"Sen al bunu."
Elimdeki bıçağı Lila'ya doğru uzattım.
Evde yalnızdık ve dün gece yaşananlar yüzünden ikimiz de gergindik. Kendimizi koruma kararı alalı yaklaşık otuz saniye olmuştu. Lila elinde bıçağı sıkıca tutarken elime tava aldım.
"Çok kez abimi dövdüm. İdmanlıyım. Biri gelirse sırtına atlıyorum sen de kafasına elimdeki tavayı çakıyorsun tamam mı?"
Kafasını salladı.
Yan yana oturduk. Sıkıca elimi tutuyordu. Diğer elindeki bıçak başı boş bir şekilde sallanınca yanlış bir tercih yaptığımı fark ettim.
"Sen onu bana ver. Bıçak abartı oldu zaten."
Elindeki bıçağı çektim ve koşarak gidip yerine koydum. Geri yanına oturduğumda tekrardan sıkıca elimi tuttu.
"Babamlar nerede kaldı? Çok korkuyorum. Ya yine gelirse." Sesi titriyordu. Omuz silktim.
"Boşuna mı aldım elime tavayı kızım! Geçiririm kafasına. Olur biter."
Büyük bir özgüvenle konuşuyordum ancak ben de onun kadar korkuyordum.
Telefonumdan gelen bildirim sesiyle sıçradım. Lila ise daha sıkı tutunmuştu bana.
"Bildirim. Sakin ol."
Telefonu açtım ve bilinmeyen bir numaradan gelen mesaji görünce alt dudağımı dişlerimin arasına aldım.
0535*******
Ah Leyla... Leyla'm... Ne kadar da güzelsin bu akşam. Elindeki şu tavayı da bir bıraksan.
Hassiktir
Bok
Bok
Bok
"Sana bir şey göstereceğim ama korkma." dedim Lila'ya doğru dönerken.
"Göster."
Telefonu Lila'ya doğru çevirdim. Okudu. Bana doğru döndüğünde gözlerinin korkudan dolduğunu gördüm.
"Sakin ol. Babanlar birazdan gelir. Birazdan gelecekler. Sakin ol hiç korkma."
Lila ağlamaya başlamıştı. Kafamı kaldırdım ve camlardan dışarıya baktım. Her yerde olabilirdi. Bu kişi her yerde olabilirdi.
Ayağa kalktım.
"Leyla gitme. Leyla nolur gitme."
Camlara doğru yaklaştım ve tereddütle camdan dışarı baktım. Karanlıktan başka bir sey göremiyordum.
Hızlıca perdeyi kapattım. Arkamı döndüm ve arkamdaki perdeyi de örttüm.
Geniş salon, tam olarak salon gibi değildi. Etrafını çevreleyen duvarları yoktu. Dış kapıdan girince sol taraftaki salon karşılıyordu. Salonla birleşik mutfak ve hol.
Korkuyordum çünkü kapıdan giren kişi girer girmez bizi görüyordu.
Telefonu elime aldım ve titreyen elimi durdurmaya çalışırken yazdım.
Kimsin sen orospu çocuğu
"Lila babanı ara." Sertçe konuştum ve bıraktığım bıçağı elime aldım.
"Açmıyor."
O kadar gergindim ki her an ağlayabilirdim.
Ama bebeğim, perdeleri kapatırsan oynayamayız ki.
Siktirtme oyununu kimsin sen
Geleyim de gör istersen
Bıçağı daha sıkı tuttum.
YOU ARE READING
Leyla
Teen Fiction"Küçük kızının ilk doğduğu zamanı hatırlar mısın?" dedi kadın zorlukla. Gördüğü şey yüzünden gözleri sonuna kadar açılmıştı ama Ferit bey bunu fark etmedi. "Tabi, hatırlarım." dedi şaşkınlıkla. Biricik kızı Lila'nın doğduğu zamanı nasıl unutabilirdi...
