Adler's Legacy #2: Hearts Don't Lie

Chapter Two

CHESKA was uncomfortable sharing a table with Francis, but she had no choice. There is currently no available table. She was on her way home when her boss called to inquire about a missing report. She was fortunate to be close to Lalaine's coffee shop, so she pulled over and decided to complete the report there. Ang malas lang niya talaga dahil kailangan niya pang makipag-share ng table sa mokong na si Francis. Ayaw na niya sanang makita pa ang binata dahil nagwawarla ang kanyang kaloob-looban kapag nasa malapitan lang ito pero hindi niya alam kung sinasadya ba ng Diyos na pagkrusin ang landas nilang muli.

She couldn't figure out how she felt about him. This is the same man who had hurt her sentiments two years before. The man who humiliated her in public. Hinding-hindi niya iyon makakalimutan. May mga araw na bumabalik sa isip niya ang ginawang pagpapahiya ni Francis sa kanya at kapag naalala niya iyon ay nayayamot siya.

Kinuha niya ang kape na inorder niya at ininom iyon. Malapit na siyang matapos sa report na pinapahabol ng boss niya. Her job was really demanding. She was not able to take her rest day fully since she had to finished some reports and there's always a sudden meeting from the client. Masasabi niyang walang work life balance ang klase ng trabaho na mayroon siya.

"You look so busy, Francheska. It seems like your job is asking a lot from you."

Nagsalita si Francis habang nakatingin ito sa kanya. Panaka-naka naman siyang sumusulyap sa binata. Mula noon, hanggang ngayo ay gwapo pa 'rin si Francis. May mga ibang customer na napapatingin sa gawi nila dahil na rin sa presensya ng binata.

"I still have a life," aniya.

"Hindi halata," sagot nito sa kanya.

Sinamaan niya ito ng tingin. "Wala kang pakialam sa buhay ko, Francis. Wala ka 'ngang pakialam sa akin noon ngayon pa kaya," pabalang niyang sagot sa binata.

Francis face suddely changed. Hindi naman niya maintindihan kung bakit nag-iba ang naging emosyon nito. Sa pagkakaalala niya noon ay walang awa siyang pinahiya ni Francis sa harap ng maraming. She fully remember how his lips twitched when he saw her crying. Parang gusto niyang lamunin na lamang siya ng lupa ng mga oras na 'yon. She hated Francis for doing that.

"I--I didn't mean--"

Cheska shook her hand in front of him to dismiss him. "Hindi na rin naman importante. I was just too stubborn before. Hindi mo naman kasalanan."

"But Francheska..."

Hindi na natuloy ang kung ano pa ang balak sabihin ni Francis nang tumayo nalang siya bigla at mabilis na iniligpit ang kanyang mga gamit. Wala 'rin naman siyang balak na pakinggan pa ang kung ano man ang balak na sabihin ng binata. She had move on and she already buried what happened two years ago. Hindi man naging madali iyon para sa kanya pero naging maayos naman ang kanyang buhay.

Iniwan na niya si Francis sa table nito at dumiritso siya palabas ng coffee shop. Her heart was beating so fast. Parang galing siya pakikipagkarerahan dahil sa lakas ng tibok ng puso niya. Dumiritso si Cheska sa sasakyan niya at nang nasa loob na siya ay isang malalim na buntong-hininga ang kanyang binitawan.

Bakit ba kasi hanggang ngayon ay ganoon pa rin ang reaksyon niya tuwing nakikita niya si Francis?

Kinaumagahan ay abala na naman si Cheska sa trabaho. May quick huddle siya mamaya para sa cluster niya dahil pansin niyang bumababa ang mga numbers ng mga tao niya. She just wanted to check her people if they're okay or not. Hindi normal sa cluster niya ang ganoong kababang scores para sa bi-weekly performance. Nag-aalala siya na baka hindi makakuha ng incentives ang mga ito.

Nang nasa table na niya siya ay may kape na naman na naghihintay doon. Alam na niya kung ganino galing iyon. It came from Leon. Napailing na lamang siya dahil wala siyang ideya kung kailan titigil si Leon sa mga ginagawa nitong pagpaparamdam sa kanya.