မပြောဖြစ်ခဲ့သောဒဏ်ရာလှလှလေးများ
(HHHM)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
******
အပိုင်း(၇)
" ဟင် ဆရာ "
" မင်းငိုထားတာလား ရောင်နီ "
အနည်းငယ်ဖောင်းအစ်နေတဲ့မျက်အိမ်တွေကြောင့် ရောင်နီခေါင်းငုံ့ကာ အမြန်တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။ မျက်နှာကိုရှင်းလင်းစွာမမြင်ရတာတောင်မှ ထွဋ်မောင်ကသူ့ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်အချို့ကိုမြင်လိုက်တာဖြစ်သည်။
" ရောင်နီစံ ငါမေးနေတယ်လေ "
" ဟုတ် "
" ဘာလို့ငိုတာလဲ "
ထိုမေးခွန်းအတွက် သူနှုတ်ဆိတ်နေမိသည်။ အမှန်အတိုင်းဖွင့်ပြောလိုက်ရင်တောင် ထွဋ်မောင်ထံမှအမြင်မကြည်ခြင်းတွေသာ ပိုတိုးလာမှာမို့ ထိုနေရာမှအမြန်ရှောင်ထွက်ချင်တော့သည်။
" ရောင်နီစံ ! "
" ဗျာ "
" ဘာလို့ငိုနေလဲလို့ငါမေးနေတယ်လေ "
" အိမ်...အိမ်ကိုဖုန်းခေါ်ချင်လို့ပါ '
" အိမ်ကိုလွမ်းလို့လား "
" ဟုတ် "
" လွမ်းရင် ဖုန်းဆက်ပေါ့ "
" ကျွန်တော့်မှာဖုန်းမရှိသေးလို့ပါ "
" အဲ့တာဆိုလဲ ဖုန်းရှိတဲ့အခါဆက်ပေါ့ "
၀မ်းနည်းနေတဲ့စိတ်တွေပင် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်လွင့်ထွက်သွားတော့သည်။ ထွဋ်မောင်က သူ့အားဤပုံစံဖြင့် အမြဲစကားနိုင်ထိုးနေတာဖြစ်သည်။
" ကျွန်တော်တကယ်ငိုချင်နေတာပါဆရာရယ် မနောက်ပါနဲ့ "
" ငါ့ပုံစံက နောက်နေတဲ့ပုံစံပေါက်နေလို့လား "
YOU ARE READING
The Villain In Someone's Story(Completed)
Romanceပြဿဒါးနေ့မှာ နှလုံးသားထဲ၀င်ရောက်လာပြီး ရက်ရာဇာမှာပြန်ထွက်မသွားဖို့ ဘုရားမှာအမြဲဆုတောင်းမယ်
