CHAIN YOU UP IN MY ARMS | BxB

CHAPTER TEN

PIERCE VONN'S POV

"Mind explaining this to me?!" sigaw ni Mommy sa akin.

Tiningnan ko ang nagkalat na mga papel sa sahig, lahat tungkol sa hotel na mina-manage ko.

Tangina. Halos isang buwan lang ako na-busy dahil sa personal matters ko at ganito na ang ibinagsak ng hotel. How come?

"Fvck..." Hindi ko maiwasang mura ng lumuhod ako at makita ko kung gaano kalaki ang nawala sa hotel. "M-mommy." I look up at her. Masama siyang nakatingin sa akin at nakahalukipkip.

"Pwede ba, Pierce. Hindi ko kailangan ang mukha mong 'yan ngayon. What I need is an explanation why the hell ang laki ng bagsak niyang mina-manage mo." Tumaas ang kamay niya na akmang sasampalin ako kaya napaurong ako.

"No, sorry mom, don't hit me." Lumuhod na ako ng tuluyan. I can't handle her beating right now. "Hindi ko po alam. I was just there 2 weeks ago. Hindi ko po 'to nabalitan."

Humugot siya ng hininga, tila nagtitimpi. Kumuyom ang kamay niya. Tumalikod at nagsalita ulit, "How come hindi mo alam? Ikaw nagma-manage ng letseng kompanyang 'yon. Gusto mo ba talagang mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ng daddy mo?"

Napatanga ako sa narinig ko. Pinaghirapan ni daddy? Mommy ako naghirap don.

"Mom, nagsasabi po ako ng totoo." My voice quaver while pleading.

"Sinungaling! Sabihin mo lang kung ayaw mo na magmanage ng simpleng business. Hindi ka naman namin pinilit para i-sabotage mo kami ng ganito. Ikaw nagpresen-"

"Bakit ko naman kayo isa-sabotage, mom?" I couldn't stop myself cutting her off.

"Ewan! Hindi ko alam. Baka kasi galit ka kasi hindi kami umattend ng graduation mo kaya gumaganti ka."

"Mommy? Never kong naisip ang mga ganiyang bagay. Pamilya tayo dito."

"Pamilya? Pamilya pala tayo dito bakit mo pinapabayaan ang pinapalago nating pera?!"

"Ma! Wala nga akong alam!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko. Sobra na eh, the way she accused me like I'm not her son.

"How dare you raise your voice on me!"

Halos mabingi ako sa lakas ng sampal na natanggap ko. 'Yong sakit at init sa pisnge ko na hindi ko matiis kaya napahawak ako don.

"Mom, what did you do?!" Narinig ko ang boses ni Pierre sa likod ko kaya pinilit kong umakto ng normal. "Kuya."

Lumuhod si Pierre sa harap ko. Nagaalalang tiningnan niya ako bago umangat ang tingin sa nanay namin. "Mommy..."

"It's fine, Pierre. It's my fault." Tumango-tango ako sa kapatid ko.

I heard Mom scoffed. I couldn't look at her because of fear that she will take her anger on Pierre too. Damn, it's been years since I last felt the sting of her slap.

"Nandito na kayong dalawa, ano pagtutulungan ninyo ako?" Mas naging galit ang boses niya ngayon. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Pierre nang magsalita si Mommy.

It gives me more fear than everything I felt before. This time is different. Pierre is beside me. One wrong move and Mom can hit him too. It will go worse because I know myself. You can hit me all you want I won't fight back, but if you hurt my brother, it's a different story.

"Ma, labas si Pierre dito." Tumayo na ako hinila si Pierre patayo sa likuran ko."I-i'm sorry about the hotel, Mom. I'll fix it right away."

"Dapat lang," sabi nito bago naglakad pabalik sa lamesa niya. "Labas!" She shouted making both I and Pierre flinch.