galit siya sakin. Hindi ko kayang mawala siya sakin at dahil lang sa Angel na yon.

No fvcking way.

Palabas na ako sa kwarto ko pero paghakbang ko palabas, natumba ako. May pumatid sakin.

"What the?!" Sigaw ko.

Tumingala ako at nakita ko si Angel. Nakangisi siya sakin at siya yong pumatid sakin.

Seriously? Anong problema niya?!

"Masakit ba?" Tanong pa niya.

Nainis agad ako. Tumayo ako at hinarap ko siya. Tinignan ko siya ng masama. "Anong problema mo ha?!"

"Wala. Hindi ko sinasadya yon." Inirapan pa niya ako pero bago niya ako matalikuran, humarap ulit siya sakin tapos tinuhod niya ako sa baba. "Para yan sa paghalik mo sakin kagabi." Seryoso niyang sabi. "Kulang pa yan."

Napaupo ako sa sakit. Masasaktan ko na talaga siya. Malapit na malapit na. Hindi Skie, relax. Wag mong ipakita na apektado ka sakanya. She should fear me not the other way around.

Hindi siya ang sisira sakin. No way.

Natawa na lang ako. "Don't tell me, hindi ka nasarapan sa halik ko?" Nakangisi kong sabi.

"Nasarapan? Mukha ba akong nasarapan? Nandidiri nga ako eh. Kaya don't flatter yourself too much." Tinarayan niya ako at bago pa siya umalis, binangga niya pa ako.

What the fvck is wrong with that girl?!

Muntik na akong matumba. Ang lakas talaga ng babaeng yon. Hindi siya mukhang anghel, mukha siyang halimaw. Damn, nakakadami na siya sakin. Wag niya lang dagdagan pa yong inis ko sakanya ngayon dahil baka mapatulan ko na talaga siya at makalimutan ko na babae siya.

Dumiretso ako sa dining table. Kumakain na silang lahat don. Tahimik akong umupo sa upuan ko katabi si Mom. "Good Morning Mom."

"Good morning, Skie." Matipid na bati ni Mon.

Tahimik lang kaming kumain. Nakakabingi. Napapatingin ako kay Angel paminsan minsan pero hindi siya tumitingin sakin. Sayang, sasamaan ko pa naman sana siya ng tingin.

"Oo nga pala, gagamitin namin ng mommy mo yong mga sasakyan kaya sayo sasabay ngayon si Angel."

Tinignan ko si Dad at alam ko na may kakaiba na sakanya. Hindi na siya katulad ng dati na nakakatakot but he cared less for me now. I don't know but I really hate the treatment he is giving me now. I felt everything is messed up.

"Tito, okay lang po. Mag ta-taxi na lang ako." singit ni Angel. Hangang hanga ako sakanya, alam na alam niya kung paano mag paawa. You'll gonna think that I'm the bad guy here. What the hell. "Don't worry about me."

"No, sumabay ka na sakin." sambit ko.

Natigilan silang lahat kasama si Dad. I honestly don't want her near me pero ayokong lumabas na masama na naman kala Mom and Dad. Binigay nga nila sakin ang freedom na hinihingi ko pero lumayo naman ang loob nila sakin lalo na si Dad. Yes I want the freedom I think I deserve but I don't want to lose my parents because of that. Well, thanks to Angel, I'm getting all this trouble.

Kailan ba siya mawawala sa buhay ko?

I finished eating my food and I walked to my car right away. Ang sarap iwanan ni Angel, pasalamat siya nag papa-good shot ako sa parents ko.

"Hop in." utos ko sakanya.

Parehong masama ang tingin namin sa isa't isa. I'm glad the feeling is mutual. I hate her and she hates me. At least may bagay kaming pinagkakasunduan.