Cupid Stole My Heart, Break His Heart

PROLOGUE

I never pray for someone to knock at my heart because I don't want to see them suffer if tomorrow will never come. It would be better to take all my sufferings than to fall in love with someone. Falling in love to someone is like you hang yourself under the tree; no one will ever cure the pain of your death because love is made to love because love has a tail and a virus of pain.

Bakit kaya hindi ko maipangako sa sarili ko na hindi maaring mahulog ako sa ibang tao dahil ayaw ko silang masaktan? Alam kong hindi excuse ang tao lang nagkakamali dahil ipinganak tayong may magmamahal sa atin ba lang araw. Sa ayaw at sa gusto mo makakalimutan mo ang pangako mo sa sarili mo na hindi ka magmamahal dahil kung ang isip at puso mo ang magdidikta tiyak ang pangako ay mawawala na parang bula.

Unti unti akong nahulog sa patibum na aming ginawa sa isa't isa. Hindi ko naisip ang mga if's na aking kinakaharap dahil ang tanging alam ko sa buhay ay paano ko siya mapapasaya at paano mapapanatiling may forever. Bakit kaya kung kailan natagpuan mo na siya at masaya ka na sa piling niya, doon pa babawiin ang mga ngiti niya. Ito na ang sinasabi ko sa sarili ako dapat magmahal ng ibang tao dahil masasaktan ko lamang sila kapag tomorrow never come. Sa puno kami nagkakilala at sa puno rin nagwakas ang lahat.

"Babe nahihilo ako, Babe hindi ko na kaya, tulungan mo ako," unti unting nawala ang aking paningin at bumagsak ang aking katawan sa dibdib ng aking katabi

"Sabrina! Sabrina! Maging matatag ka wag mong kalimutan ang pinangako natin sa isa't isa," sigaw nito habang nararamdaman ko ang luha niyang pumapatak sa aking mukha.

Narinig ko ang sinabi sa akin ng mahal ko habang niyayakap ako na umiiyak sa ibabaw ng puno. Naalala ko ang aming pangako sa isa't isa na unti unting sinasabi ng utak at puso ko.

Together we attached our hand we vow that no one will break our chain even death and illness, envy and jealousy. Infinite love we promised!

Ito ang pangako namin sa isa't isa sa ibabaw ng Forever tree na ipinangalan niya sa puno ng mangga na aming pinagtatambayan at kung saan nagsimula ang lahat. Patawarin mo ako mahal dahil minahal mo ako at minahal kita. Lagi mong tatandaan hihintayin kita sa langit na kung saan may forever. Patawad dahil ako ang dahilan sa pagluluksa mo hanggang sa iyong kamatayan. Hindi ko ipagkakait sa iyo na magmahal ka ulit ng ibang babae dahil ang tangi kong hangad ay maging masaya ka habang nabubuhay ka. Ngunit wag mo sanang kalimutan na nagmahal ka ng babaeng malapit ng mawala ngunit dahi sa kapanyarihan mo inexted mo ito ng saglitan lang.

Patawad babe, you stole my heart than it beats your name but it was my fault for bowing your heart with arrow that bleeds it severely.

All right reserve

By writerdejavu